Του Κωνσταντίνου Μανωλόπουλου,
Ο Φίλιππος Φούφας, στις Πανελλαδικές Εξετάσεις του 2023, κατάφερε να σημειώσει τη μοναδικά υψηλή βαθμολογία των 20.000 μορίων. Όπως είναι φυσικό, ο Φίλιππος έδωσε αρκετές συνεντεύξεις από τότε. Σε μια από αυτές, ο δημοσιογράφος έκανε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παρατήρηση. Είπε ότι ο Φίλιππος είναι ένα εξαιρετικά ώριμο παιδί. Έχετε σκεφτεί ποτέ τι είναι η ωριμότητα; Τη χρησιμοποιούμε καθημερινά, παρόλα αυτά, γνωρίζουμε τι σημαίνει ακριβώς; Για τον κάθε άνθρωπο, πιθανόν να σημαίνει και κάτι διαφορετικό. Για εμένα, λοιπόν, η ωριμότητα όπως είπε –και απέδειξε ο Φίλιππος με τις πράξεις του– είναι η ικανότητα να βάζεις στόχους οι οποίοι σε εξελίσσουν, να δρας υπεύθυνα και αποτελεσματικά χωρίς να επηρεάζεσαι από τις εξωτερικές συνθήκες και να αναλαμβάνεις τις ευθύνες των πράξεών σου. Με άλλα λόγια, οι σκέψεις πρέπει να συνάδουν με τα λόγια και τα λόγια με τις πράξεις.
Όλα στη ζωή βασίζονται πάνω σε αέναους συσχετισμούς δυνάμεων. Κάποιες φορές οι συσχετισμοί αυτοί είναι υπέρ σου και κάποιες κατά σου. Η ωριμότητα έγκειται στην κατανόηση αυτών των συσχετισμών. «Αν δεν θυσιάσεις κάποιες από τις εξόδους σου μέσα στον χρόνο της προετοιμασίας των εξετάσεων σου, τότε δεν θα καταφέρεις να επιτύχεις τον τελικό σου στόχο» είπε χαρακτηριστικά ο Φίλιππος. Δεν άφησε τις εξωτερικές, λοιπόν, συνθήκες να τον επηρεάσουν και τέλος, ανέλαβε τις ευθύνες των πράξεών του, παραδεχόμενος ότι η επιτυχία του οφειλόταν στη σκληρή δουλειά και την αφοσίωση του.
Η ωριμότητα είναι σημαντική και στην Πολιτική. Μια ώριμη Κυβέρνηση είναι αυτή που είναι ικανή να θέτει και να επιτυγχάνει στόχους. Αυτή που είναι υπεύθυνη και αποτελεσματική στις προεκλογικές της εξαγγελίες, ενώ, συγχρόνως, αναλαμβάνει τις ευθύνες των πράξεών της, όπου και όταν κάνει λάθη. Ο συσχετισμός δυνάμεων αυτήν τη στιγμή είναι υπέρ του κυβερνώντος κόμματος. Η Νέα Δημοκρατία και, συγκεκριμένα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της κεντρικής πολιτικής σκηνής, χωρίς ουσιαστικούς αντιπάλους τόσο εντός όσο και εκτός της Νέας Δημοκρατίας. Αντίθετα, η Αξιωματική Αντιπολίτευση βλέπουμε πως κατακερματίζεται μέρα με την ημέρα, ενώ η αλαλία που επικρατεί στην ελάσσονα Αντιπολίτευση δεν φαίνεται ικανή να αλλάξει τους πολιτικούς συσχετισμούς που έχουν διαμορφωθεί.
