Της Θάλειας Μπίτσα,
Πριν από περίπου είκοσι πέντε χρόνια, κάνει την εμφάνισή της στους κινηματογράφους μία ταινία, η οποία θα δεχτεί αρνητικές κριτικές τη στιγμή της γέννησής της και θα εκτιμηθεί πολλά χρόνια αργότερα. Το Fight club, το οποίο βασίστηκε στο μυθιστόρημα του Chuck Palahniuk του 1996, κάνει πρεμιέρα στις 10 Σεπτεμβρίου του 1999 στη Βενετία, ενώ στις Η.Π.Α. προβλήθηκε για πρώτη φορά στις 15 Οκτωβρίου. Την ταινία σκηνοθέτησε ο εξαιρετικός David Fincher, ο οποίος διαπρέπει στον χώρο του ψυχολογικού θρίλερ. Είναι γνωστός για τη σκηνοθεσία του στις ταινίες Se7en (1995), The Ζodiac (2007) και Gone girl (2014). Στην ταινία πρωταγωνιστούν ο Edward Norton ως ο Αφηγητής, ο αγαπημένος σταρ του Hollywood, Brad Pitt, ως Tyler Durden, και η πολυβραβευμένη Αγγλίδα ηθοποιός, Helena Bohem Carter, ως Marla Singer.
Ακολουθούμε την ιστορία του Αφηγητή, ο οποίος δεν κατονομάζεται, και έτσι μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε. Πρόκειται για έναν άνθρωπο, δυσαρεστημένο με τη ζωή του και ειδικότερα με τη δουλειά του, που πάσχει από αϋπνίες και αναζητεί λύσεις, ώστε να θεραπευτεί. Έτσι ο ιατρός του, του προτείνει να συμμετάσχει σε ομάδες υποστήριξης, όπως για παράδειγμα για τους άντρες που πάσχουν από καρκίνο στους όρχεις. Ο Αφηγητής ξεκινά να πηγαίνει στις ομάδες αυτές, δίνοντας ψεύτικα ονόματα και παριστάνοντας είτε τον καρκινοπαθή είτε τον εθισμένο στις ουσίες, το αλκοόλ κτλ. Με αυτόν τον τρόπο, έχει τη δυνατότητα να ξεσπάσει και να ξεφύγει από τη ρουτίνα της καθημερινότητας στην οποία έχει μπει και μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα να καταφέρει να κοιμηθεί.
Όμως, την ηρεμία του αυτή διαταράσσει η Marla Singer, που όπως και αυτός, παριστάνει ότι είναι κάποια άλλη, καθώς πιστεύει ότι οι άνθρωποι είναι καλοί μόνο όταν νομίζουν ότι πεθαίνεις. Οι δυο τους, λοιπόν, κάνουν μία συμφωνία και χωρίζουν τις ομάδες που θα παρίσταται ο καθένας, δίκαια, ώστε είναι και οι δυο ικανοποιημένοι. Στο μεταξύ, ο Αφηγητής σε ένα επαγγελματικό του ταξίδι γνωρίζει τον Tyler Durden, που πουλάει σαπούνια και του δίνει το τηλέφωνό του. Όταν μετά το ταξίδι το διαμέρισμα του Αφηγητή εκρήγνυται, αποφασίζει να επικοινωνήσει με τον Tyler. Οι δυο τους δημιουργούν μια φιλία και ξεκινούν μαζί με άλλους άντρες στο υπόγειο ενός μπαρ μία λέσχη, όπου θα παλεύουν μεταξύ τους για να ξεσπάσουν: το Fight club. Ο πρώτος κανόνας του Fight club είναι απλός: ποτέ μη μιλάς για το Fight club!
Ο Αφηγητής μέσα από τη λέσχη αποκτά αυτοπεποίθηση και σιγουριά και έτσι βρίσκει το θάρρος να φύγει από τη δουλειά του. Επιπλέον, ο Tyler σώζει τη Marla από τον θάνατο και οι δύο τους ξεκινούν μία περίεργη αλλά, ταυτόχρονα, έντονα σεξουαλική σχέση. Το Fight club αρχίζει να αποκτά όλο και περισσότερα μέλη, ενώ, παράλληλα, ο Τyler στρέφει όλη του την προσοχή σε αυτό και θέλοντας να θέσει σε ισχύ ένα σχέδιο που ο ίδιος ονομάζει Project Mayhem, αρχίζει να μετατρέπει τα μέλη της λέσχης σε «στρατιώτες» για να επιτύχει τον σκοπό του. Έτσι, μαζί με τον «στρατό» του αρχίζουν να διαπράττουν μικροεγκλήματα, όπως βανδαλισμούς, για να πάνε κόντρα στο κατεστημένο και να επαναστατήσουν. Εξαιτίας αυτού ο Αφηγητής νιώθει παραγκωνισμένος από τον Τyler και αποφασίζει να μιλήσει μαζί του.
Οι φίλοι έρχονται σε αντιπαράθεση και ο Τyler αποκαλύπτει ότι αυτός ήταν που προκάλεσε την έκρηξη στο σπίτι του αφηγητή, βγάζοντάς τον έτσι από τη μίζερη ζωή του. Μετά τον τσακωμό, o Τyler εξαφανίζεται και έτσι ο Αφηγητής προσπαθεί να τον εντοπίσει και συνειδητοποιεί ότι το Project Mayhem έχει εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα και υπάρχουν Fight club και αλλού. Μετά από τη συμπεριφορά των άλλων μελών και από το γεγονός ότι κάποιοι τον αποκαλούν Tyler αποφασίζει να επικοινωνήσει με τη Marla, η οποία είναι ψυχρή απέναντί του, και καταλαβαίνει πως ο Tyler Durden είναι ο ίδιος ο Αφηγητής και πως ο χαρακτήρας του Brad Pitt δεν υπήρξε ποτέ.
