Της Χριστίνας Σεφθελή,
Το 1933 μόλις οι Ναζί ανέλαβαν την εξουσία, θέλησαν να εξαλείψουν την ομοφυλοφιλία από την Γερμανία έτσι ώστε να επικρατήσει η «ηθική». Έτσι προχώρησαν σε διώξεις των ομοφυλόφιλων ανδρών. Οι διώξεις είχαν πολλές μορφές, από την πιο ήπια που ήταν η διάλυση των οργανώσεων των ομοφυλόφιλων και έφταναν μέχρι την πιο έσχατη που ήταν ο εγκλεισμός σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Οι εθνικοσοσιαλιστές υποστήριξαν την άποψη ότι οι ομοφυλόφιλοι ήταν «άρρωστοι» με σκοπό την εξόντωση των «διαφθορέων του λαού». Τα επιχειρήματα των εθνικοσοσιαλιστών για την εξόντωση των ομοφυλόφιλων ήταν αρχικά το ότι η ομοφυλοφιλία ήταν μία «μεταδοτική ασθένεια» που εμφανίζονταν κυρίως στους νέους, τα θύματά της αντιμετωπίζονταν ως εχθροί του κράτους. Επίσης, ένας ομοφυλόφιλος άνδρας θεωρούνταν από τους ναζί ως μία «μη εκραγμένη οβίδα», που σπαταλά την αναπαραγωγικότητά του αντί να την αξιοποιήσει για την εξάπλωση της άριας φυλής. Παράλληλα, οι ομοφυλόφιλοι θεωρούνταν δειλοί, ψεύτες, πηγή εγκληματικότητας και προδότες της πατρίδας. Τέλος, στο ναζιστικό κράτος υπήρξαν ομοφυλόφιλοι οι οποίοι ήθελαν να ικανοποιούν τις σεξουαλικές τους επιθυμίες. Έτσι εξαπολύθηκε εναντίον τους προπαγάνδα όπως και στους άλλους υποτιθέμενους εχθρούς του ναζιστικού κράτους.
Όταν οδηγούνταν οι ομοφυλόφιλοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης αφού τους έκαναν το τατουάζ με το νούμερό τους, τους έβαζαν το χαρακτηριστικό ροζ τρίγωνο στο μέρος της καρδιάς. Το τρίγωνο των ομοφυλόφιλων ήταν μεγαλύτερο από των άλλων κρατουμένων ώστε να τους ξεχωρίζουν από μακριά οι Κάπο και οι SS. Τα πιο φρικτά πειράματα γίνονταν σε αυτούς, γιατί θεωρούνταν οι πιο κατάλληλοι για ιατρικά πειράματα.
Οι κανόνες που είχαν οι ομοφυλόφιλοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ήταν οι εξής. Αρχικά δεν επιτρέπονταν να αναλάβουν κάποια υπηρεσία. Επίσης, δεν επιτρέπονταν να μιλάνε με κρατούμενους που δεν ήταν ομοφυλόφιλοι γιατί θεωρούσαν οι Ναζί ότι θα τους παρασύρουν στην ομοφυλοφιλία. Τέλος δεν επιτρεπόταν να πλησιάσουν άλλα μπλοκ σε απόσταση πέντε μέτρων. Έτσι ήταν καταδικασμένοι να ζουν στην απομόνωση.
Η εργασία των ομοφυλόφιλων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης ήταν ο καθαρισμός του χώρου γύρω από το μπλοκ. Αυτό γινόταν ως εξής, τον χειμώνα μετέφεραν το χιόνι από την μία πλευρά στην άλλη με γυμνά χέρια, το καλοκαίρι μετέφεραν χώμα από την μία πλευρά στην άλλη. Μία άλλη εργασία των ομοφυλόφιλων στο στρατόπεδο συγκέντρωσης ήταν το «ορυχείο του πλινθοποιείου Κλίνκερ». Από αυτή την εργασία λίγοι έβγαιναν ζωντανοί. Η εργασία αυτή γινόταν ως εξής, πέντε έξι κρατούμενοι γέμιζαν με άργιλο τα κοντέινερ ενώ περίπου ο ίδιος αριθμός κρατουμένων έσπρωχνε τα γεμάτα κοντέινερ προς τα πάνω.
