Της Άννας-Νικολέτας Γρίβα,
Με τα γενέθλιά μου να βρίσκονται μόλις μερικές μέρες μακριά, δεν μπορώ παρά να αναπολήσω τη χρονιά που πέρασε, να αισθανθώ περήφανη για τους στόχους που πέτυχα, να απογοητευτώ με όσα δεν κατάφερα ακόμη. Για πρώτη φορά φέτος, όμως, σκεπτόμενη τι θα μπορούσε να πιστεύει ο παιδικός ή και εφηβικός μου εαυτός για τη ζωή μου σήμερα, συνειδητοποίησα ότι πολλά είναι αυτά που δεν συνέβησαν όπως τα περίμενα. Και δεν με πειράζει καθόλου.
Κι αυτό, γιατί προς μεγάλη μου έκπληξη, τα πράγματα αυτά ακριβώς «φέρνουν» χαρά στη ζωή μου. Οι φιλίες που έγιναν τυχαία, οι μεταμεσονύχτιες συζητήσεις για οτιδήποτε μπορεί να απασχολεί δυο ανθρώπους της ηλικίας μου, τα ταξίδια που αποφασίστηκε να γίνουν πραγματικότητα ένα τυχαίο βράδυ πάνω στην κουβέντα, οι ευκαιρίες που εμφανίστηκαν «από το πουθενά» και τις «άρπαξα» χωρίς να ξέρω αν έπρεπε. Αλλά ακόμη και όσα πήγαν στραβά, οι τσακωμοί με παλιούς καλούς φίλους, οι σχέσεις που τελικά δεν «δούλεψαν», ο βαθμός που είχα βάλει ως στόχο και δεν κατάφερα να πιάσω σε κάποιο μάθημα, έχουν γίνει πλέον «αναπόσπαστο κομμάτι» του εαυτού μου, διότι χάρη σε αυτά, βλέπω πλέον τον κόσμο «με άλλο μάτι».
Ίσως, είναι απλώς ένα «κομμάτι» της ενηλικίωσης, αλλά ο τελευταίος χρόνος με οδήγησε στη συνειδητοποίηση πως, «κρύβεται» μεγάλη ομορφιά στην τυχαιότητα της ζωής. Κανείς δεν ξέρει πού ακριβώς θα τον βγάλει ο δρόμος, ειδικά όταν είναι ακόμη νέος κι έχει τη ζωή μπροστά του. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει πως πρέπει κανείς να μην κάνει σχέδια για το μέλλον και να μην προσπαθεί σκληρά για να τα πραγματοποιήσει. Τα όνειρα είναι που μας «δίνουν» ελπίδα και κίνητρο για ζωή. Σημαίνει, όμως, να μην απογοητεύεται εάν κάτι δεν γίνει τελικά ακριβώς όπως το περίμενε, επειδή ίσως-όπως μου έχει άλλωστε συμβεί πολλές φορές –μια άλλη ευκαιρία να εμφανιστεί, που θα αλλάξει την πορεία της ζωής του προς το καλύτερο.
Έτσι, λοιπόν, ένας απ’ τους κύριους στόχους μου, πλέον, είναι σε κάθε νέα ηλικία, να αποκτώ και καινούριες εμπειρίες, να εκμεταλλεύομαι τις ευκαιρίες που εμφανίζονται μπροστά μου, και να μην ξεχνώ, σκεπτόμενη το μέλλον, να εκτιμώ το παρόν, τη ζωή εδώ και τώρα. Αποχαιρετώντας, έτσι, τα είκοσι θα ήθελα να ευχαριστήσω για όλα, μεταξύ άλλων, την όμορφη τυχαιότητα της ζωής.
