Της Γεωργίας Καρυώτη,
Κάθε 14 Φεβρουαρίου έχει την τιμητική του ο έρωτας και η αγάπη σχεδόν σε παγκόσμιο επίπεδο. Στο προσκήνιο βρίσκεται το όνομα του Αγίου Βαλεντίνου με την ιστορία του να παραμένει μυστήρια μέχρι και σήμερα. Άλλοι κάνουν λόγο για έναν ιερέα, άλλοι για έναν ιερωμένο που έγραφε γράμματα στην αγαπημένη του, ενώ από άλλους φημολογείται ότι η γιορτή αυτή έχει τις «ρίζες» της σε παγανιστικές τελετές. Όπως και να ‘χει, παραμένει μια σταθερή γιορτή στο ημερολόγιο, για να γιορτάσει κανείς την αγάπη και τον έρωτα. Υπάρχουν πολλές απόψεις γύρω από την αξία αυτής της ημέρας με έντονη την προσοχή στραμμένη στην εμπορευματοποίηση του έρωτα και στην «κοινωνικά» επιβαλλόμενη τιμητική του. Πιο ρομαντικές οπτικές υπενθυμίζουν την ομορφιά να γιορτάζει κανείς την αγάπη και, πόσο μάλλον, την ύπαρξη μιας μέρας σαν και αυτή. Πιο εξαγριωμένα πλήθη, συνήθως εκείνα των singles, αρνούνται την «υπενθύμιση» της μοναχικότητάς τους και «απαξιώνουν» τη γιορτή. Δεν είναι παράλογο να μπερδεύεται κανείς για το ποια άποψη, τελικά, να διαμορφώσει, στο κάτω κάτω μπορεί και να μην χρειάζεται ή και να παραμένει απλώς αδιάφορο.
Πάντως, όπως σε όλες τις γιορτές, οι επιχειρήσεις έχουν και αυτές το κέρδος τους. Κόκκινα τριαντάφυλλα, σοκολατάκια και μπαλόνια σε σχήμα καρδιάς ξεπουλάνε από το πρωί μέχρι το βράδυ, γεμίζοντας τα ταμεία των ζαχαροπλαστείων και των ανθοπωλείων. Και τώρα, λογικό να αναρωτηθούμε «πού το κακό με αυτό»; Οι άνθρωποι κάνουν τη δουλειά τους και αποκομίζουν σοβαρά κέρδη —αυτό πάει να πει επιτυχία. Το περίεργο, όμως, είναι ότι περιμένουν εκείνη τη μέρα και ξέρουν ότι στις 14 Φλεβάρη τα μαγαζιά τους θα «βουλιάζουν» από κόσμο. Το ενδιαφέρον, δηλαδή, εντοπίζεται στην ικανότητα της πρόβλεψης της γενικής καταναλωτικής συμπεριφοράς. Αν παρατηρήσουμε τις ημέρες πριν από τις 14 Φλεβάρη, οι διαφημίσεις στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο, οι influencers στο Instagram, η διακόσμηση των μαγαζιών ακόμα και τα προϊόντα τους είναι σαν να προετοιμάζουν το έδαφος για την έναρξη της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου. Όλα γίνονται κόκκινα και ροζ, διαφημίζονται συνταγές και δώρα, ενώ στα πάνελ των εκπομπών αναρωτιούνται ποιος διάσημος θα έχει «Βαλεντίνο ή Βαλεντίνα» φέτος. Κανονίζονται events και θεματικά parties, προτείνονται ταινίες και βιβλία, ενώ τώρα γράφονται ακόμα και άρθρα για αυτόν… Τελικά, η επιρροή του Αγίου Βαλεντίνου είναι από ό, τι φαίνεται μεγαλύτερη από 24 ώρες. Πώς να μην θες μετά να αγοράσεις ένα τριαντάφυλλο εκείνη την ημέρα ή έστω μια Lacta;
Επίσης, πολλοί εστιάζουν στο υποκριτικό προφίλ της γιορτής του έρωτα, μιλώντας περισσότερο για αυτήν την υποκριτική εκδήλωση του με ρομαντικές χειρονομίες, γράμματα και κάρτες που οι παραλήπτες τους λαμβάνουν μόνο εκείνη την ημέρα. Είναι όντως παράξενη αυτή η μαζική τάση ρομαντισμού της 14ης Φεβρουαρίου, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί μόνο υπό το «υποκριτικό» προφίλ της ημέρας. Υπάρχουν πάρα πολλοί ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες, όπως και η δύναμη της διαφήμισης που προαναφέρθηκε παραπάνω, για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά με βάση το ατομικό ιστορικό του. Για παράδειγμα, γνωρίζοντας ότι ο καθένας εκδηλώνει με διαφορετικό τρόπο τα συναισθήματά του, μπορεί εκείνη η μέρα σε κάποιον να δίνει την άνεση και την αφορμή να κάνει πιο ρομαντικά πράγματα, γιατί τότε τα κάνουν όλοι, άρα, και με τη σειρά του εκείνος να νιώθει πιο ασφαλής, αποδεκτός και λιγότερο μόνος. Σε κάποιον άλλον ή άλλη μπορεί να λειτουργεί εντελώς διαφορετικά.
Το να πιστεύει, να γιορτάζει και να συμφωνεί κανείς με μια γιορτή είναι σίγουρα κάτι προσωπικό. Πολλοί άνθρωποι δεν πιστεύουν εξ ολοκλήρου σε κάτι, αλλά αρκούνται στη διάθεση μιας γιορτής και αυτό πάλι είναι προσωπικό. Τελικά, αυτό που «παίζει» με τον Άγιο Βαλεντίνο και όλες τις άλλες γιορτές είναι ότι ο καθένας μας μπορεί να τις «απορρίπτει» ή να τις «μεταφράζει» με τον δικό του συνειδητό είτε ασυνείδητο τρόπο.