Όταν η ταινία πρωτοκυκλοφόρησε, οι κριτικές δεν ήταν και πολύ θετικές. Γενικά, πολλοί καταδίκασαν τις βάρβαρες σκηνές βίας, με απόρροια η ταινία να μην επιτύχει το επιθυμητό αποτέλεσμα στο box office. Παρ’ όλα αυτά, όταν κυκλοφόρησε σε βίντεο, η ταινία πήγε πολύ καλά και ο κόσμος άρχισε να κατανοεί το αριστούργημα το οποίο είναι. Μάλιστα, οι New Yorks Times την χαρακτήρισαν ως: «Την καθοριστική cult ταινία της εποχής μας».
Ο λόγος που ο Αφηγητής δεν κατονομάζεται είναι επειδή δεν ξέρει ούτε ο ίδιος ποιος είναι. Δεν του αρέσει η δουλειά του, δεν του αρέσει το σπίτι του, δεν του αρέσει η ζωή του. Έτσι, βλέπουμε μέσα από την ταινία την προσπάθειά του να καταλάβει τι του αρέσει και ποιος θέλει να γίνει. Γι’ αυτό στο μυαλό του δημιουργεί τον χαρακτήρα του Tyler, ο οποίος έχει όνομα, διότι ξέρει ποιος είναι. Ο Tyler είναι θαρραλέος, του αρέσει η δουλειά του, έχει στόχους, οι γύρω του τον θαυμάζουν, είναι καλός στο σεξ, αντιπροσωπεύει, δηλαδή, όσα θέλει να γίνει ο Αφηγητής. Συνειδητοποιώντας, λοιπόν, ότι ο Tyler είναι ο ίδιος και όχι κάποιο τρίτο πρόσωπο αντιλαμβάνεται ότι δεν θέλει να είναι αυτό. Δεν θέλει να είναι αυτό που θέλουν οι άλλοι και η κοινωνία να γίνει, αλλά αυτό που θέλει ο ίδιος.
Έχοντας κάνει «Θεό» τον Tyler, αποφασίζει ότι πρέπει να τον σκοτώσει συμβολίζοντας έτσι την ανάγκη κάθε ανθρώπου να «σκοτώσει» οτιδήποτε τον εξουσιάζει, είτε αυτό είναι το αφεντικό, οι γονείς, ο δάσκαλος, η κοινωνία είτε ακόμα και ο ίδιος ο Θεός. Στην περίπτωση του Αφηγητή, είναι τα αντιρεαλιστικά standards που έχει θέσει για τον εαυτό του και επιτέλους να απελευθερωθεί. Όπως, επίσης, φαίνεται στη διάρκεια της ταινίας με τη δημιουργία των Fight club, ο Tyler νιώθει δυνατός και για αυτό όσο προχωράει η πλοκή η κατάσταση του όλο και βελτιώνεται κάτι που αντικατοπτρίζεται στην εμφάνισή του. Ενώ η εμφάνιση του Αφηγητή χειροτερεύει, καθώς η εκδοχή του εαυτού του, που δεν είναι στην πραγματικότητα έχει κυβερνήσει μέσα του σκοτώνοντας σταδιακά τον πραγματικό του εαυτό.
Γενικότερα, η ταινία έθιξε πολλά θέματα όπως τον καρκίνο, τον υπερκαταναλωτισμό, την ευτυχία που λαμβάνουν οι άνθρωποι όταν είναι αρεστοί, την εξουσία που διαθέτουν τα χρήματα κτλ. Επίσης, έδειξε την καταπίεση των αντρών από την κοινωνία. Η τελευταία επιβάλλει στον ανδρικό πληθυσμό το πρότυπο του σκληρού, του ανελέητου, του αναίσθητου. Σε αντίθεση με τις γυναίκες, οι οποίες επιτρέπεται να εκφράζουν τα συναισθήματά τους και να είναι ευαίσθητες, οι άντρες δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα. Δεν μπορούν να κλάψουν ελεύθερα ή να αγγίξουν ο ένας τον άλλον χωρίς αυτό να είναι κατακριτέο. Έτσι, βρίσκουν άλλους μηχανισμούς αντιμετώπισης με πιο συχνό, αυτόν της βίας. Όπως και οι χαρακτήρες της ταινίας, μέσω του Fight club, εξωτερίκευαν τα συναισθήματά τους και δημιουργούσαν δεσμούς, έτσι και στην πραγματική ζωή οι άντρες μέσω των αθλημάτων ή των τσακωμών ή των πολέμων προσπαθούν να βγάλουν από μέσα τους ό,τι τους απασχολεί και να νιώσουν κοντά ο ένας με τον άλλον.
Συνοψίζοντας, θεωρώ ότι το Fight club είναι μία από τις καλύτερες ταινίες που έχει βγάλει ο αμερικάνικος κινηματογράφος και ότι είναι διαχρονική, καθώς αυτά που πραγματεύεται ισχύουν μέχρι και σήμερα. Κάθε άνθρωπος πρέπει να τη δει γιατί είναι πραγματικά life changing!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Fight club, imdb.com, διαθέσιμο εδώ.
