Του Νικολάου Σαμαρά,
1971: Ο Παναθηναϊκός, ως φιναλίστ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών που είχε ηττηθεί από τον μεγάλο Άγιαξ εκείνης της εποχής, αγωνίστηκε στον τελικό του Διηπειρωτικού Κυπέλλου κόντρα στη Νασιονάλ από το Μοντεβιδέο. Η ομάδα που επρόκειτο να αγωνιστεί στον τελικό ήταν ο Άγιαξ ως πρωταθλητής Ευρώπης, όμως πολλοί μεγάλοι παίκτες του, όπως ο Γιόχαν Κρόιφ, είχαν δηλώσει την αντίθεσή τους για τον αγώνα αυτό, καθώς οι Ουρουγουανοί ήταν κακόφημοι λόγω του αντιαθλητικού τους παιχνιδιού και οι Ολλανδοί ποδοσφαιριστές δεν επιθυμούσαν να ρισκάρουν. Έτσι, γνωστοποίησαν πως δεν θα συμμετέχουν στον τελικό, με την ΟΥΕΦΑ να δίνει τη θέση του Άγιαξ στον Παναθηναϊκό ως δευτεραθλητή Ευρώπης.
Ο τελικός του Διηπειρωτικού Κυπέλλου ήταν διπλός, με τον πρώτο αγώνα να διεξάγεται στο κατάμεστο στάδιο Καραϊσκάκη με 35.000 κόσμο. Η αναμέτρηση έληξε βρίσκοντας τις δύο ομάδες ισόπαλες, καθώς έμειναν στο 1-1. Τα τέρματα πέτυχαν ο Τότης Φυλακούρης που άνοιξε το σκορ στο 48ο λεπτό, ενώ ύστερα από δύο λεπτά ο Αρτίμε ισοφάρισε για την ομάδα του Μοντεβιδέο, ένα αποτέλεσμα που δεν άλλαξε μέχρι τη λήξη του παιχνιδιού και έμειναν όλα ανοιχτά για τη ρεβάνς της Ουρουγουάης. Η φήμη για το σκληρό παιχνίδι των Ουρουγουανών επιβεβαιώθηκε, καθώς το αντιαθλητικό μαρκάρισμα του Μοράλες είχε ως αποτέλεσμα ο Γιάννης Τομαράς να σπάσει το πόδι του και, μάλιστα, ο τραυματισμός οδήγησε την καριέρα του στο τέλος της, βγάζοντας εκτός γηπέδου έναν πολλά υποσχόμενο παίκτη. Αυτή η στιγμή έμεινε ως το μελανό σημείο εκείνου του τελικού.
Ο επαναληπτικός έλαβε χώρα μετά από δύο εβδομάδες, στις 29 Δεκεμβρίου του 1971, στην καυτή έδρα του Σεντενάριο στο Μοντεβιδέο, όπου η Νασιονάλ, εκμεταλλευόμενη τον παράγοντα έδρα, αναδείχθηκε η κορυφαία ομάδα του πλανήτη, καθώς επικράτησε με 2-1. Το σκορ άνοιξε στο 34ο λεπτό ο Αρτίμε. Ο ίδιος παίκτης έκανε και το 2-0 στο 74ο λεπτό, ενώ από την πλευρά του Παναθηναϊκού το μοναδικό γκολ πέτυχε ο Τότης Φυλακούρης, ένα λεπτό πριν το τελικό σφύριγμα του διαιτητή.
Η παρουσία του Παναθηναϊκού και στα δύο παιχνίδια ήταν αξιοπρεπέστατη και στις λεπτομέρειες δεν κατάφερε να δώσει αυτόν τον πολύ μεγάλο τίτλο στο ελληνικό και, κατ’ επέκταση, ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ειδικά αν συνυπολογιστεί ο βαθμός δυσκολίας στη ρεβάνς μπροστά σε 65.000 οπαδούς και μόλις 300 Έλληνες που είχαν ταξιδέψει στο Μοντεβιδέο, καθώς και το αντιαθλητικό παιχνίδι των Ουρουγουανών. Ο Παναθηναϊκός είχε μεγάλες ευκαιρίες να ισοφαρίσει σε 1-1, αλλά κόντρα στη ροή του αγώνα δέχτηκε το 2-0 και σπατάλησε δεύτερη ευκαιρία με τον Μίμη Δομάζο για το 2-2, που θα του έδινε τον τίτλο του Παγκόσμιου Πρωταθλητή, αλλά η ιστορία είχε γραφτεί.
Παρά την ήττα, ο Παναθηναϊκός έγινε η πρώτη και η μοναδική μέχρι στιγμής ελληνική ομάδα που συμμετείχε σε τελικό Διηπειρωτικού Κυπέλλου, κάτι που μέχρι και σήμερα μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο –ίσως και απίθανο με τις υπάρχουσες συνθήκες ανταγωνισμού– για όλες τις ελληνικές ομάδες.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Σαν Σήμερα: Όταν ο Παναθηναϊκός έγινε Παγκόσμιος! (photos+video), amp.onsports.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Ο Παναθηναϊκός στον τελικό του Διηπειρωτικού, sansimera.gr, Διαθέσιμο εδώ
