Του Λόρεντς Κοβάτσι,
Με τον πόλεμο του Ισραήλ εναντίον της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς στη λωρίδα της Γάζας να συνεχίζεται, προκαλώντας εκτεταμένη ανθρωπιστική κρίση, και τον πόλεμο της Ουκρανίας να μαίνεται, χωρίς να διαφαίνεται ουσιαστική λύση στον ορίζοντα, στην άλλη πλευρά της υφηλίου αναδύεται μια έντονη ανησυχία για την εμφάνιση μια νέας σύρραξης. Πιο συγκεκριμένα, μετά την επίσκεψη της Nancy Pelosi, στις 2 Αυγούστου του περασμένου έτους, στην Ταϊβάν, οι σχέσεις μεταξύ Η.Π.Α. και Κίνας βρίσκονται σε τεταμένο κλίμα και το ενδεχόμενο προσάρτησης της Ταϊβάν από την Κίνα φαίνεται πιο πιθανό από ποτέ, λόγω της γεωστρατηγικής και ιστορικής αξίας που έχει το νησί αυτό για την ηπειρωτική Κίνα.
Μετά τη σφαγή αμάχων στις 7 Οκτωβρίου στο Ισραήλ και το επακόλουθο πολεμικό σκηνικό που έχει επικρατήσει, έρχεται ξανά στο προσκήνιο το ζήτημα της βίαιης προσάρτησης, με στρατιωτικά μέσα, της Ταϊβάν, εξαιτίας και της αυξημένης στρατιωτικής δραστηριότητας της Κίνας, η οποία διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Στενό της Ταϊβάν. Αυτό έχει οδηγήσει την Κυβέρνηση των Η.Π.Α. στο να χρηματοδοτεί και να εξοπλίζει το νησί, για να μπορέσει να κατορθώσει να αποτρέψει μια ενδεχόμενη κινεζική εισβολή. Η κινεζική πλευρά δήλωσε ανοιχτά τον αποτροπιασμό της, για την αμερικανική εμπλοκή σε ένα «εσωτερικό» της θέμα, για δύο λόγους: θίγεται η κινεζική αφήγηση βάσει της αρχής της «μίας Κίνας», ενώ, παράλληλα, η χρηματοδότηση αυτή των Η.Π.Α. διαφέρει από προηγούμενες οικονομικές ενισχύσεις, καθώς δεν πρόκειται για δάνειο, αλλά για χρήματα Αμερικανών φορολογούμενων.
Η γεωστρατηγική σημασία της Ταϊβάν στην περιοχή είναι πολύπλευρη, παρά το μικρό της μέγεθος, τόσο ως πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ Κίνας και Η.Π.Α. όσο και ως ενός οικονομικού «γίγαντα», λόγω της παραγωγής μικροτσίπ στο έδαφος της, δεδομένου του γεγονότος ότι είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός ημιαγωγών παγκοσμίως, κατέχοντας, ουσιαστικά, το μονοπώλιο στον εξαιρετικά επικερδή και σημαντικό αυτόν τομέα του μέλλοντος. Το εύρος χρησιμότητας των ημιαγωγών περιλαμβάνει την παραγωγή σύγχρονων οπλικών συστημάτων, κινητών τηλεφώνων και τελευταίων τεχνολογιών αιχμής, με την παγκόσμια οικονομία να εξαρτάται σε σχεδόν απόλυτο βαθμό από την εγχώρια παραγωγή της Ταϊβάν, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλοιό για τον έλεγχό της. Σε αντίθετη περίπτωση, η επικράτηση ενός εκ των δύο παικτών θα άλλαζε δραματικά τις ισορροπίες υπέρ εκείνου που θα καθιστούσε την Ταϊβάν μέλος στο δικό του στρατόπεδο.
