Της Ζωής Σπέντζα,
Διανύουμε μια χρονική περίοδο, κατά την οποία η μόνη αποδεκτή και σεβαστή στάση κάποιου είναι αυτή της «τοξικής παραγωγικότητας». Με άλλα λόγια, η υποβολή του εκάστοτε ατόμου σε υψηλά επίπεδα στρες, που τον «εξαναγκάζει» σε υπερβολική εργασία, ως παρεπόμενο της νοοτροπίας της κοινωνίας. Μέσα στην εξουθένωση, την οικονομική δυσπραγία, τις πολιτικές αναταραχές και την ασταθή ψυχική υγεία, που προκάλεσαν στον άνθρωπο οι παγκόσμιες εξελίξεις από την πανδημία και μετά, παρουσιάστηκε η ανάγκη «διαφυγής» από την καταναγκαστική ενεργητικότητα. Έτσι, έλαβε μεγάλες διαστάσεις το φαινόμενο του “bed rotting”, στην καθομιλουμένη «άραγμα στο κρεβάτι», ως «απαραίτητη κατάρρευση-επαναφορά», όπως υποστηρίζει η δημοσιογράφος, Σάρα Μπρέγκελ. Πρόκειται για μια μορφή αυτοφροντίδας με στόχο την ανάκτηση σωματικών και ψυχικών δυνάμεων και την ταυτόχρονη αποβολή του στρες. Είναι πράγματι, όμως, έτσι;
Η μόδα αυτή αφορά κυρίως τη “Generation Z” (Gen Z), δηλαδή τα άτομα που γεννήθηκαν μεταξύ 1997 και 2012, τα οποία είναι στην πλειοψηφία τους και χρήστες του “Tik Tok”, της πλατφόρμας που έχει κάνει τάση το “bed rotting”. «Το κρεβάτι μετατρέπεται σε σύμπαν των πάντων». Κοινώς, το φαινόμενο συνεπάγεται την πολύωρη παραμονή στο κρεβάτι, όχι για ύπνο, αλλά για κάθε άλλου είδους παθητικές δραστηριότητες. Αυτό συχνά περιλαμβάνει το “doom scrolling”, την υπερβολική κατανάλωση φαγητού και την αδιάκοπη χρήση ηλεκτρονικών συσκευών. «Ακούει» πολύ συχνά -εσφαλμένα- στο όνομα της τεμπελιάς, καθώς η μόνιμη ενασχόληση με κάτι αποτελεί την πλέον αποδεκτή συνθήκη, ειδάλλως, η κοινωνία σπεύδει να χαρακτηρίσει το άτομο αυτό αντιπαραγωγικό και η ξεκούραση γίνεται «πηγή» τύψεων για εκείνο. Το “bed rotting” ικανοποιεί μια πραγματική ανάγκη και θεωρείται όντως λυτρωτικό στον εξαντλητικό και απαιτητικό κόσμο μας. Ωστόσο, αυτή η «ανάπαυλα» πρέπει να είναι βραχυπρόθεσμη και να γίνεται με μέτρο, ώστε να μην αποβεί μοιραία τόσο για το σώμα όσο και για το μυαλό του ατόμου. Εάν γίνει μοτίβο συμπεριφοράς, δύναται να οδηγήσει σε ψυχολογικά προβλήματα, να εντείνει το άγχος, να ενισχύσει την εσωστρέφεια και την αναβλητικότητα του «παθόντος». Μάλιστα, η εν λόγω ανησυχητική οπτική του φαινομένου, συνάδει με την άποψη πολλών ειδικών στον τομέα της ψυχοθεραπείας, οι οποίοι υποστηρίζουν πως, κάθε άλλο, παρά θεραπευτικό είναι.
