Της Κατερίνας Ζευγίτη,
«Από μικροί μαθαίνουμε να χάνουμε
η απώλεια θα μπορούσε να’ ναι κούνια μας
δεν μπορείς να τα’ χεις όλα
πρώτη φράση που μαθαίνουμε
από μικροί πρέπει να μοιραζόμαστε
τα γλυκά και τα παιχνίδια με τ ’αδέρφια μας
μάθε πλέον να μοιράζεσαι
και έτσι δίνουμε ό,τι παίρνουμε
και τα χρόνια περνάνε
και ό,τι τρώμε κερνάμε
δίνουμε ό,τι αποκτάμε
ώσπου κάτι τελειώνει…
και οι άνθρωποι φεύγουν
και εμείς δεν αντιδράμε
μάθαμε να ξεχνάμε
και να μένουμε μόνοι…
Μα η καρδιά πονάει όταν «ψηλώνει»
να το θυμάσαι μικρή μου καρδιά
η καρδιά πονάει πάντα όταν «ψηλώνει»…»
Νατάσσα Μποφίλιου
Ένα τραγούδι «αποκαλύπτει» πάντα ένα γεγονός. Μέσα από τους στίχους, οι άνθρωποι μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματα μας σε κάποιον που αποτελεί «κομμάτι» της ζωής μας ή σε κάποιον που μας πλήγωσε. Ανοίγοντας το ραδιόφωνο, η καρδιά μας είτε «μπορεί» να «χαρεί» και να «γελάσει», είτε να «πονέσει» και να «κλάψει», επειδή η μελωδία έχει τη δύναμη να «φέρει» μπροστά στα μάτια μας ένα ευχάριστο ή και δυσάρεστο συμβάν, ό,τι μας λείπει, μια «όμορφη» αλλά και «άσχημη» ανάμνηση. Βέβαια, «δύναται» να μας «βοηθήσει» να διακρίνουμε τα προβλήματα με τα οποία έρχεται πολλές φορές «αντιμέτωπη» μια κοινωνία και φυσικά, «ξεσκεπάζει» μια προσωπικότητα, «μας βάζει στη διαδικασία» να γνωρίσουμε καλύτερα έναν συνάνθρωπο ακόμη κι αν δεν έχουμε κοινά ενδιαφέροντα. Ίσως, κάποιος θα πιστέψει ότι η συντάκτρια του άρθρου αναφέρεται στη μουσική αν και ο τίτλος μας θυμίζει πιο πολύ την κυρά-Γραμματική παρά ένα άσμα. Ας το ανακαλύψουμε…
Σε αυτό τον πλανήτη που ονομάζεται Γη και κατοικούν άνθρωποι, προκειμένου να συνυπάρξουν και να «αναπτύξουν» φιλικούς δεσμούς, να «χτίσουν» τη δική τους οικογένεια και να συναναστραφούν, θα πρέπει να είναι «εφοδιασμένοι» με κάποια βασικά αγαθά, όπως αυτό της ειλικρίνειας, της αγάπης, της αλληλεγγύης, της τιμιότητας και της εχεμύθειας. Ωστόσο, σπάνια κάποιος, τουλάχιστον στην εποχή μας φημίζεται για αυτές τις αρετές. Η πλειοψηφία παραγκωνίζει το καλαθάκι της ζωής του διπλανού της και κοπιάζει να γεμίζει μόνο το δικό της, ιδίως με αθέμιτα μέσα. Δεν κρίνουμε κανέναν, όμως δεν θα πρέπει να απαιτεί να παίρνει ολόκληρα «κομμάτια» από την ψυχή του άλλου και να μην δίνει το παραμικρό. Δεν είμαστε εγωιστές, άλλωστε μια παροιμία «λέει» «Πάντα να δίνεις χωρίς να θυμάσαι και πάντα να παίρνεις χωρίς να ξεχνάς». Εντούτοις, καλό θα ήταν να διατηρούσαμε όλοι τις ισορροπίες και να διαθέταμε ένα πολύ «αγνό» συστατικό που «γεμίζει» κάθε στομάχι. Τη δοτικότητα, η οποία δεν «σχετίζεται» απαραίτητα με τη φιλανθρωπία και το φαγητό στο ίδιο τραπέζι με συγγενείς και γνωστούς, αλλά, κυρίως με την πνευματική τροφή, η οποία μας «προσφέρει» υγεία και μακροζωία. Ποιος είναι ο δοτικός άνθρωπος; Έχει ταυτότητα; Ή έχει έρθει από ένα παραμύθι; Στο συγκεκριμένο άρθρο, λοιπόν, θα αποκαλύψουμε αυτό το δυσεύρετο είδος που ζει ανάμεσα μας.
