Του Άγγελου Μπαλαρά,
To Copa Africa (CAF) – ή Africa Cup of Nations – είναι μια σπουδαία διοργάνωση, με 67 χρόνια ιστορίας. Το πρώτο Κύπελλο Εθνών Αφρικής της ιστορίας έγινε το 1957, στο Σουδάν, και συμμετείχαν τρεις ομάδες – η Αίγυπτος, το Σουδάν και η Αιθιοπία – με νικητές τους «Φαραώ». Στο σήμερα, 51 ομάδες από όλη την αφρικανική ήπειρο έχουν εθνική ομάδα με δυνατότητα συμμετοχής στη διοργάνωση, εκ των οποίων οι 24 προκρίνονται στα τελικά της διοργάνωσης. Πολυνίκης του θεσμού είναι η Αίγυπτος με 7 κατακτήσεις. Όμως, φέτος – και μέχρι το 2025 – «αφεντικό» της ηπείρου θα είναι η Ακτή Ελεφαντοστού, η οποία με μία παραμυθένια πορεία κατέκτησε το 3ο τρόπαιο της ιστορίας της, μέσα στο σπίτι της και το Alassane Ouattara Stadium.
Μια αλλοπρόσαλλη επιλογή που… «βγήκε»
Αυτό ήταν το 3ο τρόπαιο για τους «Ελέφαντες» και πόσο ιδιαίτερο ήταν αυτό… Με ανεμική παρουσία στη φάση των ομίλων, οι «οικοδεσπότες» της φετινής διοργάνωσης τερμάτισαν 3οι, «πίσω» από την Ισημερινή Γουινέα και την Νιγηρία, με μόλις μια νίκη. Μια ιδιαιτερότητα στους κανονισμούς, ωστόσο, τους δίνει την πρόκριση στην επόμενη φάση. Πιο συγκεκριμένα, οι 4 καλύτερες «3ες» ομάδες από τους ομίλους (βάσει συγκομιδής βαθμών, αλλά και διαφοράς τερμάτων) εξασφαλίζουν πρόκριση στα «νοκ άουτ» του θεσμού. Έτσι, με συνδυασμό αποτελεσμάτων της τελευταίας αγωνιστικής, η Ακτή Ελεφαντοστού προκρίνεται στο… νήμα, στην επόμενη φάση του CAF 2024. Βέβαια, στο εσωτερικό της ομάδας είχε δρομολογηθεί μια απόφαση…
Καταλογίζοντάς του την κακή εικόνα της ομάδας και – προφανώς – υποκύπτοντας στις πιέσεις του φίλαθλου κοινού της Εθνικής που μετέφερε ένα κλίμα δυσφορίας στο γήπεδο, η Ομοσπονδία της Ακτής Ελεφαντοστού αποφασίζει να απολύσει τον προπονητή της, Jean-Louis Gasset. Όταν τελικά η ομάδα προκρίθηκε, «έτρεχαν και δεν έφταναν»… «Ψάχτηκαν» ακόμα και για δανεισμό (!!) προπονητή (του προπονητή της εθνικής ομάδας γυναικών της Γαλλίας, Hervé Renard). Ωστόσο, κάτι τέτοιο ήταν εκ των πραγμάτων πολύ δύσκολο να γίνει εν μέσω της διοργάνωσης, οπότε και «επιστρατεύτηκε» ένας «πιστός στρατιώτης» της ομάδας, ο Emerse Fae. Εκτελώντας, λοιπόν, χρέη υπηρεσιακού προπονητή ανέτρεψε τα δεδομένα, οδηγώντας τη χώρα του στη δόξα. Το έργο του αφορούσε – κυρίως – το κομμάτι της ψυχολογίας εντός ομάδας, πράγμα που επισφραγίζεται από τα γκολ στις καθυστερήσεις και τη δραματική πρόκριση στα πέναλτι επί της Σενεγάλης που ακολούθησαν. Η απόφαση αλλαγής προπονητή, λοιπόν, αν και φαινομενικά αλλοπρόσαλλη εκείνη τη στιγμή, οδήγησε σε έναν ανεπανάληπτο θρίαμβο. Στη χώρα της δυτικής Αφρικής, δίκαια θα μπορούν να βροντοφωνάζουν, χαριτολογώντας «Τρίτοι και καλύτεροι!».
