Της Μαρίας Αλμασίδου,
1792: Γεννήθηκε ο Απόστολος Αρσάκης, που χαρακτηρίστηκε εθνικός ευεργέτης. Το 1800 ο πατέρας του τον έστειλε στο Βουκουρέστι, όπου ζούσε ο αδερφός του, καθώς και οι θείοι του. Το 1804 μετέβη στη Βιέννη, όπου έλαβε γυμνασιακή εκπαίδευση, αλλά και διδάχθηκε την ελληνική παιδεία. Ακόμη, σπούδασε ιατρική στη Χάλη της Σαξονίας.
Σημαντικό ήταν το βουκολικό ειδύλλιο που έγραψε το 1811 σε γλαφυρή αρχαία δωρική διάλεκτο κατά μίμηση του Θεοκρίτου, το οποίο, μάλιστα, αφιέρωσε στον Ναπολέοντα με αφορμή τη γέννηση του γιου του. Πρόθεσή του ήταν να τον συγκινήσει, ώστε να βοηθήσει στην απελευθέρωση των Ελλήνων από τους Τούρκους.
Κομβικό σημείο στην καριέρα του υπήρξε η ανακήρυξή του σε χειρούργο και διδάκτορα, σε ηλικία μόλις 21 ετών. Σ’ αυτό συνέβαλε η διατριβή του στα λατινικά, που αφορούσε τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό των ιχθύων. Το έργο του ήταν πολύ σημαντικό τόσο για την εποχή του αλλά, και γενικότερα, γι’ αυτό μεταφράστηκε και σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες. Ακολούθησε η δημοσίευση της μελέτης του «Έκθεσις συνοπτική της ιατρικής ιστορίας» στον «Λόγιο Ερμή», η οποία παρουσίαζε την εξέλιξη της ιατρικής από τα αρχαία χρόνια μέχρι τα σπουδαιότερα έθνη. Έπειτα, άσκησε για μια οκταετία το επάγγελμα του γιατρού στο Βουκουρέστι και, παράλληλα, διετέλεσε έφορος νοσοκομείων και φιλανθρωπικών ιδρυμάτων.
Το 1822 σήμανε το τέλος της καριέρας του στην ιατρική και την απαρχή της διπλωματικής του καριέρας, μπήκε στη διπλωματική υπηρεσία του ηγεμόνα της Βλαχίας και το 1836-39 διετέλεσε γραμματέας επικρατείας του ηγεμόνα της Βλαχίας Αλέξανδρου Γκίκα. Γενικότερα έπαιξε σημαντικό ρόλο στο πολιτικό προσκήνιο της Βλαχίας αποτελώντας μέλος τετραμελούς επιτροπής, για την ένωση της Βλαχίας και της Μολδαβίας, οι οποίες αργότερα αποτέλεσαν τη Ρουμανία. Η δημιουργία της οποίας, μάλιστα, φέρει την υπογραφή του Απόστολου Αρσάκη.
Σημείο αναφοράς στην πολιτική του καριέρα ήταν η ανάληψη της πρωθυπουργίας στις 8 Ιουνίου του 1862, όπου ουσιαστικά αντικατέστησε τον Μπάρμπο Καταρτζίου, ο οποίος δολοφονήθηκε. Στην πρωθυπουργία παρέμεινε μέχρι τις 24 Ιουνίου του 1862, αφού παραιτήθηκε παρέμεινε απλώς βουλευτής μέχρι το 1866, όπου αποχώρησε από την πολιτική σκηνή.
Ο Αρσάκης, όμως, εκτός από την καριέρα του στην ιατρική και την πολιτική, παρακολουθούσε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την ελληνική επανάσταση, καθώς και την ίδρυση ελληνικού κράτους. Μάλιστα, επιθυμούσε να συμβάλει στην ηθική και πνευματική άνοδο των Ελλήνων, ωστόσο δε γνώριζε πως να το πράξει δεδομένου ότι ζούσε μακριά. Απευθύνθηκε, λοιπόν, στον Θεόκλητο Φαρμακίδη, τον Ανέστη Χατζόπουλο και τον καθηγητή Γεώργιο Δαμιανό, οι οποίοι διακατέχονταν από ιδιαίτερη φιλοπατρία. Από αυτούς έμαθε ότι χρειάζονται πόροι για την αποπεράτωση του σχολικού κτιρίου της φιλεκπαιδευτικής εταιρείας στην Αθήνα. Ο Αρσάκης, αφού πληροφορήθηκε και τους σκοπούς της εταιρείας, αποφασίζει να προχωρήσει στην αποπεράτωση του κτιρίου, το οποίο κτίστηκε στην οδό Πανεπιστημίου. Μάλιστα, φρόντισε να αποζημιωθεί η εταιρεία για τις δαπάνες που έκανε μέχρι τότε.
Η βασίλισσα, μόλις πληροφορήθηκε την κίνηση αυτή, ως προστάτιδα του σχολείου αποφάσισε να τιμηθεί ο Αρσάκης με τον Σταυρό των Ανώτερων Ταξιαρχών. Ο Αρσάκης απέστελλε κάθε χρόνο οικονομική βοήθεια και οι χορηγίες του άγγιξαν εν τέλει τις 600.000 δραχμές.
Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, το σχολείο πήρε το όνομα του ευεργέτη του και ονομάστηκε «Αρσάκειον», το όνομά του γράφτηκε πρώτο στη στήλη των μεγάλων ευεργετών της εταιρείας και τοποθετήθηκε η προτομή του σε εξέχουσα θέση. Το κτίριο της οδού Πανεπιστημίου λειτούργησε ως σχολείο μέχρι το 1933 και σήμερα στεγάζει δικαστικές υπηρεσίες. Ο Απόστολος Αρσάκης πέθανε στις 16 Ιουλίου του 1874 σε ηλικία 82 ετών, έχοντας αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στην απαρχή του ελληνικού κράτους.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Απόστολος Αρσάκης, sansimera.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Απόστολος Αρσάκης: Η άγνωστη ιστορία του μεγάλου ευεργέτη της παιδείας, dinfo.gr, Διαθέσιμο εδώ