Συγκεκριμένα, η Αμερικανίδα ψυχοθεραπεύτρια, Νάταλι Σάβελ τονίζει, ότι αυτή η εξιδανίκευση και ωραιοποίηση της χαλάρωσης, όταν ξεπερνά τις δύο ημέρες, ενέχει σε πρώτο στάδιο τον κίνδυνο της συνήθειας και σε δεύτερο και κατ’ επέκταση στάδιο, τον κίνδυνο της κατάθλιψης. Δεν πρέπει κατά την ίδια, να θεωρείται το “bed rotting” «υγιής» μηχανισμός αντιμετώπισης του στρες και της εξουθένωσης. «Κανείς δεν πρέπει να κρίνεται, επειδή απολαμβάνει μια μέρα αδιάκοπου τίποτα- αλλά το να το ονομάζει αυτοφροντίδα, είναι ανησυχητικό», σημειώνει. Στο ίδιο μήκος κλίματος κινείται και η συμβουλή του καθηγητή μάρκετινγκ, Σκοτ Γκαλογουέι, ο οποίος δε νοείται ότι η νέα γενιά αντιμετωπίζει κατά αυτόν τον τρόπο τα προβλήματα της. Για αυτό χωρίς ενδοιασμούς- και σχεδόν απόλυτα- παροτρύνει: «Ο χρόνος που περνάτε στο σπίτι σχετίζεται αντιστρόφως με την επιτυχία σας επαγγελματικά και ερωτικά. Πρέπει να είστε εκτός σπιτιού».
Το γεγονός, όμως, ότι ο νέος είναι ευεπίφορος σε αυτόν τον «χαλαρό» τρόπο ζωής, κατά γενική ομολογία δεν αποδίδεται στον ίδιο, αλλά στη σύγχρονη και πολύπλοκη πραγματικότητα. Οφείλεται στην ανεξέλεγκτη ανάγκη του να είναι διαρκώς «διασυνδεδεμένος» και να παρακολουθεί τις εξελίξεις της ζωής των άλλων μέσω μιας κοινωνικής πλατφόρμας. Συνεπώς, δεν του δίνεται η δυνατότητα να «ανακτήσει τις δυνάμεις» του με «υγιείς» τρόπους, αφιερώνοντας χρόνο στον εαυτό του, «αποσυνδεδεμένος» από την εικονική πραγματικότητα των άλλων. Αυτό ωστόσο, δεν προβλέπεται να αλλάξει όσο οι ρυθμοί ζωής είναι τέτοιοι, που δεν αφήνουν τον ελεύθερο χρόνο για ποιοτικές, παρά μόνο για παθητικές δραστηριότητες. Αναγκάζουν τον άνθρωπο να επιλύει τα προβλήματα του με τον τρόπο που η κοινωνία επιλέγει και καθώς η ίδια δεν επιδέχεται «διορθώσεις», φροντίζουν να παρουσιάζουν το φαινόμενο του “bed rotting” ως την κανονικότητα.
Είμαστε, τελικά, αυτό που επιλέγει η κοινωνία για εμάς, ή κάτι παραπάνω; Ίσως, εάν δημιουργήσουμε μόνοι μας τα κίνητρα και θέσουμε εμείς τους στόχους για τους εαυτούς μας και όχι οι άλλοι, όταν «ξεφύγουμε» από το «πρέπει» του καθενός και ακολουθήσουμε το ένστικτό μας, να μην υπάρχει λανθασμένη και σωστή στάση απέναντι στο εν λόγω φαινόμενο. Όταν φροντίσουμε, λοιπόν, να εξασφαλίσουμε το μέτρο, τότε θα οδηγήσουμε και τη ζωή μας στην ισορροπία.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- «Bed rotting» ή «σαπίζω στο κρεβάτι», η νέα μόδα για τη γενιά Z, protagon.gr. Διαθέσιμο εδώ
- Το ”σάπισμα στο κρεβάτι” ήταν, είναι και θα είναι ένας legit τρόπος να φροντίσουμε τους εαυτούς μας, mikropragmata.lifo.gr. Διαθέσιμο εδώ
