Toυ Ελευθέριου Χονδρού,
Σε ένα πολιτικό τοπίο που χαρακτηρίζεται από κομβικές στιγμές και μεταβάσεις, η Πορτογαλία βρίσκεται στο «σταυροδρόμι» μιας σημαντικής εκλογικής απόφασης, που ορίστηκε για τις 10 Μαρτίου. Το έθνος, έχοντας δει την άνοδο και την πτώση του António Costa, πλέον πρώην Πρωθυπουργού, βρίσκεται τώρα υπό την ηγεσία του Pedro Nuno Santos, ο οποίος «φέρει τη δάδα» για τους Πορτογάλους Σοσιαλιστές, με μια υπόσχεση συνέχειας, αλλά και μεταρρυθμίσεων.
Ο Santos, μπαίνοντας στο προσκήνιο εν μέσω αντιπαραθέσεων γύρω από τον προκάτοχό του, αξιοποιεί ένα μήνυμα που αντηχεί: μια ψήφος για το κόμμα του είναι μια ψήφος ενάντια στην πιθανή επιρροή ακροδεξιών δυνάμεων στη διακυβέρνηση της Πορτογαλίας. Αυτή η αφήγηση, που αποτελεί την επιτυχημένη στρατηγική του Costa στις προηγούμενες εκλογές, επιδιώκει να κινητοποιήσει την υποστήριξη σε ένα πλαίσιο πολιτικού και οικονομικού ελέγχου.
Η επερχόμενη εθνική ψηφοφορία πλαισιώνεται ως δημοψήφισμα για τη θητεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος, που επισκιάζεται από έρευνες και κατηγορίες, οι οποίες είχαν οδηγήσει στην παραίτηση του Costa. Ωστόσο, ο Santos φέρνει στο προσκήνιο μια ευρύτερη ευρωπαϊκή ανησυχία, τοποθετώντας τις εκλογές στο πλαίσιο των αυξανόμενων ακροδεξιών κινημάτων σε ολόκληρη την ήπειρο. Το επιχείρημά του βασίζεται στην ιδέα ότι η επιτυχία του κεντροδεξιού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, δυνητικά εξαρτώμενου από την υποστήριξη του ακροδεξιού κόμματος Chega, θα μπορούσε να αποτελέσει άμεση απειλή για τις δημοκρατικές αξίες της Πορτογαλίας και τη δέσμευσή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Santos υπογραμμίζει τη σημασία της διατήρησης μιας Κυβέρνησης που ευθυγραμμίζεται με τις αρχές της Ε.Ε., επισημαίνοντας τους κινδύνους που θέτουν κόμματα όπως το Chega, τα οποία, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, αντιστέκονται στη διαφορετικότητα και τη συνεργασία εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου.
Ενώ το πολιτικό αφήγημα κυριαρχεί, τα πιεστικά κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα παραμένουν στην πρώτη γραμμή των ανησυχιών του εκλογικού σώματος. Ο Santos, έχοντας επίγνωση των επικρίσεων για τη μακροχρόνια διακυβέρνηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος, θέλει να παρουσιάσει τον εαυτό του όχι ως απλή συνέχεια της κληρονομιάς του Costa, αλλά ως νέα ώθηση για την αντιμετώπιση ανεπίλυτων προκλήσεων, ιδιαίτερα στη στέγαση και τη βιομηχανική ανάπτυξη.
Αναγνωρίζοντας την επιδεινούμενη στεγαστική κρίση, ο Santos σκιαγραφεί σχέδια εξισορρόπησης της προώθησης του τουρισμού, με μέτρα για την αύξηση της διαθεσιμότητας και της οικονομικής προσιτότητας κατοικιών. Το όραμά του εκτείνεται στην εκβιομηχάνιση της Πορτογαλίας, με στόχο τη διαφοροποίηση της οικονομίας και τη βελτίωση των μισθολογικών προτύπων, σηματοδοτώντας μια στροφή προς την οικονομική βιωσιμότητα, πέρα από την κοινωνική ευημερία.
Καθώς η Πορτογαλία προετοιμάζεται να ψηφίσει, οι εκλογές δεν χρησιμεύουν μόνο ως δοκιμασία για την απήχηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος, στη μετά-Costa εποχή, αλλά και ως αντανάκλαση ευρύτερων κοινωνικών αξιών και προτεραιοτήτων. Το αποτέλεσμα θα καθορίσει εάν ο συνδυασμός συνέχειας, μεταρρύθμισης και ευρωπαϊκής αλληλεγγύης του Santos μπορεί να έχει απήχηση, σε έναν πληθυσμό που περιηγείται στις πολυπλοκότητες της σύγχρονης διακυβέρνησης και των παγκόσμιων προκλήσεων.
Με το πολιτικό τοπίο να είναι ρευστό και την επιρροή της ακροδεξιάς να προκαλεί μια διαφαινόμενη ανησυχία, οι εκλογές ενσαρκώνουν μια κρίσιμη στιγμή για τη μελλοντική κατεύθυνση, τη Δημοκρατία και τη θέση της Πορτογαλίας εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Καθώς ο Santos και το κόμμα του επιδιώκουν να ανανεώσουν την εντολή τους, το έθνος παρακολουθεί στενά, έτοιμο να αποφασίσει την πορεία του, σε έναν κόσμο που αλλάζει ταχέως.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Portugal election: who are the key players and what is at stake?, The Guardian, διαθέσιμο εδώ
- Meet Pedro Nuno Santos, the man fighting to keep Portugal from swinging to the right, Politico, διαθέσιμο εδώ