Ο – πραγματικός – ήρωας Haller
Πλην Νιγηρίας και Ακτής Ελεφαντοστού, τα υπόλοιπα «μεγάλα ονόματα», που θα διεκδικούσαν τον τίτλο του πρωταθλητή Αφρικής, αποκλείστηκαν πρόωρα. Η προηγούμενη πρωταθλήτρια Αφρικής – Σενεγάλη – καθώς και οι Αίγυπτος, Μαρόκο και Καμερούν αποκλείονταν άπαντες στη φάση των «16», απογοητεύοντας. Η Αλγερία δε, «χαιρετούσε» από τους ομίλους. Ο δρόμος άνοιγε διάπλατα μπροστά στις εναπομείναντες δύο «μεγάλες» δυνάμεις της ηπείρου. Οι δυο τους είχαν συναντηθεί και στον όμιλο, με τη Νιγηρία να επικρατεί και να τερματίζει ψηλότερα. Στον τελικό, όμως, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, όπως και το ταξίδι των δύο ομάδων έως αυτόν. Η Ακτή έμελλε να γίνει η πρώτη ομάδα που τερματίζει 3η στον όμιλό της και κατακτά τελικά το τρόπαιο και η πορεία αυτή είναι αδιαμφισβήτητα συνδεδεμένη με τα ονόματα του Sébastien Haller και του άξιου συμπαραστάτη του, Frank Kessie. Για τον πρώτο, ωστόσο, αξίζει να γίνει ιδιαίτερη μνεία…
Αυτό συμβαίνει, διότι ο επιθετικός της Ακτής είναι ένας αληθινός «μαχητής» της ζωής. Όχι για τη στενή του σχέση με τα «αντίπαλα δίχτυα», αλλά για την εξωαγωνιστική του δύναμη. Το καλοκαίρι του 2022, στα 27 του χρόνια, ο Haller διεγνώσθη με καρκίνο στους όρχεις, σε μια είδηση που σόκαρε τον ποδοσφαιρικό κόσμο. Ο ίδιος δεν το «έβαλε» ποτέ «κάτω» και κάνοντας τις απαραίτητες θεραπείες νίκησε τον καρκίνο και επέστρεψε στην ενεργό δράση το 2023. Έναν χρόνο αργότερα, σκοράροντας νικητήρια γκολ σε ημιτελικό και τελικό, η συνεισφορά του ήταν καταλυτική και αξιομνημόνευτη σε ότι πέτυχε η Εθνική ομάδα της χώρας του στο φετινό Copa Africa. Τι παραμυθένια δικαίωση για αυτόν τον «γίγαντα» – κυριολεκτικά και μεταφορικά – των γηπέδων… Ειρήσθω εν παρόδω επιστρέφει λαβωμένος τώρα στην Ντόρτμουντ, αφού στον τελικό του αποκόμισε τραυματισμό στον αστράγαλο. Είναι, όμως, πραγματικός «μαχητής» και θα επανέλθει. Το έχει επαναλάβει και στο παρελθόν, άλλωστε, σε πολύ πιο δύσκολες καταστάσεις.
Ραντεβού το 2025 στο «σημαδιακό» Μαρόκο
Οι εποχές του ποδοσφαίρου χαμηλής ποιότητας, του «μισό-μηδέν» και της αφάνειας ανήκουν πια στο παρελθόν για το ποδόσφαιρο της Αφρικής. Έτσι, τουλάχιστον, έδειχνε να επισφραγίζει το φετινό CAF. Όλο και περισσότεροι παίκτες από την Αφρική αγωνίζονται στα μεγάλα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και δη πρωταγωνιστούν και σε κορυφαίες ομάδες. Αυτό πλέον μεταφέρεται και στις Εθνικές ομάδες, των οποίων το ποιοτικό επίπεδο όλο και αναβαθμίζεται. Το ίδιο παρατηρείται και στις υποδομές των μεγάλων αφρικανικών χωρών. Το πάθος των Αφρικανών για το ποδόσφαιρο «ξεχείλιζε» από παλιά. Φαίνεται πως, τώρα πλέον, ήρθε η ώρα και για το άθλημα να τους «ανταμείψει». Το επόμενο Κύπελλο Εθνών Αφρικής είναι προγραμματισμένο για το 2025, στο Μαρόκο, η Εθνική ομάδα του οποίου στο Mundial του Κατάρ έφτασε μέχρι τα ημιτελικά. Ίσως είναι γραφτό και η «εκτόξευση» του αφρικανικού ποδοσφαίρου να «γραφτεί» σε αυτά τα εδάφη… Υπομονή έως το 2025!
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- NIGERIA 1-2 IVORY COAST: SEBASTIAN HALLER GRABS WINNER AS HOSTS WIN AFRICA CUP OF NATIONS AFTER WILD TOURNAMENT, eurosport.com, διαθέσιμο εδώ
- Afcon 2023: Ivory Coast beat Nigeria in final, tournament recap, bbc.com, διαθέσιμο εδώ
