Της Γεωργίας Καρυώτη,
Οι ρομαντικές κομεντί, ταινίες και σειρές, είναι μια αρκετά δημοφιλής κατηγορία στο κινηματογραφικό και τηλεοπτικό κοινό, μέσα από την οποία έχουν αναδειχθεί κλασικές και άλλες ταινίες, με λιγότερη επιτυχία. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι υπάρχει μια υποκατηγορία των ρομαντικών κομεντί, αυτή των teen movies (εφηβικές ταινίες) με τον σχολικό χώρο να πρωταγωνιστεί, σχεδόν πάντα, στο χωροχρονικό πλαίσιο της ιστορίας. Από τα ’90s άρχισαν να γίνονται περισσότερο δημοφιλείς, με το ενδιαφέρον του κοινού να παραμένει το ίδιο μέχρι και σήμερα. Το 2001, μάλιστα, βγήκε μια ταινία με τίτλο Not Another Teen Movie, η οποία αποτελούσε παρωδία του μεγάλου αριθμού ταινιών αυτού του είδους που είχαν μέχρι τότε κυκλοφορήσει.
Ξανθιές μαζορέτες, παίκτες ράγκμπι ή μπάσκετ, μουσικά συγκροτήματα, δημοφιλείς μαθητές στη θέση των «κακών» της ιστορίας, makeovers στους πιο nerdy χαρακτήρες, ένα αγόρι που ενδιαφέρεται για την πρωταγωνίστρια αλλά εκείνη τον βλέπει μόνο σαν φίλο, όμως, τελικά καταλαβαίνει ότι είναι η πραγματική της αγάπη και πολλά άλλα με happy end, τις περισσότερες φορές, τον χορό αποφοίτησης και τη στέψη της prom queen και του prom king αποτελούν μια κλασσική συνταγή για τη δημιουργία μιας teen movie. Για αρκετό καιρό η όμορφη πρωταγωνίστρια και τα επακόλουθα πρότυπα που αναπαράγονταν μέσα από αυτές τις ταινίες δημιουργούσαν μια πιο στερεοτυπική αντίληψη για το πώς πρέπει να είναι οι έφηβοι. Βέβαια, σε πολλές από τις ταινίες το τέλος προσπαθούσε να δώσει κάποιο μήνυμα, αλλά δύσκολα ξέφευγε από την κλασσική πλοκή. Κάποιες από τις ταινίες των ’90s και ’00s έχουν αφήσει, δικαίως, το αποτύπωμά τους, όπως είναι τα: Mean Girls, She’s All That, 10 Τhings I hate about you. Ωστόσο, τα sequels και οι αντιγραφές αυτών κατεβάζουν αρκετά τη συνολική ποιότητα της συγκεκριμένης κατηγορίας.
Παρατηρείται, επίσης, μια αλλαγή με τα χρόνια της θεματολογίας αυτών των ταινιών αλλά και σειρών, η οποία ακολουθεί πιστά τις κοινωνικές εξελίξεις. Τις επιταγές του diversity και της πολιτικής ορθότητας που αφουγκράζεται η κοινωνία, υιοθετούν πλέον και οι ταινίες σε μια προσπάθεια συμπερίληψης των μειονοτήτων και των πιο περιθωριοποιημένων ομάδων. Υπάρχει μια μεγαλύτερη ευαισθησία στις ψυχικές διαταραχές, στα άτομα με ειδικές ανάγκες, στους εθισμούς σε ουσίες, στην LGBTQ+ κοινότητα, στις διαφορετικές εθνικότητες, αλλά και μια προσπάθεια απενεχοποίησης της εφηβικής σεξουαλικής δραστηριότητας.
Είναι μια πολύ όμορφη προσπάθεια που βοηθάει περισσότερο το κοινό να ταυτιστεί με τους χαρακτήρες των ταινιών και αγκαλιάζει ευαίσθητα θέματα για τα οποία παλιά δεν γινόταν λόγος. Τέτοιες σειρές είναι για παράδειγμα οι: Sex Education και Euphoria, οι οποίες έχουν ένα πιο αυθεντικό στυλ, ως προς τη συνολική τους εικόνα, αλλά και ως προς τον χειρισμό και την παρουσίαση αυτών των θεμάτων. Ωστόσο, με τον καιρό παρατηρείται μια τάση οι κινηματογραφικές παραγωγές να υπερβάλλουν ως προς την αντιπροσωπευτικότητα, εγείροντας αρκετούς προβληματισμούς ως προς το κίνητρο της ευαισθητοποίησής τους. Ένα τόσο όμορφο κίνημα είναι κρίμα να αποτελεί το περιτύλιγμα της εμπορευματοποίησής του από τους ιθύνοντες των παραγωγών.
Καταληκτικά, από ότι φαίνεται, η δοκιμασμένη πλοκή κουράζει γρήγορα το κοινό, ωστόσο, η σημερινή θεματολογία πρέπει να δημιουργήσει την ακριβώς αντίθετη αίσθηση στον κόσμο. Παρόλα αυτά, πλέον, το περιεχόμενό τους δεν αποτελεί μονάχα μια εξιδανίκευση του σχολικού κόσμου, αφορά και άλλα πιο σημαντικά ζητήματα δημιουργώντας, μάλλον, μια νέα κατηγορία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
-
“Sex Education” Season 2 Recap: Everything You Need to Remember Before Season 3, tvinsider.com, διαθέσιμο εδώ.
-
Mean Girls (2004), tvinsider.com, διαθέσιμο εδώ.
