Της Κωνσταντίνας Δημάκα,
Κάθε γονέας επιθυμεί το παιδί του να γίνει ένας σωστός άνθρωπος με καλή συμπεριφορά. Ωστόσο, αυτή η έντονη επιθυμία μπορεί να οδηγήσει στο να αναπτύξει ένα παιδί το σύνδρομο του καλού παιδιού, δημιουργώντας του έτσι αρνητικά συναισθήματα τόσο στη ψυχολογία του όσο και στην κοινωνική του ζωή.
Πώς ορίζεται το σύνδρομο του καλού παιδιού; Το σύνδρομο αυτό δημιουργεί στα παιδιά το αίσθημα ότι πρέπει πάντα να προσπαθούν σκληρά, ώστε να έχουν την τέλεια συμπεριφορά. Τα «καλά» παιδιά φοβούνται ότι εάν κάνουν κάτι το οποίο δεν εγκρίνουν οι γονείς τους, θα τους απορρίψουν και θα είναι «κακά» παιδιά. Το σύνδρομο αυτό αναπτύσσεται με τον έπαινο των γονέων στα μικρά παιδιά όταν συμπεριφέρονται σωστά. Σε περίπτωση, όμως, που το παιδί έχει μια κακιά συμπεριφορά ή είναι άτακτο, τότε του λένε ότι είναι κακό παιδί και δεν θα το αγαπάνε εάν ξανά κάνει τα ίδια. Στο παιδί, λοιπόν, δημιουργείται το συναίσθημα ότι πρέπει πάντα να συμπεριφέρεται «τέλεια», όπως να μη φωνάζει, να μη λέει ψέματα και γενικά να κάνει ό,τι του λένε οι γονείς του, για να κερδίσει την προσοχή και την αγάπη τους. Ενδεχομένως, και οι ίδιοι οι γονείς να έχουν βιώσει παρόμοια συμπεριφορά από τους γονείς τους και να προσπαθούν να το περάσουν και στα δικά τους παιδιά.
Σύμφωνα με ειδικούς ψυχολόγους, οι γονεί, σαφώς, οφείλουν να διδάξουν στα παιδιά τους να έχουν μια καλλιεργημένη και σωστή συμπεριφορά, όχι, όμως, με καταπιεστικό τρόπο. Η απαίτηση της «τέλειας» και «άψογης» συμπεριφοράς συνοδεύει τα παιδιά και στην ενήλικη ζωή τους, με αποτέλεσμα να έχουν έντονο άγχος και καταθλιπτικές συμπεριφορές, καθώς θα σκέφτονται συνεχώς ότι πρέπει να είναι καλά παιδιά για να μην απογοητεύσουν τόσο τους γονείς τους όσο και τους άλλους. Επίσης, τα «καλά» παιδιά, θεωρούν ότι θα πετύχουν μόνο εάν υπακούν και συμφωνούν σε ό,τι τους λένε οι άλλοι.
Εντούτοις, αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην εκφράζουν τη δική τους γνώμη και να εξαρτώνται από τους άλλους, κάνοντάς τα ευάλωτα και μη αυτόνομα. Τα παιδιά αυτά γίνονται εσωστρεφή και δεν καταφέρνουν να πάρουν τις πιο απλές αποφάσεις, επειδή κατακλύζονται από το συναίσθημα ότι μπορεί να πράξουν ανάρμοστα και λάθος. Ακόμη, λένε ψέματα στους γονείς τους ή κρύβουν συμπεριφορές, διότι θέλουν να αποφύγουν την κριτική τους και να μη τους δυσαρεστήσουν. Προσπαθούν σκληρά για εκπληρώσουν τα όνειρα που τους επιβάλουν οι γονείς τους και δεν αντιδρούν. Τέλος, καταβάλουν προσπάθειες, προκειμένου να συμπεριφέρονται σαν ενήλικες. Ένας τρόπος είναι η εργασία από μικρή ηλικία, με σκοπό να δείξουν στους γονείς τους ότι είναι ικανά να προσφέρουν στην οικογένεια.
Το σύνδρομο του καλού παιδιού μπορεί να ξεπεραστεί. Αρχικά, οι γονείς θα πρέπει να κατανοήσουν ότι η «τέλεια» συμπεριφορά που επιβάλλουν στα παιδιά έχει αρνητικό αντίκτυπο τόσο στη ψυχολογία τους όσο και στη ζωή τους. Οι ειδικοί, λοιπόν, συμβουλεύουν τους γονείς να διδάξουν στα παιδιά τους να είναι σωστοί άνθρωποι και να έχουν ελεύθερη βούληση. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να εκφράζουν τη γνώμη τους με ευγενικό τρόπο και ότι είναι αποδεκτό να μη συμφωνούμε με όλους. Επιπλέον, να θέτουν όρια και να σέβονται τον εαυτό τους. Να μην αφήνουν τους άλλους να τους να τους φέρονται άσχημα και να διώχνουν από τη ζωή τους τέτοιους τοξικούς ανθρώπους. Τα παιδιά πρέπει να είναι ελεύθερα προς τις επιλογές τους και να δοκιμάζουν νέα πράγματα, τα οποία θέλουν τα ίδια και όχι να κάνουν κάτι, γιατί τους το επέβαλλαν οι γονείς τους.
Συμπερασματικά, το σύνδρομο του καλού παιδιού επηρεάζει αρνητικά τα παιδιά. Οι γονείς οφείλουν να μην είναι πιεστικοί απέναντι τους, ώστε τα παιδιά να μάθουν να είναι ανεξάρτητα και να έχουν μια καλή συμπεριφορά, χωρίς να φοβούνται την απόρριψη.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Τι είναι το σύνδρομο του καλού παιδιού, ertnews.gr. Διαθέσιμο εδώ
- Το σύνδρομο του καλού παιδιού, therapia.gr. Διαθέσιμο εδώ
- Τζάκου, Μ., ”Το Σύνδρομο του Καλού Παιδιού”, melinatzakou.com. Διαθέσιμο εδώ
