Της Άννα – Μαρίας Τσαρτσίδου,
Ξεκινάς συνήθως σαν παιδί, γύρω στην ηλικία των δεκαοκτώ ετών. Συνήθως, γιατί σε κάποιους το ταξίδι αυτό ξεκινάει κάπως διαφορετικά. Σαν παιδί, λοιπόν, στην αρχή δεν ξέρεις πού πας, πόσο θα κάνεις ή αν θα φτάσεις τελικά και ποτέ. Ωστόσο, σαν παιδί ελπιδοφόρο και γεμάτο όρεξη για ζωή, ξεκινάς αυτό το ταξίδι με όνειρα και στόχους. Με την ελπίδα ότι οι επιτυχίες θα είναι πιο πολλές από τις διαψεύσεις. Όπως και να έχει, εσύ πορεύεσαι ελπίζοντας∙ ως γνωστόν «η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία» ή για, τους πολύ τυχερούς, η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ. Στο τέλος του ταξιδιού δεν είσαι πλέον παιδί, έχεις ωριμάσει πια. Είσαι ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Έχεις αφήσει πίσω σου την άγνοια και ξέρεις πού πατάς και πού βρίσκεσαι. Ξέρεις πού πας ή τουλάχιστον γνωρίζεις ποιόν δρόμο πρέπει να ακολουθήσεις. Είσαι έτοιμος για το ταξίδι σου και η ορκωμοσία είναι το πρώτο εισιτήριο που θα χρειαστεί να κόψεις. Ένα εισιτήριο που κέρδισες με χρόνιο κόπο και ιδρώτα και τώρα ήρθε η στιγμή να το απολαύσεις. Ας ξεκινήσει το ταξίδι, λοιπόν.
Ταξίδι προς το όραμα. Προς όποιο όραμα έχει ο καθένας. Όπως κάθε καλός ταξιδιώτης, έτσι και εσύ, πρέπει να ακολουθήσεις έναν χάρτη για να σιγουρευτείς πως δε θα παρεκκλίνεις από την πορεία σου. Μερικά βήματα είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθούν, ώστε να πατάς πιο γερά στα πόδια σου με σίγουρα βήματα και αυτοπεποίθηση πως αυτό που κάνεις είναι το σωστό.
Η συνειδητοποίηση
Πρώτα από όλα, πρέπει να συνειδητοποιήσεις τι έχεις καταφέρει. Δεν είναι μικρό κατόρθωμα. Ανεξάρτητα με τον χρόνο ολοκλήρωσης των σπουδών σου, σημασία έχει ότι εσύ ολοκλήρωσες και όπως είναι φυσικό όλα τα εύσημα για αυτό είναι δικά σου. Κανένας δεν μπορεί να μην σου αναγνωρίσει αυτή τη νίκη. Συλλογίσου και απόλαυσε τη στιγμή αυτή. Τέτοιες επιτυχίες δε βιώνεις κάθε μέρα. Θυμήσου όλες τις στιγμές που έζησες στον διάβα αυτών των χρόνων, χαρές, λύπες και χαρμο-λύπες. Κλάματα, όνειρα και αποτυχίες. Φοιτητικά χρόνια, γλέντια, μουσικές και αμφιθέατρα γεμάτα ζωή. Πορείες, καταλήψεις και διαδηλώσεις για την παιδεία και για το αύριο. Θυμήσου πως πάλεψες ως προπτυχιακός/η και πάρε κουράγιο για τις επόμενες μάχες που έπονται στον αγώνα της ζωής. Γιατί αυτό ήταν και το πτυχίο στην τελική, μία μάχη, απλά αυτή την έδωσες με τον εαυτό σου και τα θέλω σου. Συνειδητοποίησε, λοιπόν, ότι αυτή τη μάχη, εσύ, την κέρδισες!
