Της Έλενας Παντελακάκη,
Η πασίγνωστη ηθοποιός Όντρεϊ Χέπμπορν, της οποίας το πραγματικό όνομα ήταν Όντρεϊ Κάθλιν Ραστόν, γεννήθηκε στις 4 Μαΐου του 1929 στις Βρυξέλλες. Σε αντίθεση με τις τεράστιες επιτυχίες και τη δόξα που γνώρισε στην επαγγελματική της ζωή, η ηθοποιός βίωσε δύσκολα παιδικά χρόνια. Η μητέρα της ήταν πρώην βαρόνη και Ολλανδή αριστοκράτισσα, ενώ ο πατέρας της ήταν Ιρλανδός, ο οποίος δούλευε ως τραπεζίτης σε μια ασφαλιστική εταιρία, γεγονός που ανάγκαζε την οικογένειά της να μετακομίζει αρκετά συχνά. Όταν βρισκόταν στην ηλικία των 6 ετών, οι γονείς της πήραν διαζύγιο και ο πατέρας της, ως μέλος του φασιστικού κόμματος, τους εγκατέλειψε, δημιουργώντας της ένα «βαθύ» τραύμα. Η Χέπμπορν, μάλιστα, είχε εξομολογηθεί : «Η εγκατάλειψη μας από τον πατέρα μου ήταν το πρώτο «χτύπημα», ήταν ένα τραύμα που με στιγμάτισε και με άφησε ανασφαλή για όλη την υπόλοιπη ζωή μου», «Νόμιζα ότι η μητέρα μου δε θα σταματήσει ποτέ να κλαίει». Έπειτα από αρκετά χρόνια θα ξαναβρεί τον πατέρα της μέσω του Ερυθρού Σταυρού στην Ιρλανδία με διάθεση να τον συγχωρέσει, εκείνος, όμως, θα παραμείνει ψυχρός απέναντί της. Δικά της πρόσωπα, μάλιστα, επεσήμαναν ότι η Χέπμπορν αναζητούσε πάνω από όλα την αγάπη και την αποδοχή από τους γύρω της.
Στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, βίωσε έντονα την πείνα και την εξαθλίωση, ενώ αναγκάστηκε να κρυφτεί από τους Ναζί. Σε συνέντευξή της περιγράφει χαρακτηριστικά «Ήρθε μια στιγμή που έπρεπε να ζήσουμε στο κελάρι, επειδή τμήματα του σπιτιού μας εξαφανίστηκαν. Κοιμόμασταν σε στρώματα και περιμέναμε να σταματήσουν οι πυροβολισμοί». Η Χέπμπορν αγαπούσε ιδιαίτερα το μπαλέτο. Στα χρόνια του πολέμου, μάλιστα, χόρευε κρυφά σε συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνταν, ώστε να συγκεντρώσει χρήματα για την ολλανδική αντίσταση. Μετά τη λήξη του πολέμου συνέχισε τα μαθήματα χορού δίπλα στη Μαρί Ράμπερτ, η οποία της εξήγησε ότι δε θα μπορούσε να εξελιχθεί σε πρίμα μπαλαρίνα, λόγω της κακής διατροφής της εν καιρώ πολέμου και, λόγω του ύψους της, προτρέποντάς την στην υποκριτική.
Η καριέρα της ξεκίνησε με την εκπαιδευτική ταινία Dutch in Seven Lessons. Επίσης, συμμετείχε σε διάφορες μουσικές και θεατρικές παραστάσεις, στις οποίες ανήκει και το μουσικό έργο «Ζιζί», το οποίο γνώρισε μεγάλη επιτυχία, ενώ παράλληλα η είσοδός της στον κινηματογράφο έγινε με την ταινία One Wild Oat το 1951. Η ταινία που απογείωσε την καριέρα της, Διακοπές στην Ρώμη, της χάρισε Όσκαρ Ά Γυναικείου Ρόλου και αποτέλεσε τη «βάση», ώστε η Χέπμπορν να θεωρηθεί μία από τις μεγαλύτερες σταρ του κινηματογράφου της εποχής της. Ακολούθησαν και άλλες μεγάλες επιτυχίες, από τις οποίες κέρδισε Emmy, Tony και Grammy, όπως το Breakfast at Tifanny’s. Η Χέπμπορν διέφερε από τις υπόλοιπες γυναίκες σταρ, οι οποίες φημίζονταν για τις πλούσιες καμπύλες τους. Η λεπτή σιλουέτα και η θλιμμένη γοητεία της —χαρακτηριστικά που «αγάπησε» και ο κινηματογραφικός φακός— την κατέστησαν πρότυπο γυναικείας κομψότητας της εποχής της, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία νέα τάση στη μόδα που προωθούσε την απλότητα και τη θηλυκότητα χωρίς υπερβολές.
Στην προσωπική της ζωή τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ο πρώτος της γάμος έγινε με τον ηθοποιό Μελ Φέρερ, με τον οποίο απέκτησε το πρώτο της παιδί, μετά από δύο αποβολές. Ο Φέρερ, ωστόσο, άρχισε να εμφανίζει σημάδια βίαιης συμπεριφοράς, προκαλώντας σκηνές, ήταν χειριστικός μαζί της και τη ζήλευε. Μετά από 14 χρόνια γάμου πήραν εν τέλει διαζύγιο. Έπειτα, γνώρισε τον ψυχίατρο, Αντρέα Ντότι και δεύτερο σύζυγό της, ο οποίος, αν και την αγαπούσε πολύ, την είχε απατήσει πολλές φορές. Έμειναν μαζί 13 χρόνια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής της συζούσε με τον 7 χρόνια μικρότερό της σε ηλικία ηθοποιό, Ρόμπερντ Βόλντερς, χαρακτηρίζοντας την περίοδο που ήταν μαζί του «την πιο ευτυχισμένη της ζωής της».
Οι δυσκολίες που βίωσε στην προσωπική της ζωή δεν την απέτρεψαν από το να ασχοληθεί με τη φιλανθρωπία, κάτι που ταίριαζε με την ευαίσθητη ιδιοσυγκρασία και την εσωστρεφή προσωπικότητά της. Η εντατική ενασχόλησή της με το φιλανθρωπικό οργανισμό της UNICEF και το ανθρωπιστικό της έργο στάθηκαν η αιτία να ανακηρυχθεί Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της Οργάνωσης για τα παιδιά των Ηνωμένων Εθνών. Συμπληρωματικά, το 1992 της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, καθώς και το βραβείο ανθρωπισμού Τζιν Χέρσολτ. Την ίδια χρονιά διαγνώστηκε με μια σπάνια μορφή καρκίνου στο έντερο. Απεβίωσε στις 20 Ιανουαρίου του 1993 σε ηλικία 63 ετών.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Όντρεϊ Χέπμπορν: Η θλιμμένη πριγκίπισσα της μεγάλης οθόνης που πάντα αναζητούσε την αγάπη, bovary.gr. Διαθέσιμο εδώ
- Όντρεϊ Χέπμπορν: Η σκληρή ζωή της σπουδαίας ηθοποιού και ανθρωπίστριας, monopoli.gr. Διαθέσιμο εδώ