Καταρχάς, ο δοτικός άνθρωπος στην καθημερινότητά του χρησιμοποιεί μόνο την κατάφαση, γιατί το ΄΄όχι΄΄ δε «συμβαδίζει» με την καλοσύνη που του χάρισε ο Θεός. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια ύπαρξη, η οποία θέλει να ευχαριστεί τους πάντες, διότι τα χαρούμενα μάτια που βλέπει μόλις πει το ΄΄ναι΄΄ του «δίνουν» επίσης χαρά και αισιοδοξία. Με οδηγό τον James Barrie, ο οποίος ήταν Άγγλος συγγραφέας και δημιουργός του παραμυθιού «Peter Pan» «δίνει» σάρκα και οστά στο γνωμικό «αυτοί που φέρνουν τον ήλιο στη ζωή των άλλων, φωτίζουν εξίσου και τη δική τους ύπαρξη». Πράγματι, είναι πρόθυμος να «απορρίψει» τις δικές του υποχρεώσεις και ανάγκες, για να μη στεναχωρήσει, για παράδειγμα τον σύντροφο ή τον φίλο, αφού τον διακατέχει ευαισθησία και μισεί τις συγκρούσεις. Έτσι, δυστυχώς, γίνεται αρκετές φορές αντικείμενο χειραγώγησης και εκμετάλλευσης. Παρ ’όλα αυτά, συνεχίζει να έχει τον ρόλο του ήλιου, «φωτίζει» όσους αγαπά και είναι εξίσου λαμπερός.
Επιπρόσθετα, αναλαμβάνει με μεγάλη ευκολία τα καθήκοντα του ψυχολόγου και του σύμβουλου. Αυτό σημαίνει ότι πρόκειται για ένα άτομο το οποίο βρίσκεται δίπλα σου στις χαρές καθώς και στις λύπες. Είναι πρόθυμος να δίνει λύσεις σε κάθε πρόβλημα όχι μόνο δια ζώσης αλλά και μέσω τηλεφώνου ή βιντεοκλήσης όποτε κι αν τον χρειαστείς. Ο δοτικός άνθρωπος δεν θα σε «φέρει» σε δύσκολη θέση, κρατά τις ανησυχίες του για τον εαυτό του. Αντιθέτως, ο ίδιος θα «έρθει» αν υπάρξει μια στιγμή που είναι άρρωστος και σε αφήσει μόνο, κάτι που προσπαθεί συνεχώς να αποφεύγει. Άρα, καταλαβαίνουμε ότι δεν θέλει να «γίνεται βάρος» σε κανέναν, προτιμά να «κλείνεται» στο καβούκι του», για να μη σε αγχώσει και αγχώνεται για θέματα που συνήθως δεν τον αφορούν. Παράλληλα, έχει την τάση να «πολεμά» κάθε κακό, ώστε να σε «σώσει» από διάφορα τερατάκια που σε «ταλανίζουν». Για παράδειγμα, από ένα ψέμα που είπες στον γονιό, στον δάσκαλο ή στον εργοδότη σου. Είναι η ασπίδα που «δέχεται» κάθε αρνητισμό και πίεση, αλλά δεν τον ενοχλεί.
Σε τελευταία ανάλυση, θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε και Άγιο Βασίλη αν και δεν χρειάζεται να αλλάξει ο χρόνος, για να πάρεις το δώρο ή τα πολλά δώρα σου. Είναι ένας άγγελος, που θέλει να σε βλέπει ευτυχισμένο, κάνοντας διάφορες κινήσεις μέσα στην ημέρα. Δηλαδή, αν είσαι φυσιολάτρης και δεν έχεις καλή διάθεση, ετοιμάσου να πάτε για περπάτημα στη θάλασσα ή στο βουνό. Αν δεν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία, θα σε πάει μια βόλτα στο θέατρο με πληρωμένο το εισιτήριο και σίγουρα, θα σου χαρίσει ένα ακριβό δώρο. Τέλος, για τους ταπεινούς θα ετοιμάσει ένα γεύμα και το αγαπημένο τους γλυκό, θα βάλει μια ωραία ταινία και θα φέρει σοκολάτες. Όποιο δώρο και αν σου κάνει είτε είναι ακριβό, είτε φθηνό, είτε «χάνει» τον ύπνο και την ημέρα του μαζί σου, δεν θα ζητήσει ποτέ αντάλλαγμα! Να το θυμάσαι. Συνεπώς, εύλογα καταλαβαίνουμε ότι ο δοτικός άνθρωπος είναι διαθέσιμος κάθε ώρα και στιγμή. Δεν θα παραπονεθεί και θα «ραγίσει» αν σε δει να δακρύζεις. Παρ’ όλα αυτά, θυματοποιείται συχνά και δεν τον σέβονται, τον χλευάζουν για την ομορφιά και την γαλήνη που «εκπέμπει στους γύρω του. Συνήθως, αφού μοιραστεί, στο τέλος μένει μόνος, μα η καρδιά του «ψηλώνει».
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Υπερβολική δοτικότητα, therapia.gr. Διαθέσιμο εδώ
- ΓΝΩΜΙΚΟΛΟΓΙΚΟΝ, Καλοσύνη, gnomikologikon.gr. Διαθέσιμο εδώ
