Της Μαρίας Αλμασίδου,
1822: Έρχεται στη ζωή ο Λουί Παστέρ, ο οποίος διακρίθηκε στην επιστημονική κοινότητα για τις ανακαλύψεις του. Ήταν, άλλωστε, ο πρώτος που διατύπωσε ότι οι ασθένειες προκαλούνται από τα μικρόβια και εφηύρε το εμβόλιο κατά της λύσσας, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα να σωθούν εκατομμύρια ζωές.
Γεννήθηκε στο Dole της Jura της Γαλλίας, έχοντας πατέρα βυρσοδέψη. Αν και στην πορεία ο Παστέρ καθιερώθηκε ως ο «πατέρας της μικροβιολογίας», αρχικά υπήρξε ένας τυπικός μαθητής, έχοντας, μάλιστα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τέχνη. Η ευφυΐα του αναγνωρίστηκε από τον διευθυντή του σχολείου του, ο οποίος τον παρακίνησε να κάνει αίτηση για την Εκόλ Νορμάλ, όπου κι έγινε δεκτός. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, έγινε καθηγητής της φυσικής στο λύκειο της Ντιζόν και στην πορεία ανέλαβε ως καθηγητής χημείας στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, όπου και γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του, Μαρία Λωράν.
Η πορεία προς τις ανακαλύψεις, ωστόσο, ξεκινά να χαράσσεται το 1854, που διορίζεται ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λιλ και, συγχρόνως, υπηρέτησε ως κοσμήτορας του Τμήματος Επιστήμης του Πανεπιστημίου. Ξεκινά, λοιπόν, την έρευνά του με τη ζύμωση του αλκοόλ και αναζητά λύσεις στο πρόβλημα της παραγωγής των αλκοολούχων ποτών. Παράλληλα, επέκτεινε περαιτέρω τη θεωρία των μικροβίων, αποδεικνύοντας ότι αυτά ήταν υπεύθυνα για το ξίνισμα του γάλακτος, του κρασιού, του ξιδιού, αλλά και της μπίρας.
Πολύ σύντομα, έδωσε το όνομά του στην παστερίωση, που πρόκειται στην ουσία για την τεχνική αφαίρεσης μικροβίων μέσω του βρασμού. Μετά από μία σειρά επιτυχημένων δοκιμασιών, ο Παστέρ διορίστηκε ως πρύτανης της Εκόλ από το 1858-1867, αυξάνοντας, μάλιστα, και το κύρος του Πανεπιστημίου.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί σε αυτό το σημείο ότι ο ίδιος δεν συνέλαβε τη θεωρία των μικροβίων, αλλά την εξέλιξε σε τέτοιον βαθμό που έφτασε να σώσει, εν τέλει, τη γαλλική βιομηχανία του μεταξιού, αποδεικνύοντας ότι τα μικρόβια πρόσβαλλαν τα υγιή αβγά του μεταξοσκώληκα και αν κατάφερναν να απαλλαχθούν από αυτά, η νόσος θα έπαυε να υπάρχει, όπως άλλωστε κι έγινε.
Η σημαντικότερη συνεισφορά του, όμως, για την οικουμένη υπήρξε ο εμβολιασμός, που αποτέλεσε τη βάση για να προληφθούν επικίνδυνες ασθένειες. Συγκεκριμένα, το 1879, απομόνωσε το παθογόνο που προκαλούσε τη χολέρα στα κοτόπουλα. Κατά τη διάρκεια των δοκιμών φάνηκε ότι τα κοτόπουλα που είχαν το παθογόνο προσβλήθηκαν όλα από την ασθένεια.
Σε μια δεύτερη φάση του πειράματος φάνηκε ότι τα κοτόπουλα που εκτέθηκαν στο παθογόνο που υπέστη βλάβη δεν αρρώστησαν. Ακολούθησε μία δεύτερη παρτίδα εμβολιασμού με το εξασθενημένο παθογόνο και αποδείχτηκε ότι τα κοτόπουλα που εκτέθηκαν σε αυτό στην πραγματικότητα δεν είχαν μολυνθεί. Αυτό βοήθησε τον Παστέρ να ανακαλύψει ότι η λοιμογόνος δύναμη των παθογόνων μπορεί να μεταβληθεί τεχνητά.
Στην πορεία, επικέντρωσε το ενδιαφέρον του στη λύσσα. Αν και ο Παστέρ δεν μπόρεσε να ανιχνεύσει τον μικροοργανισμό που προκαλούσε την ασθένεια, κατάλαβε σύντομα μέσω της έρευνάς του ότι ο αιτιογόνος παράγοντας έπρεπε να συγκεντρωθεί στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό του θύματος, ώστε αυτό να προσβληθεί από την ασθένεια. Μέσα από την πειραματική διαδικασία που ακολούθησε, συνειδητοποίησε ότι ο εμβολιασμός με μια λιγότερο σοβαρή εκδοχή της νόσου κι έπειτα μία πιο επιθετική θεραπεία συνέβαλλαν στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, καταφέρνοντας να προστατέψει, εν τέλει, πολλά σκυλιά. Ωστόσο, επειδή ακριβώς δεν μπόρεσε να εντοπίσει τον αιτιογόνο μικροοργανισμό, η θεραπεία δεν δοκιμάστηκε σε ανθρώπους. Παρείχε, όμως, πλούσια ερευνητικά στοιχεία.
Έτσι, λοιπόν, σαν σήμερα γεννήθηκε ο άνθρωπος που δικαίως φέρει τον τίτλο του «πατέρα της μικροβιολογίας», καθότι οι ανακαλύψεις του αποτέλεσαν κομβικό σημείο για την πορεία της επιστήμης. Μέχρι και τον θάνατό του εργαζόταν στο ινστιτούτο του, το οποίο ίδρυσε το 1888. Εκεί, διδάχτηκε για πρώτη φορά ανεξάρτητα η μικροβιολογία και συνεχίζει την παράδοση του εμπνευστή του ακόμα και σήμερα σε 30 χώρες.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Ο γάλλος χημικός Λουί Παστέρ, newsbeast.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Βιογραφία, microbiologynote.com, Διαθέσιμο εδώ