Οι Ναζί θεωρούσαν την ομοφυλοφιλία «ασθένεια που μπορούσε να θεραπευθεί». Έτσι για να «θεραπεύσουν» την ομοφυλοφιλία προχώρησαν σε φρικτά πειράματα, εξευτελισμό και σκληρή δουλειά. Όταν οι ομάδες των ομοφυλόφιλων έφταναν στο στρατόπεδο οι φρουροί τους χτυπούσαν και τους γελοιοποιούσαν, συχνά τους χώριζαν και από τους άλλους κρατούμενους. Όπως έγραφε και ο διοικητής του Άουσβιτς, Ρούντολφ Ες στα απομνημονεύματά του, «οι ομοφυλόφιλοι απομονώνονταν για να μην διαδοθεί η ομοφυλοφιλία σε άλλους κρατούμενους και φρουρούς». Συχνά οι υπεύθυνοι για τον καταμερισμό της εργασίας στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ανέθεταν στους ομοφυλόφιλους εργασίες που μπορούσαν να επιφέρουν θάνατο.
Επειδή οι ομοφυλόφιλοι ήταν στο στρατόπεδο η ομάδα που «δεν έπρεπε να επιβιώσει», έβρισκαν διάφορους τρόπους επιβίωσης. Κάποιοι από αυτούς, έπαιρναν θέσεις κληρικών και διοικητικές θέσεις. Άλλοι βρήκαν ως τρόπο επιβίωσης την σεξουαλικότητα. Με αντάλλαγμα σεξουαλικές υπηρεσίες κάποιοι Κάπο πρόσφεραν προστασία σε κρατούμενους, δίνοντάς τους παραπάνω φαγητό ή προστατεύοντας τους από επιθέσεις από άλλους κρατουμένους. Όμως η προστασία από τους Κάπο δεν έσωζε τους ομοφυλόφιλους από την κακοποίηση των φρουρών. Συχνά ο Κάπο βαριόταν τον ομοφυλόφιλο που είχε υπό την προστασία του. Γι’ αυτόν τον λόγο, τον σκότωνε και φρόντιζε να τον αντικαταστήσει με κάποιον από την επόμενη μεταφορά. Τέλος, μια άλλη μορφή επιβίωσης των ομοφυλόφιλων ήταν ο ευνουχισμός, τον οποίο οι Ναζί θεωρούσαν ως «τρόπο θεραπείας της αποκλίνουσας συμπεριφοράς». Συχνά οι ομοφυλόφιλοι συναινούσαν στον ευνουχισμό ώστε να έχουν μικρότερη ποινή, αλλά πολλές φορές οι Ναζί επέβαλλαν τον ευνουχισμό ως μέσο τιμωρίας.
Δεν υπάρχουν στοιχεία για τον αριθμό των ομοφυλόφιλων που πέθαναν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι ναζί φρόντισαν να εξαφανίσουν όσα περισσότερα στοιχεία υπήρχαν εναντίον τους. Ωστόσο, βέβαια, η ιστορία μας δείχνει ξεκάθαρα το τραγικό πρόσωπό της γύρω από τα βασανιστήρια και τα φρικτά πειράματα που υπέστησαν οι ομοφυλόφιλοι και όχι μόνο στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- ΔΙΩΞΗ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΡΑΪΧ, encyclopedia.ushmm.org, διαθέσιμο εδώ.
- Heger Heinz (2000), ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΜΕ ΤΟ ΡΟΖ ΤΡΙΓΩΝΟ: Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ 1939-1945 (μτφρ: Ρίτσα Δεκαβάλλα), εκδ: Μαύρη Λίστα
