Του Ναπολέοντα – Σάββα Γρίβα,
Θέτοντας κανείς το ερώτημα στο ευρύ κοινό αναφορικά με το «ποιος είναι ο μεγαλύτερος ποδοσφαιρικός σύλλογος της Αγγλίας», είναι δεδομένο πως θα λάβει αρκετές και διαφορετικές απαντήσεις, με δύο εξ ’αυτών, ωστόσο, να έχουν τη μεγαλύτερη συχνότητα: αυτές των Liverpool και Manchester United. Αν και η 1η τα τελευταία χρόνια, με τον Jürgen Klopp στον πάγκο, αποτελεί φόβητρο κάθε αντιπάλου, η 2η μοιάζει να περνάει μία από τις πιο μαύρες περιόδους στα χρονικά της ένδοξης ιστορίας της.
Πραγματικά, είναι το λιγότερο θλιβερό μια ομάδα, στης οποίας την τροπαιοθήκη βρίσκονται 20 πρωταθλήματα, 6 League Cup, 12 FA Cup, 21 Community Shields και 3 Champions League μεταξύ άλλων, να βρίσκεται σε έντονη αγωνιστική κρίση, η οποία έχει οδηγήσει στην εσωστρέφεια στα ενδότερα του συλλόγου, αλλά και στον διαρκή σχολιασμό τρίτων. Είναι τέτοια η «κατάντια» της ομάδας αυτής, σε σημείο που έχουν πάψει να θεωρούνται ρεαλιστικά και εφικτά όσα κάποτε έμοιαζαν αυτονόητα. Η απόσυρση του σπουδαίου Sir Alex Ferguson από τους πάγκους σηματοδότησε την αγωνιστική «κατρακύλα» της ομάδας, η οποία μέχρι και σήμερα δεν έχει τελειωμό. Ένας προπονητής, ο οποίος στην 26ετή θητεία του στο Manchester κέρδισε κάθε διαθέσιμο τρόπαιο και επί παρουσίας του επισφραγίστηκαν οι πιο ένδοξες στιγμές στην ιστορία του συλλόγου, με την κατάκτηση του treble το 1999, αν μη τι άλλο, να ξεχωρίζει. «Περασμένα μεγαλεία», όμως, αποτελούν αυτές οι εποχές, δεδομένου ότι κάθε χρόνο η Manchester United αντί να πραγματοποιεί πρωταθλητισμό… φέρει το άγχος της εισόδου της στους ομίλους του Champions League, χωρίς να είναι λίγες οι φορές που αποτυγχάνει! Τη φετινή δε αγωνιστική περίοδο (2023-2024) στο Champions League τερμάτισε τέταρτη και τελευταία στον όμιλο με 4 ήττες στο σύνολο των έξι αγώνων, με αντιπάλους όπως την Κοπεγχάγη και τη Γαλατάσαραϊ. Πόσο πιο χαμηλά…
Αδιαμφισβήτητα, η άνευ προηγουμένου συσσώρευση των αποτυχιών του συλλόγου, ιδιαιτέρως τα τελευταία χρόνια, προκύπτει ως απόρροια των πολλών, επί χρόνια, λανθασμένων χειρισμών της διοίκησης. Η τελευταία μοιάζει να μη θέλησε ποτέ να αποδεχθεί πως επάξιος αντικαταστάτης του Sir Alex Ferguson δεν υπάρχει και ως εκ τούτου υπήρξαν τεράστιες απαιτήσεις, στη μετά Ferguson εποχή, από προπονητές μη αρκούντως ικανούς να τις φέρουν εις πέρας, όπως αποδείχθηκε. Η έντονη πίεση που ένιωθαν και η διαρκής κριτική που δέχονταν αποτέλεσαν ανασταλτικό παράγοντα για να μη στεριώσουν στη Manchester αξιόλογοι, παρότι όχι κορυφαίοι, προπονητές, όπως ο David Moyes και ο Louis van Gaal. Η κακή αγωνιστική εικόνα της ομάδας «γέννησε» τον εκνευρισμό και τον προβληματισμό στα ενδότερά της και, σε συνδυασμό με τις συχνές αποδεσμεύσεις των προπονητών, πάσχιζε να βρει την αγωνιστική της ταυτότητα. Το «κλίμα» στα αποδυτήρια είχε εμφανώς διαταραχθεί, άμεση συνέπεια του οποίου ήταν η φυγή ή οι τάσεις φυγής των μεγαλύτερών της αστέρων, κατάσταση η οποία ήταν φυσιολογική στον απόλυτο βαθμό, δεδομένου ότι η ομάδα παρέμεινε άτιτλη 3 διαδοχικές χρονιές σε όλες τις διοργανώσεις.
