Της Ειρήνης Λάττα,
Οι περισσότεροι γνωρίζουν το παιδικό μυθιστόρημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου Τα ψηλά βουνά, το οποίο από το 1918 είχε χρησιμοποιηθεί και για αναγνωστικό της Γ’ τάξης του δημοτικού, εντείνοντας τη διαμάχη για τη χρήση της δημοτικής γλώσσας στην καθημερινή ζωή, πόσο μάλλον στην εκπαιδευτική διαδικασία. Κεντρική ιδέα των κεφαλαίων του βιβλίου αποτελούν οι εμπειρίες μιας ομάδας συμμαθητών που περνούν τις καλοκαιρινές τους διακοπές στο βουνό Χλωρός, για περίπου ενάμιση μήνα. Εκεί, δημιουργούν τη δική τους κοινωνία και προστατεύουν το δάσος. Πολλά διδάγματα που προσφέρει το μυθιστόρημα αφορούν την κοινωνικοποίηση και την οικολογική ευαισθησία.
Η ιστορία τοποθετείται κοντά στη Γρανίτσα Ευρυτανίας, στα χρόνια που γράφτηκε το βιβλίο, όπου τα παιδιά ζουν σε απλές καλύβες, μαθαίνουν να εξυπηρετούν τις βασικές τους ανάγκες, να συνεργάζονται και να έρχονται σε επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο που κατοικούσε στο βουνό, καλλιεργώντας σημαντικές αρετές, όπως είναι η αλληλεγγύη και η οργάνωση μίας κοινότητας. Κάθε κεφάλαιο είναι ένα επεισόδιο της ζωής τους. Το ανάγνωσμα ξεκινάει με τους μαθητές να γοητεύονται από τις φωτιές που βλέπουν αναμμένες από τους βοσκούς στο βουνό και έτσι πείθουν τους γονείς να τους δώσουν άδεια να ζήσουν στο βουνό και γίνονται οι πρώτες ετοιμασίες.
Το ταξίδι ξεκινά με τραγούδια και μπόλικο ενθουσιασμό, καθώς και με τις πρώτες τους εντυπώσεις. Μολονότι δεν κυριαρχεί κάποιος συγκεκριμένος πρωταγωνιστής, ξεχωρίζουν ο ρομαντικός Φάνης, ο δυναμικός Αντρέας και ο λαίμαργος Φουντούλης. Η απουσία ενηλίκων είναι αισθητή από την πλευρά των παιδιών. Οι συμμαθητές είναι κάτω από τη χαλαρή εποπτεία του κυρ‑Στέφανου, ενώ σημαντικό ρόλο έχει και ο δασάρχης. Οι γονείς απουσιάζουν τελείως από το σκηνικό.
Πρόκειται για ένα τόσο όμορφο ανάγνωσμα που έχει αποτελέσει σταθμό στην ελληνική λογοτεχνία, το οποίο μεταφέρθηκε και στο θέατρο Ακροπόλ, χαρίζοντας τόσο σε μικρούς όσο και μεγάλους ένα θέαμα παραμυθένιο, με μουσικά στοιχεία που το απογείωσαν. Τα παιδιά που πρωταγωνίστησαν αυτή τη φορά ήταν συμμαθητές, οι οποίοι εμπνεύστηκαν από το διήγημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου και ήθελαν να κάνουν κι εκείνοι με τη σειρά τους πραγματικότητα το ταξίδι και την περιπέτεια στα… ψηλά βουνά.
Τη σκηνοθεσία της συγκεκριμένης παράστασης ανέλαβε η Ειρήνη Ιακώβου, η οποία γνώρισε τεράστια επιτυχία και από τις παραστάσεις: Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα, Η παιδική ηλικία της Μαρίας Κάλλας και Ταξίδι στο κέντρο της γης. Η συγκεκριμένη παράσταση, λοιπόν, αναφέρεται στα παιδιά μιας χορωδίας, τα οποία διαβάζουν το βιβλίο, γοητεύονται από αυτό και, αφήνοντας πίσω τα κινητά τους τηλέφωνα, αποφασίζουν να περάσουν ένα καλοκαίρι μακριά από τον πολιτισμό, στα ορεινά της Ευρυτανίας, για να ζήσουν ό,τι κι εκείνα τα παιδιά στο βιβλίο του Ζαχαρία Παπαντωνίου.
Αδιαμφισβήτητα, πρόκειται για μια πρωτοποριακή παράσταση, γεμάτη μουσικές, που κινείται αριστοτεχνικά ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, το παλαιό και το νέο, υπηρετώντας το αθάνατο κείμενο του συγγραφέα. Κέντρο της παράστασης είναι η μουσική και ο εξαίρετος χορός των πρωταγωνιστών, ο οποίος μας ενισχύει τα έντονα συναισθήματα που έχουμε και μένει στη μνήμη μας ακόμα και μετά την παράσταση.
Τον ρόλο του Δασκάλου ερμηνεύει ο εξαίρετος Γιώργος Γιαννόπουλος, ο οποίος με το ταλέντο του συναρπάζει μικρούς και μεγάλους. Αγγίζοντας το κοινό καλλιτεχνικά και πνευματικά, με την ανάβασή τους, τα παιδιά μάς μαθαίνουν πώς μια απλή εκδρομή, αφήνοντας για λίγο τα κινητά, τους οδηγεί στο να γνωρίσουν τον εαυτό τους αλλά και τη φύση περισσότερο. Οργανώνοντας μία μικρή κοινότητα, συνεργάζονται και δημιουργούν πνεύμα αλληλεγγύης, συλλογικής αποδοχής και φυσικά αγάπης. Πρόκειται για μια αξιοθαύμαστα συγκινητική παράσταση για μικρούς και μεγάλους, η οποία δίνει σπουδαία μηνύματα στους μικρούς, και υπενθυμίζει στους μεγάλους πως η ζωή δεν είναι μόνο οι έννοιες και οι ανησυχίες, αλλά και πράγματα πιο απλά, που μεγαλώνοντας τα ξεχνάμε.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Τα ψηλά βουνά, athinorama.gr, διαθέσιμο εδώ.
