Της Βασιλικής Χατζηγεωργίου,
Ολόκληρη η βιομηχανία της «τραπ» μουσικής γνωρίζει ιδιαίτερη επιτυχία στις μέρες μας. Οι τράπερς είναι, πλέον, γνωστοί στο ευρύτερο κοινό, είτε αυτό αρέσει είτε όχι. Ένα είναι, όμως, σίγουρο. Η τραπ μουσική είναι, εμφανώς, διαδεδομένη και τείνει να προσπερνά σε δημοτικότητα ακόμα και πιο δημοφιλή μουσικά είδη, όπως τα λαϊκά, δημιουργώντας μια άσπονδη κόντρα μεταξύ τους. Φαίνεται, όμως, πως το κλίμα γίνεται πιο ήρεμο με τις συνεργασίες των τραγουδιστών αυτών των δύο μουσικών ειδών.
Τα θεμέλια αυτού του μουσικού υποείδους άρχισαν να χτίζονται τη δεκαετία του 1990 στο Νότο των Ηνωμένων Πολιτειών. Εκεί που το χιπ χοπ και η ραπ μουσική ακούγονταν σε μεγάλο βαθμό, η τραπ μουσική ξεκίνησε να ανθίζει. Ακούγεται ειρωνικό αλλά ενώ τραπ στην αρχή έλεγαν το μέρος που έκρυβαν τα ναρκωτικά, στη συνέχεια, άρχισε να λέγεται τραπ το μουσικό υποείδος της ραπ.
Η τραπ μουσική, λοιπόν, είναι συνυφασμένη με τα ναρκωτικά από τότε; Σε γενικότερα πλαίσια γνωρίζουμε πως κάποια μουσικά είδη είναι στενά συνδεδεμένα με τη χρήση κάποιας ουσίας, είτε μιλάμε για αλκοόλ είτε για ναρκωτικά. Μάλιστα, η χρήση αυτή καθορίζει και την εξέλιξη του εκάστοτε ήχου. Για παράδειγμα, η αργή μουσική είναι απόρροια ενός ναρκωτικού της τραπ μουσικής.
Γιατί, όμως, αφού αρκετά μουσικά είδη συνδέονται με τη χρήση μιας ουσίας αναφέρονται μόνο σε στίχους τραπ κομματιών; Είναι σαφές πως αυτή η μουσική εκφράζει ωμά την αλήθεια της καθημερινής ζωής δημιουργώντας μια σύγχυση στους ακροατές, οι οποίοι δεν ήταν συνηθισμένοι σε τέτοιου είδους κομμάτια.
Αυτό που έκανε την τραπ μουσική ιδιαιτέρως γνωστή στο ευρύ κοινό είναι ο συνδυασμός της με την ηλεκτρονική μουσική, που συνδέεται με τον χορό στους δημοφιλείς χώρους διασκέδασης των νέων γενεών. Αυτό που φαίνεται να προβληματίζει, όμως, είναι οι στίχοι των τραγουδιών που, όπως αναφέραμε, σχετίζονται με τα ναρκωτικά, αλλά το θέμα δεν τελειώνει εδώ. Τα λόγια μισογυνισμού τοποθετούν τη γυναίκα σε μία υποτιμητική θέση, η οποία, αν υιοθετηθεί από τους νέους, θα υποτιμήσει τις γυναίκες ακόμα περισσότερο στο μέλλον. Βέβαια, το ελπιδοφόρο σε όλη αυτή την κατάσταση είναι πως οι στίχοι των περισσότερων κομματιών δεν αναφέρουν πλέον σεξιστικές πεποιθήσεις και απόψεις μισογυνισμού, καθώς φαίνεται πως υπάρχει κοινό που αντιδρά και επιτάσσει την καλύτερη αντιμετώπιση των γυναικών.
Γι’ αυτό τον λόγο, πλέον, έχουν ξεκινήσει προσπάθειες αλλαγής της θεματολογίας, καθώς πρέπει τα μουσικά είδη με την πάροδο των χρόνων να προχωρούν και να εξελίσσονται. Από τη στιγμή που το μόνο «πρόβλημα» της τραπ μουσικής είναι οι στίχοι και τίποτα άλλο, η εξέλιξη του είδους δίνει μια αισιόδοξη ματιά στην κοινωνία μας. Η τραπ βιομηχανία, ως εξέλιξη της ραπ, συνεχίζει να εκφράζει τις αντιξοότητες της καθημερινής ζωής, αλλά αυτό δε σημαίνει πως προβάλλει ή προωθεί λανθασμένα πρότυπα συνεισφέροντας στην ανάπτυξη στερεοτύπων. Συνεχίζει να εκφράζει τα προβλήματα των ανθρώπων, χωρίς να διαχωρίζει τα φύλα, ή δείχνοντας καλύτερη αντιμετώπιση στο ένα ή υποδεέστερη στο άλλο.
Γενικότερα, επειδή το μουσικό αυτό υποείδος δημιουργήθηκε ως αντίδραση στις συνθήκες ζωής της καθημερινότητας, γνωρίζουμε πως πολλοί καλλιτέχνες που ασχολούνται με την τραπ μουσική έχουν μεγαλώσει σε περιοχές όπου η ποιότητα ζωής δεν αποδεικνύεται και η καλύτερη, ίσως η προσπάθεια για αλλαγή να ήταν αυτή που μπέρδεψε κατά την πορεία και ανέδειξε τα σεξιστικά πρότυπα. Βέβαια, αν αυτό το κίνημα είχε ήδη ξεκινήσει πόσο δύσκολο θα ήταν για έναν τραγουδιστή να διαφοροποιηθεί από κάτι που θα είχε σίγουρη επιτυχία και να τραβήξει τον δικό του ξεχωριστό δρόμο; Να αλλάξει την κατεύθυνσή του προς κάτι αβέβαιο, το οποίο ήθελε σαφώς τα ρίσκα του; Όλα αυτά επηρέασαν το κίνημα των τράπερς, οι οποίοι έρχονται σήμερα, εμφανώς ανανεωμένοι, έτοιμοι να αλλάξουν την πορεία που οι ίδιοι χάραξαν λίγα χρόνια νωρίτερα.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
-
Trap: Πόσο μισογυνιστικό είναι τελικά το μουσικό είδος που κάνει θραύση στους νέους;, kathimerini.gr, διαθέσιμο εδώ.