Τότε ήταν, λοιπόν, το 2016, που η διοίκηση παρέδωσε τα «κλειδιά» στον Jose Mourinho, σε μία ύστατη προσπάθεια, ώστε η ομάδα να πρωταγωνιστήσει ξανά. Η πληθώρα των επιτυχιών του Πορτογάλου coach σε Πόρτο, Ίντερ και Ρεάλ Μαδρίτης, τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο, δημιούργησε προσδοκίες όχι μόνο στη διοίκηση, αλλά και στους οπαδούς. Η διεθνής του φήμη προσέλκυσε μεγάλα ονόματα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, όπως τους Zlatan Ibrahimovic και Paul Pogba, στον δύσκολο αγώνα για τη συγκρότηση ενός ποιοτικού συνόλου. Premier League μπορεί να μην κατέκτησε, αλλά απολυόμενος από τον σύλλογο της Manchester, στις 18/12/2018, άφησε ως παρακαταθήκη ένα FA Cup, ένα Community Shield και ένα UEFA Europa League. Μπορεί να έφερε στην «κόκκινη μεριά» της Manchester τρία τρόπαια, ωστόσο, κατά τον ίδιο, το μεγαλύτερό του επίτευγμα αποτελεί η κατάληψη της 2ης θέσης, την αγωνιστική περίοδο 2017-2018, συγκεντρώνοντας 81 βαθμούς και τερματίζοντας πίσω μόνο από τη συμπολίτισσα City, η οποία έγραψε ιστορία με τους 100 της βαθμούς. Η δήλωσή του αυτή ερμηνεύθηκε από πολλούς ως προσωπική του αποτυχία να κερδίσει με τη Manchester United το πρωτάθλημα, κάτι το οποίο η ποιότητα του τότε «ρόστερ» της, ομολογουμένως, δεν επέτρεπε. Γιατί, στην τελική, δεν ξέρω και πολλούς προπονητές που θα κατάφερναν κάτι αντίστοιχο στο πιο δύσκολο και ανταγωνιστικό πρωτάθλημα του κόσμου. Το γεγονός δε πως η επίδοση αυτή παραμένει η καλύτερη της ομάδας στη μετά Ferguson εποχή απλώς το επιβεβαιώνει!
Στην «ηλεκτρική καρέκλα» του πάγκου της, στη συνέχεια, έκατσαν οι Ole Gunnar Solskjaer και Erik ten Hag (παραμένει μέχρι και σήμερα), ως μόνιμοι, στη διάρκεια της θητείας των οποίων δαπανήθηκαν ιλιγγιώδη χρηματικά ποσά για την ποιοτική αναβάθμιση του «ρόστερ». Οι αφίξεις των Fred, Maguire, Wan Bissaka, Bruno Fernandes, Van de Beek, Varane, Sancho, Casemiro, αλλά και, κυρίως, η μεγάλη επιστροφή του Cristiano Ronaldo (!!!) έδειχναν ικανές να επαναφέρουν τη Manchester United στην κορυφή, μα μάταια. Όπως αποδείχθηκε, η ισχυρή προσωπικότητα πολλών μεγάλων ονομάτων της στάθηκε ανάχωμα στη διαμόρφωση ενός «καλού κλίματος» στα αποδυτήρια, δεδομένου πως η απαίτησή τους να αγωνίζονται σε κάθε αγώνα δημιουργούσε σωρεία προβλημάτων, καθώς η επιθυμία τους αυτή εναντιωνόταν στο “rotation”, που κάθε προπονητής σχεδίαζε. Όση ποιότητα είχαν οι νεοαποκτηθέντες, άλλη τόση ήταν και η έλλειψη πειθαρχίας, σε αρκετούς εξ’ αυτών. Ήταν, πλέον, πιο σαφές από κάθε άλλη φορά πως ολόκληρος ο οργανισμός της United «νοσούσε βαριά». Η άρνηση του Ronaldo να εισέλθει στον αγωνιστικό χώρο ως αλλαγή, καθώς και το πειθαρχικό παράπτωμα του Sancho, ο οποίος κατηγόρησε με ανάρτηση του τον Ten Hag για… διάδοση “fake news” σε βάρος του, απλώς το αποδεικνύουν. Το ίδιο και το αποτυχημένο πέρασμα πληθώρας αστέρων του παγκοσμίου ποδοσφαίρου από τη Manchester, καθώς, ως γνωστόν, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση!
Κάποτε ο Βραζιλιάνος Robinho δήλωσε πως δεν γνώριζε πως υπάρχει κι άλλη ομάδα στη Manchester, με αφορμή το ενδιαφέρον της Manchester City για εκείνον. «Ποτέ στη ζωή μου» απάντησε ο Sir Alex Ferguson ερωτηθείς σχετικά με το αν επρόκειτο ποτέ η Manchester City να αναλάβει τα ηνία της πόλης. Άλλαξαν, όμως, οι καιροί και οι ρόλοι αντιστράφηκαν… Αν θέλει κάποτε πραγματικά η Manchester United να πρωταγωνιστήσει, εντός και εκτός αγγλικών συνόρων, έχει αντιληφθεί, πλέον, με τον άσχημο τρόπο τι δεν πρέπει να κάνει. Και αν σε κάτι πρέπει να δώσει έμφαση, δεν είναι άλλο από την εξυγίανση του οργανισμού της ολόκληρου. Ειδάλλως, δεν θα μάθουμε ποτέ αν ο Ten Hag είναι ο κατάλληλος άνθρωπος να επαναφέρει στην ομάδα την αίγλη που της αξίζει, αν με το παραμικρό πρόβλημα πληθαίνουν τα καυστικά σχόλια (τύπου Roy Keane), τα οποία σπέρνουν τον πανικό και δυναμιτίζουν την κατάσταση…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Manchester United, transfermarkt.com, διαθέσιμο εδώ
