Της Σπυριδούλας Βλάχα,
Πολλές φορές, σκεπτόμενοι την ψυχοθεραπεία, μας έρχεται στο μυαλό, η κλασική εικόνα ενός θεραπευτή στο γραφείο του, να μιλάει με τον θεραπευόμενο. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποιες μορφές ψυχοθεραπείας, οι οποίες εμπλέκουν τη δημιουργικότητα και τις τέχνες, ξεφεύγοντας από τα «παραδοσιακά» μοντέλα. Ένα τέτοιο είδος ψυχοθεραπείας, αποτελεί και η χοροθεραπεία.
Ο Αμερικανικός Σύνδεσμος Χοροθεραπείας (ADTA), ορίζει τη χοροθεραπεία ως τη «ψυχοθεραπευτική χρήση της κίνησης και του χορού, μέσα από την οποία το άτομο συμμετέχει δημιουργικά σε μια διαδικασία που προωθεί τη γνωστική, συναισθηματική και κοινωνική του ολοκλήρωση». Βασική αρχή είναι η ιδέα πως η ψυχή και το σώμα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους και το ένα επηρεάζει το άλλο. Στη χοροθεραπεία, είναι σημαντικό το πως το άτομο εκφράζεται μέσα από το σώμα του, πως επιλέγει να επικοινωνήσει σωματικά με τον κόσμο γύρω του, αλλά και πως το σώμα του ανταποκρίνεται στον τρόπο με τον οποίο το άτομο βιώνει την πραγματικότητα.
Η χοροθεραπεία ή χοροκινητική ψυχοθεραπεία ξεκίνησε στις Η.Π.Α., τη δεκαετία του 1950 από δασκάλες χορού, οι οποίες αποφάσισαν να εφαρμόσουν χοροθεραπευτικά προγράμματα σε ψυχιατρικές κλινικές. Μετά την επιτυχή έκβαση και τα θετικά αποτελέσματα αυτών των προσπαθειών, η χοροθεραπεία άρχισε να εδραιώνεται ως μέθοδος θεραπείας και να διδάσκεται στα αμερικανικά πανεπιστήμια. Σύντομα, εξαπλώθηκε και στην Αγγλία, και από το 1974, διδάσκεται στα πανεπιστήμια της Ευρώπης.
Σημαντικό σημείο για την ανάδυση της χοροθεραπείας, αποτέλεσε η εμφάνιση του σύγχρονου χορού. Συγκεκριμένα, η δυνατότητα που προσφέρει για ατομική έκφραση και αυτοσχεδιασμό, σε αντίθεση με τους αυστηρούς κανόνες του κλασικού χορού, όπως το μπαλέτο, έστρεψαν το ενδιαφέρον προς το ασυνείδητο, και το πως «μιλάει» μέσα από το σώμα. Οι ψυχαναλυτικές και ψυχοδυναμικές θεωρίες, όπως του Freud, του Jung και του Winnicott, οι οποίες δίνουν έμφαση στο ασυνείδητο, και όσα αυτό περιέχει, αποτελούν βασικό πυλώνα της χοροθεραπείας. Επιπλέον, έχει βασιστεί στην ομαδική θεραπεία, τη μέθοδο Gestalt, τη θεωρία των Αντικειμενοτρόπων σχέσεων, τη Νευροψυχολογία, την Ψυχιατρική και την ανάλυση της κίνησης.
Όσον αφορά την τελευταία, οι χοροθεραπευτές χρησιμοποιούν δύο βασικά εργαλεία. Το πρώτο, είναι το LABAN MOVEMENT ANALYSIS (LMA), γνωστό και ως B.E.S.S. (Body, Effort, Space, Shape). Το δεύτερο είναι το KestembergMovementProfile (KMP), το οποίο αποτελεί συνδυασμό του LMA και της θεωρίας των αναπτυξιακών σταδίων της AnnaFreud. Επίσης, ας σημειώσουμε ότι η χοροθεραπεία χρησιμοποιείται για άτομα όλων των ηλικιών και κάθε πολιτισμικής προέλευσης, ενώ συναντάται συχνά σε κέντρα ψυχικής υγείας, ψυχικής και σωματικής αποκατάστασης, σε ψυχιατρικές κλινικές, για προαγωγή της ψυχικής υγείας, και είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στα άτομα με αναπηρία.
Κλείνοντας, η χοροθεραπεία, αποτελεί μία ολοκληρωμένη και εμπεριστατωμένη μέθοδο ψυχοθεραπείας, επηρεασμένη από βασικά ρεύματα της Ψυχολογίας, έχοντας εφαρμογή σε πολλά πλαίσια του χώρου της ψυχικής υγείας. Αποτελεί μία δημιουργική πλευρά της ψυχοθεραπείας, η οποία λαμβάνει υπόψη το σώμα και το πως αυτό εκφράζεται μέσα στο χώρο. Εάν, λοιπόν, σας ενδιαφέρει η σύνδεση της ψυχολογίας με τον χορό, γιατί να μην το δοκιμάσετε;
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΗΓΗ
- Τι είναι η Χοροθεραπεία, synkinoumai.gr, διαθέσιμο εδώ
