Της Γεωργίας Σκαμπελτζή,
Οι εσωκομματικές εξελίξεις στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. που έχουν ξεσπάσει εδώ και καιρό και μαίνονται ακατάπαυστα, έχουν μεταβάλλει τους συσχετισμούς στην ελληνική πολιτική σκηνή. Από τη στιγμή που τελείωσε το “serial” της αποχώρησης της «Ομπρέλας» με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, το ενδιαφέρον έχει στραφεί στην επόμενη κίνηση της παραλίγο «βασίλισσας» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Έφης Αχτσιόγλου, στο αν θα δημιουργηθεί νέα κοινοβουλευτική ομάδα, και αν ναι, πόσους Βουλευτές θα περιλαμβάνει, ενώ κάθε δήλωση οποιουδήποτε στελέχους προκαλεί νέο κύμα επιθέσεων από την αντίπαλη πλευρά.
Το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης «αιμορραγεί» συνεχώς εκλογικά και δημοσκοπικά από το 2015 και έπειτα, κάτι που αποδεικνύεται τόσο από τις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων ετών με αποκορύφωμα τις βαριές ήττες που υπέστη το τρέχον έτος, ενώ βάσει του πρόσφατου κύκλου δημοσκοπήσεων η πτωτική πορεία του δεν έχει τέλος. Η δημοσκοπική καθίζηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει, αναμφίβολα, δημιουργήσει νέες συνθήκες για τα υπόλοιπα κόμματα και οι εξελίξεις αναμένονται με ενδιαφέρον.
Το κυβερνών κόμμα, παρά τα σοβαρά ζητήματα που ταλανίζουν τους πολίτες και θα μπορούσαν να άρουν την εμπιστοσύνη τους προς αυτό, διατηρείται στην πρώτη θέση, παρουσιάζοντας μικρές απώλειες συγκριτικά με το ποσοστό που συγκέντρωσε στις Εκλογές. Για ποιον λόγο, όμως, διατηρεί η Νέα Δημοκρατία τα κεκτημένα της, ενώ από το ξεκίνημα της δεύτερης θητείας της έχει βρεθεί σε δύσκολη θέση λόγω της ανεπάρκειας κάποιων χειρισμών; Η απάντηση ίσως εντοπίζεται στο γεγονός ότι, μέχρι στιγμής, κανένα από τα υπόλοιπα κόμματα δεν έχει καταθέσει μία σοβαρή, εναλλακτική πρόταση που θα μπορούσε να οδηγήσει τη Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη σε ήττα.
Τα ποσοστά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μειώνονται διαρκώς, με αποτέλεσμα στις τελευταίες δημοσκοπήσεις το ΠΑ.ΣΟ.Κ. να έχει περάσει στη δεύτερη θέση για πρώτη φορά μετά από το 2012, όταν οι πολίτες απογοητευμένοι εγκατέλειψαν την παράταξη. Ναι, η άνοδος αυτή έχει φέρει χαμόγελα στα στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη, όμως πρέπει να ερμηνευθεί σωστά από τους αρμόδιους. Η αύξηση του ποσοστού είναι μικρή, ενώ η πτώση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μεγαλύτερη. Επομένως, το ερώτημα που τίθεται είναι: το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ανεβαίνει μόνο επειδή ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πέφτει ή οι πολίτες αναγνωρίζουν ότι μπορεί να αποτελέσει μια αξιόπιστη λύση, που θα αντιπολιτευθεί επαρκώς την Κυβέρνηση και μελλοντικά θα μπορούσε να αναλάβει εκ νέου τη διακυβέρνηση της χώρας;
Αξιοσημείωτη είναι και η άνοδος του Κ.Κ.Ε., στο οποίο βρίσκουν καταφύγιο οι «απογοητευμένοι» ψηφοφόροι της Κουμουνδούρου. Το Κ.Κ.Ε. έχει βάλει πλώρη για την τρίτη θέση, στην οποία βρισκόταν κατά τα «προμνημονιακά» χρόνια, όταν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. κινείτο σε χαμηλά, μονοψήφια ποσοστά και αγωνιζόταν για την είσοδό του στη Βουλή. Πάντως, ο Γενικός Γραμματέας του Κ.Κ.Ε., Δημήτρης Κουτσούμπας, συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά δημοφιλίας, οπότε μένει να δούμε αν θα μπορούσε να αξιοποιηθεί αυτή η παράμετρος στο «στρατόπεδο» του Περισσού ή αν θα μείνει μόνο στα σατιρικά βίντεο του διαδικτύου.
Η κατάσταση, φυσικά, είναι ρευστή και τα «προγνωστικά» μπορούν να διαψευστούν ανάλογα με τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν. Το βέβαιο είναι ότι προς το παρόν η κυριαρχία της Ν.Δ. δεν αμφισβητείται και δεν απειλείται, καθώς η διαφορά με το δεύτερο κόμμα εξακολουθεί να είναι μεγάλη. Από την άλλη, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχει χάσει το παιχνίδι της υπόστασής του ως κόμματος εξουσίας και πλέον παλεύει για τη σταθεροποίησή του, η οποία αν δεν επιτευχθεί, θα τον επαναφέρει στην προγενέστερη θέση του. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με μικρά βήματα αυξάνει τις δυνάμεις του, όμως δεν πρέπει να αρκεστεί μόνο στις συγκυρίες που επικρατούν αυτό το διάστημα. Μην λησμονούμε, άλλωστε, ότι η προ δεκαετίας άνοδος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. υπήρξε αποτέλεσμα των τότε συνθηκών –της απογοήτευσης των ψηφοφόρων του ΠΑ.ΣΟ.Κ.– και λαϊκισμού. Παράλληλα, βρισκόμαστε σε αναμονή όσον αφορά τη δημιουργία νέας ή νέων πολιτικών κινήσεων, οι οποίες πιθανόν θα δημιουργηθούν από τους αποχωρήσαντες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά και τη δυναμική που θα έχουν στην κοινωνία. Ορόσημο, σε κάθε περίπτωση, για τα κόμματα και τους αρχηγούς τους αποτελούν οι Ευρωεκλογές του 2024, καθώς εκεί θα αποτυπωθεί εμπράκτως η αποδοχή τους από τους πολίτες.
