Της Μαριαλένας Κουντούρη,
Σοκ έχει προκαλέσει το νέο περιστατικό βίας μεταξύ ανηλίκων στην Κρήτη. Συγκεκριμένα, τρεις 16χρονες ξυλοκόπησαν άγρια μια 15χρονη στην μέση του δρόμου ενώ, παράλληλα, βιντεοσκοπούσαν το «θέαμα». Η νεανική παραβατικότητα αποτελεί ένα φαινόμενο, το οποίο «καλά κρατεί» στην χώρα μας, ιδιαίτερα σε εφηβικές ηλικίες. Η εφηβεία είναι μια δύσκολη περίοδος για τα παιδιά, η οποία πολλές φορές τα ωθεί στο να παραφέρονται και να λειτουργούν απερίσκεπτα. Σαφώς, δεν μπορούμε να αναγάγουμε όλα τα περιστατικά νεανικής παραβατικότητας στην εφηβεία, όμως, η ίδια μοιάζει να επηρεάζει την προσωπικότητα και την συμπεριφορά του νέου.
Ένας έφηβος στην ηλικία των 12-18 καλείται να αντιμετωπίσει αναρίθμητες δυσκολίες στην καθημερινότητά του, τόσο σε σχέση με τον ίδιο του τον εαυτό όσο και σε σχέση με τους γύρω του. Παρατηρείται έλλειψη αυτοπεποίθησης και κατακόρυφη αύξηση των ανασφαλειών. Ο νέος νιώθει να περπατά σε «τεντωμένο σχοινί», δεν έχει πίστη στον εαυτό του και μοιάζει να φοβάται να κάνει οποιοδήποτε βήμα. Κατ’ επέκταση αυτή η ελλιπής αυτοπεποίθηση και οι ανασφάλειες μετουσιώνονται σε εκρήξεις θυμού-όπως εκείνη που είδαμε στο περιστατικό της Κρήτης- οι οποίες, μπορεί να απευθύνονται σε γονείς, συμμαθητές και γενικότερα στον κοινωνικό περίγυρο. Επίσης, ας μην ξεχνάμε πως η εφηβεία αποτελεί μια περίοδο κατά την οποία το άτομο αναπτύσσει την σεξουαλικότητά του. Προσπαθεί να εξερευνήσει τον εαυτό του και να κατανοήσει τι προσδοκά από έναν-ενδεχόμενο-σύντροφο. Βρίσκεται σε μία κατάσταση όπου οι ορμόνες «οργιάζουν», με αποτέλεσμα να κυριαρχεί η συναισθηματική αστάθεια και ο θυμός.
Αυτά τα αρνητικά συναισθήματα μαζί με το άγχος και την διαρκή ανησυχία διογκώνονται όλο και περισσότερο κατά την εφηβική περίοδο, επειδή, πέρα από τα παραπάνω, το άτομο αρχίζει να προβληματίζεται σχετικά με το μέλλον του. Τι εννοώ με αυτό; Η εφηβεία αποτελεί ένα μεταβατικό στάδιο για το ίδιο το παιδί κατά το οποίο, καλείται να αποφασίσει σε μία τόσο ευάλωτη ηλικία για τον επαγγελματικό προσανατολισμό που θα ακολουθήσει στο μέλλον. Φυσικά, μια τέτοια απόφαση είναι εξαιρετικά δύσκολη, καθώς δεν έχει την απαραίτητη ωριμότητα για κάτι τόσο «μεγάλο» και επίσης δεν γνωρίζει πλήρως τα αντικείμενα που θα μπορούσαν να τον ενδιαφέρουν για το μέλλον του.
Έτσι, η επιθετική και γεμάτη σκαμπανεβάσματα συμπεριφορά, τις περισσότερες φορές, δεν προέρχεται ηθελημένα από τον έφηβο. Αντίθετα, οι καταστάσεις που έχει να αντιμετωπίσει μοιάζουν σύνθετες και τον «βαραίνουν» ψυχικά, με αποτέλεσμα να ξεσπά όλη του την οργή στο κοινωνικό του περιβάλλον. Δεν είναι λίγοι οι γονείς που συμβουλεύονται ψυχολόγους και ψυχιάτρους για την αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων. Αναζητούν συμβουλές τόσο για τον τρόπο χειρισμού ενός εφήβου όσο και για την ίδια την καθοδήγηση του νέου.
Συμπερασματικά, η κοινωνία και πρώτη απ’ όλους η οικογένεια οφείλουν να αντιμετωπίζουν τους εφήβους με σεβασμό και διακριτικότητα, διότι, όπως προαναφέραμε, διανύουν μία πολύ δύσκολη και συνάμα σημαντική περίοδο της ζωής τους. Κατά την διάρκεια της εφηβείας, διαμορφώνεται ένα ιδιαίτερο μέρος της προσωπικότητας του νέου και γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να το αφήσουμε να… «ανθίσει»!