Σε ένα σενάριο πολεμικής εμπλοκής των δύο μεγάλων δυνάμεων του Ειρηνικού για την Ταϊβάν, τα αποτελέσματα θα ήταν καταστροφικά όχι μόνο για τους άμεσα εμπλεκόμενους, αλλά και για την υπόλοιπη υφήλιο. Το παγκόσμιο εμπόριο και η ανάπτυξη θα υποδαυλίζονταν, καθώς οι παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες δεν θα ήταν σε θέση να καλύψουν τις τεράστιες ελλείψεις σε μικροτσίπ, που με τη σειρά του θα συμπαρασύρει και άλλους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας. Ταυτόχρονα, θα παρατηρούνταν σημαντικές πληθωριστικές πιέσεις, με αύξηση του γενικού επιπέδου τιμών, όπως και των τιμών της ενέργειας, ενώ οι κοινωνικές κρίσεις θα οξύνονταν ακόμα περαιτέρω, ελλείψει των κυβερνητικών δυνατοτήτων να καλύψουν τις ανάγκες των πολιτών τους.
Τα τελευταία 15 χρόνια, η Κίνα του Xi Jinping έχει επιδοθεί σε ένα πιο φιλόδοξο πρόγραμμα εκσυγχρονισμού στον στρατό παγκοσμίως από την περίοδο του Μεσοπολέμου. Οι απειλές της Κίνας για εισβολή και προσάρτηση της Ταϊβάν αποτελούν πλέον έναν ορατό κίνδυνο που δεν μπορεί να παραβλεφθεί, δεδομένου και της πολιτικής ρητορικής στο εσωτερικό της Κίνας για το μέλλον της χώρας. Βέβαια, μια κινεζική επίθεση θα ενείχε και υψηλό ρίσκο και για την ίδια, διότι θα αποτελούσε τη μεγαλύτερη αμφίβια εισβολή στην ανθρώπινη ιστορία, σύμφωνα και με τη γεωγραφική ιδιομορφία του νησιού. Σύμφωνα και με αμυντικούς αναλυτές των Η.Π.Α., η Ταιβάν μπορεί να αποτρέψει μια κινεζική εισβολή, υπό την προϋπόθεση ότι θα επανεξοπλίσει τον στρατό της κάτω από ένα καινούργιο πλαίσιο: να διαθέσει τον αμυντικό προϋπολογισμό της σε φτηνά, αναλώσιμα, μαζικής παραγωγής οπλικά συστήματα και όχι σε ακριβό εξοπλισμό.
Εν κατακλείδι, διανύουμε μια περίοδο που στο διεθνές στερέωμα εμφανίζονται ολοένα και περισσότερα περιστατικά που αποτυπώνουν τη μετάβαση σε μια νέα εποχή για την ανθρωπότητα στο σύνολό της: συμβατικές στρατιωτικές επιχειρήσεις, ανθρωπιστικές κρίσεις, κοινωνικοοικονομικές αναταράξεις, περιβαλλοντική και κλιματική αλλαγή. Η Ταϊβάν αποτελεί ένα προοδευτικό δημοκρατικό, μερικώς αναγνωρισμένο, κράτος της Ανατολικής Ασίας, που συνεχίζει να μάχεται για την πλήρη αναγνώριση της ανεξαρτησίας της και καλείται να αντιμετωπίσει, μαζί με τους συμμάχους της, την κινεζική επεκτατική διάθεση. Για να μην αποτελέσει ο λαός της Ταϊβάν βορά των βλέψεων της Κίνας, απαιτείται να εξοπλιστεί και να εκσυγχρονίσει τον στρατό της, οδηγώντας σε αποτροπή οποιασδήποτε επιθετικής ενέργειας στο έδαφός της.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- The US is quietly arming Taiwan to the teeth, Rupert Wingfield-Hayes, BBC, διαθέσιμο εδώ
- Η αμυντική στρατηγική της Ταϊβάν δεν έχει στρατιωτική λογική, Tanner Greer, Foreign Affairs, διαθέσιμο εδώ
- Η Ταϊβάν ως προέκταση της γεωπολιτικής αντιπαράθεσης ΗΠΑ – Κίνας, Huffington Post, διαθέσιμο εδώ
