Της Γεωργίας Διπλού,
Μικρό και σύντομο το σημερινό άρθρο. Υπάρχει μια ιεραρχία στη ζωή ενός ανθρώπου. Στον «πάτο» βρίσκονται οι άγνωστοι που ακόμα δεν είναι στη ζωή μας. Αυτοί που κάποια στιγμή θα μας χτυπήσουν την πόρτα σε ένα κοντινό ή μακρινό μέλλον. Στη μέση της «πυραμίδας» αυτής βρίσκονται οι απλοί γνωστοί. Τα άτομα που απλά μας ξέρουν και τους ξέρουμε, περνάμε καλά όταν βρισκόμαστε μαζί τους, αλλά δεν τους λέμε τα προβλήματά μας και αυτά που μας ταλανίζουν. Στην κορυφή της πυραμίδας αυτής βρίσκονται η οικογένεια και οι φίλοι. Το σημερινό, όμως, άρθρο «εστιάζει» λίγο παραπάνω στην οικογένειά μας από άλλους γονείς, τους φίλους μας.
Φίλος… Πρόσωπο με το οποίο «συνδέεται» κανείς μέσω της αμοιβαίας αγάπης, αφοσίωσης και κατανόησης, χωρίς κατ’ ανάγκη να υπάρχει συγγένεια ή ερωτικό ενδιαφέρον. Οι φίλοι σου σε αγαπάνε γι’ αυτό που είσαι και όχι γι’ αυτό που ιδανικά θα ήθελαν να είσαι. Φίλος είναι αυτός που θα τον πάρεις, θα του πεις ότι δεν είσαι καλά και δεν θα σε κρίνει για τις επιλογές σου. Θα είναι εκεί για εσένα και όχι για να σου ασκήσει κριτική. Ο φίλος θα σου στέλνει random μηνύματα για να δει ότι είσαι καλά, δίχως να θέλει κάτι από εσένα. Όσο και αν αλλάξουν και αν διαμορφωθούν οι παρέες σας, ο φίλος δεν θα σε ξεχνάει, όπως δεν θα τον ξεχνάς και εσύ.
Είναι ο άνθρωπος που θα χαμογελάει με το χαμόγελο σου και θα «κατσουφιάζει» με το δάκρυ σου, ενώ δεν θα σε αποδοκιμάζει για τις επιλογές σου, εφόσον σε κάνουν χαρούμενο/η. Θα είναι αυτός ο άνθρωπος που θα μπορείς να «ξεσπάσεις» όταν δεν είσαι καλά, χωρίς να σε νοιάζει αν θα τον πειράξει, γιατί δεν θα το κάνει. Η αγάπη του για εσένα είναι βαθύτερη από ένα ξέσπασμα της στιγμής. Θα τον δεις στα μάτια, θα του ζητήσεις συγγνώμη και θα ξέρεις ότι στην πραγματικότητα δεν σου είχε «κακιώσει» ποτέ. Ο φίλος δεν θα διστάσει να την «πει» σε όποιον σε αδικήσει, διότι ο φίλος σε ξέρει πολύ περισσότερο από αυτό που κάποιος άλλος πρόλαβε να δει.
Τέτοιου είδους φίλοι μετριούνται στα δάκτυλα του ενός μόνο χεριού. Είναι αληθινοί και είναι πραγματική ευλογία να τους έχεις δίπλα σου. Βέβαια, θα υπάρξουν συγκυρίες που θα σας «απομακρύνουν». Θα έρθουν άνθρωποι που ταιριάζεις λίγο παραπάνω μαζί τους, αλλά και άνθρωποι που θα ταιριάζουν πιο πολύ με τους φίλους σου. Το ζήτημα είναι να το παλέψεις και να μην παρασυρθείς. Κάποτε αυτοί οι άνθρωποι ήταν και είναι όλος σου ο κόσμος. Ένας κόσμος, ο οποίος υπήρχε στο παρελθόν και σίγουρα, θα συνεχίσει να υπάρχει και στο μέλλον. Είναι η παρηγοριά μας σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, το δικό μας “safe place”. Το γέλιο τους μας «γεμίζει» χαρά και ζεστασιά και η λύπη τους θλίψη.
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι περίπλοκες. Ο κάθε ένας έχει τον δικό του χαρακτήρα και τον δικό του τρόπο σκέψης. Αλίμονο, αν βγάζαμε από τη ζωή μας άτομα με τα οποία δεν έχουμε το ίδιο “vibe”. Θα ήταν βαρετά. Αν νιώθεις ποτέ ότι σε απομακρύνουν εξαιτίας αυτού ή επειδή οι παρέες κάπως δεν «κολλάνε», τότε δεν είναι δικό σου το σφάλμα, αλλά των ανθρώπων που νόμιζες ότι ήταν πάνω από όλα. Δεν θα αλλάξεις τίποτα σε εσένα, για να «μπεις στα στεγανά» και «ιδανικά» πρότυπα κανενός.