Η οργάνωση
Μια μέρα πρέπει να την περάσεις στο σπίτι μόνος σου, σε ένα ήσυχο δωμάτιο, στην αγαπημένη σου γωνία της προσωπικής σου συγκέντρωσης. Πάρε μια κόλλα χαρτί και ένα στυλό στο χέρι και ξεκίνα να οργανώνεις το όνειρο. Το δικό σου όνειρο. Η αγορά εργασίας είναι αρένα και, όπως είναι αναμενόμενο, δε θα συναντήσεις μια υποδοχή καλωσορίσματος. Τα πράγματα θα είναι δύσκολα, για αυτό και εσύ πρέπει να είσαι οργανωμένος. Διάλεξε κατευθύνσεις, πιθανά μεταπτυχιακά, σεμινάρια ή εξέτασε το ενδεχόμενο να μάθεις μια ξένη γλώσσα. Σε αυτήν τη φάση θα ήταν χρήσιμο να συλλέξεις συμβουλές και από δικά σου πρόσωπα, να ακούσεις τις εμπειρίες άλλων ανθρώπων και να εμπνευστείς από τις ιστορίες τους. Πρόσεχε, όμως, μην επηρεαστείς υπερβολικά γιατί αυτό ελλοχεύει τον κίνδυνο να ακολουθήσεις τελικά το όνειρο κάποιου άλλου. Κράτα όλες τις χρήσιμες πληροφορίες και όλα τα υπόλοιπα πέταξε τα. Μελέτησε με σύνεση τον οικονομικό σου προϋπολογισμό και κατάστρωσε τα προσωπικά σου χρονοδιαγράμματα. Κάνε όλα τα απαραίτητα πλάνα με τον τρόπο που εσύ κρίνεις ορθότερο. Ένα πλάνο και κάποιες εναλλακτικές πρέπει να υπάρχουν. Ο προγραμματισμός θα σε βοηθήσει να πας εκεί που θες πιο γρήγορα και πιο εύκολα.
Η απόλαυση
Κάθε αρχή και δύσκολη, λένε. Τι γίνεται, όμως, όταν κάτι έχει φτάσει στο τέλος του; Η ορκωμοσία είναι η τελετή της λήξης ενός κύκλου σπουδών. Οπότε πρόκειται για ένα χαρούμενο τέλος. Ένα «τέλος καλό, όλα καλά», με πολλά συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα και συγκινήσεις. Ένας κύκλος κλείνει και άλλοι πολλοί ανοίγουν πίσω από τη σκιά του. Τον συγκεκριμένο κύκλο, όμως, οφείλεις (πρώτα από όλους στον εαυτό σου) να τον γιορτάσεις. Να τον απολαύσεις με τον τρόπο σου και να τον κλείσεις περήφανα. Είναι ένα κομμάτι της ζωής σου που θα μείνει χαραγμένο μέσα σου για πολύ καιρό. Μάζεψε τα αγαπημένα σου πρόσωπα, όλους αυτούς που σε συντρόφευσαν σε αυτή τη διαδρομή και γιόρτασε το μαζί τους. Κλείσε αυτό το κεφάλαιο με μια γιορτή, περίπου ακριβώς όπως το άρχισες.
Κλείνοντας, πάρε μια βαθιά ανάσα χαλάρωσης. Μπορείς επιτέλους να ηρεμίσεις και να απολαύσεις την ελευθερία σου. Θα βρεις τον δρόμο σου στο κόσμο. Ανέβα στο τρένο σου. Ακόμα και τρένο να μην είναι και να είναι αεροπλάνο ή πλοίο ή λεωφορείο, μην φοβηθείς, εσύ ανέβα. Έτσι και αλλιώς το εισιτήριο το έχεις. Γίνε ο δημιουργός του δικού σου αύριο.
«Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι. Χωρίς αυτήν δεν θα ’βγαινες στον δρόμο. Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια. Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τί σημαίνουν».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Ανεμόσκαλα, greek-language.gr, διαθέσιμο εδώ
