Της Γεωργίας Σκαμπελτζή,
Ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, άνοιξε τα χαρτιά του για ένα ζήτημα που απασχολεί το κοινωνικό γίγνεσθαι και ενδεχομένως ταλαιπωρεί την παράταξή του, λόγω των διαφωνιών που υπάρχουν μεταξύ των Βουλευτών του. Ο λόγος, φυσικά, για το ζήτημα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και, κατ’ επέκταση, της τεκνοθεσίας από αυτά.
Σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξή του στην Κρατική Τηλεόραση, όπου ανέλυσε το εν λόγω νομοσχέδιο, αναφέρθηκε στις αναταράξεις που αυτό προκαλεί στο εσωτερικό του κόμματος. Υπουργοί αλλά και Βουλευτές της Ν.Δ. έχουν εκφράσει τις επιφυλάξεις τους ή έχουν δηλώσει ρητώς τη διαφωνία τους δημόσια. Ήδη από το φθινόπωρο, ο Υπουργός Επικρατείας, Μάκης Βορίδης, έχει διαμηνύσει ότι δεν σκοπεύει να υπερψηφίσει, ενώ τον ίδιο δρόμο έχουν ακολουθήσει και άλλοι Βουλευτές. Μπορεί η στάση αυτών των στελεχών να μην δημιουργεί έκπληξη, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι θα αποτελέσει τροχοπέδη για την ψήφισή του. Αυτό που ίσως δημιούργησε μια αίσθηση, είναι ότι ο Μητσοτάκης δεν θα επιβάλει κομματική πειθαρχία, όπως συνέβη με το νομοσχέδιο για το μεταναστευτικό.
Κάθε Βουλευτής οφείλει να ψηφίζει με βάση αυτό που του επιβάλλει η συνείδησή του, όμως, σε ορισμένες περιπτώσεις, προκρίνεται η επιλογή της κομματικής πειθαρχίας, δηλαδή ο Βουλευτής ψηφίζει με βάση αυτό που «επιβάλλει» το κόμμα, προτάσσοντας το συμφέρον και την ενότητά του. Γιατί, όμως, σε αυτήν την περίπτωση ο Πρωθυπουργός επιτρέπει στους Βουλευτές του να ψηφίσουν κατά συνείδηση; Μάλλον, επειδή γνωρίζει ότι θα λάβει τη στήριξη των κομμάτων που βρίσκονται εξ αριστερών της Ν.Δ. και το νομοσχέδιο θα περάσει με τη συμβολή των δικών τους ψήφων. Και φυσικά, δεν είναι κακό να υπάρχει συνεννόηση μεταξύ της Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης για ορισμένα ζητήματα. Όμως, τους προτρέπει να επιλέξουν την αποχή, ώστε να μην υπάρξουν εμπόδια κατά τη διαδικασία της ψήφισης.
Αυτό που ενδεχομένως εγείρει προβληματισμούς στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος είναι ο λόγος που υπάρχουν αυτές οι διαφωνίες. Οφείλονται μόνο στο γεγονός ότι έχουν διαφορετική άποψη ή μήπως είναι και η έκφραση δυσαρέσκειας για τη μετακίνηση της «γαλάζιας» παράταξης προς το κέντρο και τον «παραγκωνισμό» της δεξιάς πτέρυγας που αποτελεί τον βασικό της πυλώνα; Η επιβολή κομματικής πειθαρχίας σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα θα σήμαινε την αδυναμία της Ν.Δ. και του Πρωθυπουργού να πείσει τα στελέχη του για τους λόγους που θα έπρεπε να υπερψηφίσουν; Και αν, παρά την επιβολή της, επικρατούσε «απειθαρχία», ποια θα ήταν τα μέτρα που θα λάμβανε για να επέλθει κάποιου είδους ισορροπία;
Προς το παρόν φαίνεται ότι η Κυβέρνηση κινείται προς την εύρεση συναίνεσης από άλλους πολιτικούς χώρους, επιτρέποντας στους Βουλευτές της να ψηφίσουν κατά το δοκούν. Πρόκειται για μία κίνηση με την οποία αφενός θα «περάσει» το –για πολλούς ζωτικής σημασίας– νομοσχέδιο και, συγχρόνως, θα αποφευχθούν περιπέτειες, οι οποίες, εάν συνέβαινε κάτι διαφορετικό, θα μπορούσαν να θεωρηθούν δεδομένες. Έτσι, κρατούνται οι ισορροπίες στο εσωτερικό του κόμματος και, τουλάχιστον σε έναν βαθμό, ικανοποιείται ένα αίτημα μερίδας της κοινωνίας.
