Του Ηλία Βασιλειάδη,
Η Πόλη των παιδιών του Γιώργου Γκικαπέππα αποτελεί, ίσως, τη μοναδική ταινία του ελληνικού κινηματογράφου που θίγει τα φλέγοντα ζητήματα της τεκνογονίας, της γονεϊκότητας και των σχέσεων ανάμεσα στα ζευγάρια. Η ελληνική κοινωνία, ανέκαθεν, βίωνε μια κρίση των ανθρωπίνων σχέσεων και, ιδιαίτερα, τα τελευταία χρόνια. Επίσης, η μητρότητα, που είναι μια πολύ σημαντική παράμετρος στη ζωή μιας γυναίκας, καθίσταται βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια του κώδικα αξιών. Αποτελεί μια τεράστια απόφαση που θα αλλάξει άρδην τη ζωή της. Είναι ένα ευτυχές γεγονός που γεννά την υπαρξιακή ανάγκη της υπευθυνότητας. Η δημιουργία οικογένειας είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο μέσα στη ζωή του ανθρώπου, που δοκιμάζει τα όρια της σχέσης μέσα στον χρόνο. Αυτό συμβαίνει, καθώς οι σημερινές σχέσεις τείνουν να γίνονται ολοένα και πιο περίπλοκες κάτω από το πέπλο του εγωισμού. Η αντοχή μιας σχέσης δοκιμάζεται, όταν αντιμετωπίζει τον όλεθρο του εγωισμού και του ατομοκεντρισμού.
Το έργο τοποθετεί αυτό το ερώτημα στο επίκεντρο, ακριβώς πάνω στα όρια των εννοιών όπως η τεκνογονία και η γονεϊκότητα. Γεννάται το ερώτημα που πολλοί στη ζωή μας θα έχουμε αναρωτηθεί: Υπάρχει, άραγε, ο κατάλληλος χρόνος για μια τέτοια απόφαση; Είναι εύκολο να κριθούν οι ανθρώπινες σχέσεις, που είναι τόσο σύνθετες, και να οδηγήσουν στη μακροημέρευση; Η ταινία τοποθετεί τέσσερις, φαινομενικά, ασύνδετες ιστορίες μέσα στην Αθήνα, οι οποίες αρχίζουν να εξελίσσονται μια καλοκαιρινή μέρα. Κάθε ιστορία καθίσταται μια ενδελεχής χαρτογράφηση των ηρώων μας.
Κάπου, σε ένα διαμέρισμα του κέντρου, μια ετοιμόγεννη γυναίκα μετανάστης από το Ιράκ, στην άγνωστη για αυτήν χώρα, καλείται να φέρει στον κόσμο το πρώτο της παιδί, χωρίς τη φυσική παρουσία του πατέρα, ο οποίος είναι χαμένος μέσα στην πόλη. Αρωγός σε αυτήν την υπέροχη προσπάθεια είναι ένας φιλότιμος, αλλά άγνωστος, γείτονας που γίνεται στήριγμα αυτής της γυναίκας. Σε μια άλλη γωνιά αυτής της αχανούς πόλης, ένα μεσήλικο και μεσόκοπο ζευγάρι αντιμετωπίζει τα πρώτα σημάδια της οικονομικής κρίσης, έχοντας έναν γιο που διανύει την κρίσιμη φάση της εφηβείας. Τα πράγματα περιπλέκονται, όταν καλείται να αντιμετωπίσει μια απροσδόκητη εγκυμοσύνη. Σε άλλο φόντο, ένα νεαρό ζευγάρι, κάπου μέσα στη βουή των δρόμων, καλείται να ενηλικιωθεί απότομα, γιατί τίθεται, επίσης, το ζήτημα μιας απροειδοποίητης εγκυμοσύνης. Σε μια βίλα των βορείων προαστίων εκτυλίσσεται ένα παράξενο ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα σε έναν άντρα, την πρώην και τη νυν σύντροφό του.
Μια βίαιη μετατόπιση συναισθημάτων που βιώνουν οι ήρωες αρχίζει να εξελίσσεται μπροστά στα μάτια των θεατών, όπου βλέπουν αυτούς τους ανθρώπους να έρχονται από το «ζενίθ στο ναδίρ». Ο καμβάς αυτών των αλλόκοτων γεγονότων τείνει να καταλήξει σε μια ολέθρια σύνδεση. Έτσι, προκύπτουν δύο απρόοπτα γεγονότα που έρχονται να κλιμακώσουν την ένταση και να φέρουν τον όλεθρο. Αναλυτικότερα, ένα περιστατικό λεωφορειοπειρατείας, μέσα σ’ ένα όχημα γεμάτο εφήβους, δίπλα σε σταματημένο αμάξι λόγω βλάβης που συναντά τον λεωφορειοπειρατή και μια έκτρωση που συνδέεται με το μοιραίο γεγονός του χαμού του πρωτότοκου γιου τους.
Παρουσιάζεται μια βίαιη κλιμάκωση των συναισθημάτων, μέσα στο ερωτικό τρίγωνο, που πυροδοτείται από την ανάγκη της νυν να δημιουργήσει οικογένεια, αποκτώντας ένα παιδί, και η συναισθηματική έκρηξη της πρώην, η οποία εξαιτίας των επιλόγων του ανδρός έχασε αυτήν τη δυνατότητα. Ένα γιγαντώδες «βάρος» που δεν το αντέχει πια. Η έλευση ενός μωρού μιας γυναίκας μακριά από την πατρίδα της, ολομόναχη. Ο πατέρας του παιδιού, κάπου χαμένος μέσα στην πόλη, μακριά από ένα τόσο χαρμόσυνο γεγονός.
Συνοψίζοντας, πρόκειται για ένα παιχνίδι ισορροπίας ανάμεσα στα «πρέπει», τα «θέλω» και τα «μπορεί». Πνιγμένα συναισθήματα που έρχονται στο προσκήνιο κάτω από την πίεση της ανάγκης ή της ξαφνικής εμφάνισης της ανάγκης για τεκνογονία. Ένα συνονθύλευμα από καταπιεσμένα συναισθήματα που αναπτύσσονται πάνω στην πλοκή της ταινίας. Μια ζωή «φεύγει», μια ζωή «έρχεται». Μας υπενθυμίζει, λοιπόν, πόσο μικρή είναι η τελευταία, γι’ αυτό οφείλουμε να την εκτιμάμε και να τη σεβόμαστε.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