Η Νέα Δημοκρατία στις τελευταίες Εκλογές πήρε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό. Ωστόσο, αυτό το ποσοστό δεν αποτελεί απαραίτητα δείγμα εμπιστοσύνης για την Κυβέρνηση, αλλά πιο πιθανόν δείγμα ανοχής ή φόβου, ώστε να μην μπει η χώρα σε νέες αμφιλεγόμενες περιπέτειες (π.χ. εφαρμόζοντας σχέδια, όπως το «Δήμητρα»). Δεν πρέπει να ξεχνάμε, άλλωστε, και τις μεγάλες καταστροφές και παραλείψεις που έγιναν επί των ημερών της προηγούμενης θητείας της, αλλά και της τρέχουσας.
Από την απουσία άλλων κυβερνητικών επιλογών, η Νέα Δημοκρατία επανεκλέχθηκε με αυτό το μεγάλο ποσοστό. Κατάφερε να πείσει τους ψηφοφόρους της ότι στη δεύτερη τετραετία θα λύσει τις παθογένειες που άφησε από την πρώτη και θα συγκρουστεί με τα μεγάλα συμφέροντα της χώρας που την κρατούν «αγκιστρωμένη» στην τράτα της ανομίας, της φοροδιαφυγής και των πελατειακών σχέσεων. Ωστόσο, οι υποσχέσεις της ήταν κάλπικες και αυτό που βλέπουμε σήμερα είναι μια επανάληψη της ίδιας κακοπαιγμένης συμφωνίας από μια άρρυθμη ορχήστρα.
Τι και αν γίνεται αντιληπτό από την κοινωνία, τι και αν δεν γίνεται; Μονά ζυγά δικά της είναι όλα και το παιχνίδι είναι στημένο και στα μέτρα της, που λέει και το γνωστό τραγούδι. Από την άλλη, δυστυχώς δεν υπάρχει καμία ουσιαστική Αντιπολίτευση να πιέσει προς την καλυτέρευση της ζωής των πολιτών. Δεν βλέπουμε καμία ουσιαστική διάθεση για ρήξη παρά μόνο πασαλείμματα της ίδιας δοκιμασμένης συνταγής. Ας πάρουμε για παράδειγμα το νέο νομοσχέδιο που κατατέθηκε για την «πάταξη» της φοροδιαφυγής. Υπάρχει κανείς σώφρων άνθρωπος εκεί έξω που να πιστεύει ότι λύνεται το πρόβλημα της φοροδιαφυγής με το νέο αυτό χαράτσι;
Αυτή, λοιπόν, η μοναδική ευκαιρία για μεταρρυθμίσεις που δόθηκε στη Νέα Δημοκρατία και στον Κυριάκο Μητσοτάκη να μείνει στην Ιστορία ως μεταρρυθμιστής (που πιστεύω πολύ θα το ήθελε) δεν ξέρω αν θα του ξαναδοθεί. Η φύση ως γνωστόν απεχθάνεται τα κενά και πολύ σύντομα θα βρεθεί κάτι άλλο που θα καλύψει αυτή την αποσυντεθειμένη κατάσταση.
Έτσι, λοιπόν, με έναν πιο αφηρημένο τρόπο, θα μπορούσαμε να πούμε πως η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας χαρακτηρίζεται από πολιτική ανωριμότητα, καθώς δεν έχει καταφέρει να εκπληρώσει τους βασικούς της στόχους, όπως την αντιμετώπιση των χρόνιων παθογενειών της δημόσιας υγείας και την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος. Παράλληλα, φαίνεται να συμβιβάζεται με τα κακώς κείμενα, χωρίς να λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπισή τους. Ασχέτως αν έχει ισχυρή Αντιπολίτευση ή όχι, βασική επιδίωξή της, αν θέλει να χαρακτηρίζεται από πολιτική ωριμότητα και βαθύ πολιτικό ένστικτο, θα πρέπει να είναι στο επίκεντρο της πολιτικής της οι ανάγκες της κοινωνίας και των πολιτών. Αν δεν αλλάξει γρήγορα κατεύθυνση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία θα μείνουν στην Ιστορία ως ένα από τα μεγαλύτερα παραδείγματα ατολμίας και πολιτικής ανωριμότητας.
