Του Γιώργου Γιαννούλη,
Δύσκολη η διεκδίκηση του καλύτερου ρόλου στην Αντιπολίτευση! Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. βρίσκεται σε κρίση εδώ και πολλούς μήνες, ενώ ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος αμφισβητείται ακόμη και μετά τη διάσπαση του κόμματος. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παλεύει για την αύξηση του ποσοστού του με τις εσωτερικές διαφωνίες να προκαλούν τριγμούς, ενώ και στα άλλα, πιο μικρά κόμματα, υπάρχει μια κινητικότητα…
Αρχικά, η δεύτερη θέση είναι πολυπόθητη, κυρίως για τον θεσμικό ρόλο που προσδίδει στα στελέχη του κόμματος που θα την καταλάβει. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση είναι οιονεί Κυβέρνηση, θα έπρεπε τουλάχιστον να είναι… Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν είναι επιτυχία ένα κόμμα να πάρει τη θέση αυτήν, με μόλις 10-12%. Δεν θα μπορεί να αντιμετωπίσει ένα 35% περίπου που θα έχει το πρώτο κόμμα, το οποίο, όπως όλα τα στοιχεία δείχνουν, θα είναι η Νέα Δημοκρατία. Ακόμη και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να είναι δεύτερο, αν έχει τόσο ισχνό ποσοστό, τι ακριβώς θα κάνει από τη θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης; Ούτε πρόταση δυσπιστίας δεν θα μπορεί να καταθέσει μόνο του, όπως είδαμε και τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (που όμως είχε μεγαλύτερο ποσοστό το 2023).
Την ίδια στιγμή, το Κ.Κ.Ε. αυξάνει πολύ το ποσοστό του, κατοχυρώνοντας την τέταρτη θέση ενώ έφτασε πρόσφατα να βρίσκεται στην τρίτη μαζί με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Κάποιοι πολίτες, απογοητευμένοι, από τη χαοτική κατάσταση που βρίσκεται ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. φαίνεται να στρέφονται κυρίως στο Κ.Κ.Ε., ίσως με μια σκέψη «τιμωρητική». Είχε, λοιπόν, το σταθερό 5%, μαζεύει όμως, και την ψήφο των δυσαρεστημένων και φτάνει στην τέταρτη θέση.
Στο αντίπαλο ιδεολογικό ρεύμα, η «Ελληνική Λύση» φαίνεται ότι κρατά την «πρωτοκαθεδρία» στην υπερσυντηρητική δεξιά, αφού ελκύει ψηφοφόρους και από άλλα κόμματα παρομοίου πλαισίου, όπως είναι οι «Σπαρτιάτες» που μετά τα δικά τους εσωκομματικά ζητήματα και τις αλληλοκατηγορίες, έχουν συρρικνωθεί στο 1,5-2%. Ταυτόχρονα, κερδίζει, έστω και για την ώρα, κάποιους πιο παραδοσιακούς δεξιούς που δεν μπορούν να στηρίξουν τη Νέα Δημοκρατία. Αυτό, βέβαια, ενδεχομένως να είναι παροδικό, καθώς κάτι παρόμοιο -σε μικρότερη ένταση- είχε συμβεί και πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2023, όμως τελικά, δεν επιβεβαιώθηκε. Παρ’ όλα αυτά, η δημοσκοπική άνοδος του κόμματος του κυρίου Βελόπουλου, τον κάνει να αισθάνεται πολιτικά ασφαλής.
Πιο κάτω σε ποσοστό και Αριστερά του ιδεολογικού φάσματος, παρατηρείται η εμφάνιση της «Νέας Αριστεράς». Η Κοινοβουλευτική αυτή Ομάδα, που προέκυψε μετά την πρόσφατη διάσπαση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., καταφέρνει να καταγραφεί στο 3%, ενώ πριν από λίγο καιρό ήταν μόλις στο 1,5%. Δεν ξέρω αν πρέπει να «χαμογελούν» στη Νέα Αριστερά, αλλά σίγουρα χρειάζεται να συγκροτηθεί και ως κόμμα, προκειμένου να «ξεδιπλωθούν» οι πολιτικές θέσεις και να κριθούν συνολικά. Να θυμηθούμε ότι ένας από τους λόγους που έγινε η διάσπαση ήταν η απουσία επιχειρηματολογίας και πολιτικών θέσεων.
Κλείνοντας, αντί να βελτιώνεται η κατάσταση στην Αντιπολίτευση, επιδεινώνεται… Η Αντιπολίτευση είναι σε κρίση! Η Κυβέρνηση με τη σειρά της έχει αναλάβει τον ρόλο της βέλτιστης λύσης, μιας και οι εναλλακτικές απουσιάζουν. Η Δημοκρατία όμως, επιτάσσει να υπάρχει και μια φυσιολογική Αντιπολίτευση! Ακόμη και η καλύτερη Κυβέρνηση, χρειάζεται μια σοβαρή Αντιπολίτευση, όχι πολλά κομμάτια που δεν μπορούν να αρθρώσουν πολιτικό λόγο και μια θετική ατζέντα. Χρειάζεται σοβαρότητα από όλους και όλες, διαφορετικά οδηγούμαστε σε «επικίνδυνα μονοπάτια»!
