Της Γεωργίας Διπλού,
«Πλησιάζει» η 25η Νοεμβρίου, μια τρομερά σημαντική μέρα καθότι αποτελεί τη Διεθνή Ημέρα για την εξάλειψη της Βίας κατά των γυναικών. Πρακτικά η μέρα αυτή θεσπίστηκε από τον ΟΗΕ στις 17 Δεκεμβρίου 1999, αρκετά αργά αν μου επιτρέπετε να πω. Θεωρητικά, όμως, είχε ήδη καθιερωθεί από το 1981 από γυναικείες οργανώσεις που τάσσονταν υπέρ της γυναικείας χειραφέτησης σε μνήμη της αποτρόπαιης δολοφονίας των τριών αδελφών Μιραμπάλ από τη Δομικανική Δημοκρατία, με διαταγή του Δικτάτορα Τρουχίλο. Τα ποσοστά είναι «τραγικά». Σύμφωνα με έρευνα του Οργανισμού Θεμελιωδών δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης 1 στις 3 γυναίκες έχει υποστεί είτε σωματική, είτε σεξουαλική, είτε λεκτική βία από την ηλικία των 15 ετών.
Είμαστε η γενιά που μεγαλώνει χωρίς φόβο(!). Όταν «κυριαρχούν;» ακόμα πρότυπα τύπου «Όταν έχεις λεφτά μπορείς να κάνεις ό,τι θες ή άντρας είναι όλο και θα ξενοκοιτάξει, τι πιο «νορμάλ;», πώς περιμένει αυτή η δήθεν προοδευτική κοινωνία να εξελιχθούν οι ενήλικες του αύριο; Όχι, δεν είναι «νορμάλ», γιατί 1 στις 20 έχει βιαστεί. Πώς εμείς μπορούμε, άραγε, να βοηθήσουμε κάποιο δικό μας άτομο να «ξεκόψει» από μια τοξική σχέση; Αν βρίσκεσαι ή αν έχεις υπάρξει σε μια τοξική σχέση, το πιθανότερο είναι να έχεις πέσει θύμα gaslighting. Ο όρος αυτός είναι συνώνυμος της χειραγώγησης. Το θύμα, λοιπόν, αμφισβητεί τη λογική του, αλλά και τις καταστάσεις τις οποίες βιώνει. Σε αυτή την κατάσταση όσο και αν νιώθεις ότι κάτι «πάει» στραβά, είσαι αδύναμος να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου. Οι ψυχολόγοι λένε ότι αν έχεις περάσει κάποιο τραύμα τέτοιου είδους σου είναι δύσκολο να «ανοιχτείς». Αυτό μπορεί να πάρει για την ακρίβεια και χρόνια ολόκληρα μέχρι να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος αυτού που έχουν ζήσει και να πάνε παρακάτω.
Μπαίνοντας στο «ζουμί» του άρθρου, ποια είναι, άραγε, τα προειδοποιητικά σημάδια, γνωστά και ως “red flags”. Ίσως, το σημαντικότερο στοιχείο είναι η επίμονη δυστυχία. Όλα τα ζευγάρια, όλων των ηλικιών θα περάσουν τις άσχημες φάσεις τους ή θα διαφωνούν για αρκετά ζητήματα. Το θέμα, όμως, είναι να μην αποτελούν οι δυσάρεστες στιγμές περισσότερες από τις ευχάριστες. Αν αυτό το οποίο βιώνεις δεν σου «φέρνει», χαρά, αλλά θλίψη και άγχος τότε “Houston, we have a problem”. In a serious note, όταν δεν μπορείς να εκφράσεις στον σύντροφο σου κάτι το οποίο σε ενοχλεί ή σε προβληματίζει φοβούμενη την αντίδραση του προς εσένα, τότε τι άλλο θες; Πριν από 2 χρόνια η Lacta έβγαλε μια ταινία μικρού μήκους Μη με αφήσεις ποτέ, ειδικά για αυτή τη μέρα. Πρωταγωνιστές ήταν η Χριστίνα Χειλά Φαμέλη και ο Έκτορας Λιάτσος.
Από την αρχή ως το τέλος παρουσιάζει τα σημάδια. Ακόμα και ο τίτλος «Μη με αφήσεις ποτέ». Στην αρχή είναι τόσο γλυκό που βλέπεις ότι ο άνθρωπος σου θέλει να είναι συνέχεια μαζί σου, αλλά όταν το βλέπεις συνειδητοποιείς ότι αυτή η «γλυκιά» φράση «κρύβει» από πίσω «Δεν θα σε αφήσω ΕΓΩ ποτέ, επειδή δεν θέλω». Γι’ αυτό κάνε μου μια χάρη, όταν οι φίλοι σου ή η οικογένεια σου σε προειδοποιούν σημαίνει ότι βλέπουν κάτι, το οποίο εσύ «τυφλωμένη» από έρωτα δεν μπορείς να αντιληφθείς. Κάνε μου τη χάρη και μην χάνεις ποτέ σου την επαφή με τους ανθρώπους που θα τους εμπιστευόσουν και τη ζωή σου. Στον αντίποδα, εσύ, φίλη/ε, ποτέ μην κρίνεις. Πρέπει να σε εμπιστευθεί για να σου «ανοιχτεί» και όχι να φοβάται την πανταχού παρούσα επίκριση σου. Υποστήριξε το πρόσωπο που έχει ανάγκη την παρουσία σου. Αναγνώριζε τα σημάδια κάποιας ενδεχόμενης αλλαγής του ατόμου που σε χρειάζεται. Προς Θεού, απόφυγε εκφράσεις τύπου «στα ‘λεγα εγώ». Η κατάσταση αυτή δεν είναι παιχνίδι εγωισμού. Αν θες να βοηθήσεις, θα «βάλεις» τον εγωισμό στην άκρη.
Η Lacta είναι η εταιρεία που χρόνια τώρα μας «λέει» πως πρέπει να είναι η αγάπη. Με αυτό μας προφυλάσσει δείχνοντάς μας τι ΔΕΝ είναι αγάπη. Θα κλείσω με την τελευταία έκφραση της ηρωίδας «Τώρα δεν έχει σημασία… Σημασία έχει τι θα κάνεις εσύ που ακόμα μπορείς…».
