Του Γιώργου Κοσματόπουλου,
Η συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εξελίχθηκε ως αναμενόταν: Συγκρούσεις, επεισόδια, ανταλλαγή αρνητικών χαρακτηρισμών, διαδικτυακές λασπομαχίες κι εν τέλει διάσπαση, η οποία συντελείται σε δόσεις. Με τη ρήξη να βρίσκεται ήδη εν εξελίξει, είναι η ώρα που θα μετρηθεί το πολιτικό μπόι τόσο του Στέφανου Κασσελάκη και των ακολούθων του, όσο και των διαφωνούντων με τις επιλογές του, εντός κι εκτός ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Η ενότητα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήταν ολοφάνερο και στον απλό παρατηρητή των εξελίξεων ότι δεν μπορούσε να διασωθεί, μετά την εκλογή Κασσελάκη. Είτε θα έφευγαν από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. οι εσωκομματικοί αντίπαλοι του νυν Προέδρου είτε ο Κασσελάκης θa αποχωρούσε με τους υποστηρικτές του, φτιάχνοντας ένα καινούριο σχήμα, στην περίπτωση που τα όργανα του κόμματος και το Συνέδριο μπλόκαραν τις αποφάσεις του. Προς το παρόν, φαίνεται να λαμβάνει χώρα το πρώτο σενάριο, αν και δεν αποκλείεται η τελική εξέλιξη να αποτελεί σύνθεση και των δύο. Μετά την ολοκλήρωση των αποχωρήσεων, ο Κασσελάκης να προχωρήσει στη μετεξέλιξη του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε ένα νέο, απολύτως «καθαρό» κι ελεγχόμενο από τον ίδιο και τον Τσίπρα κόμμα. Εν πάση περιπτώσει, το ζήτημα πλέον δεν εστιάζεται στο αν θα διασπαστεί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α., αλλά στο τι μπορεί να καταφέρει μόνη της η κάθε πλευρά. Προφανώς και αποτελεί πλήγμα, σε αυτήν τη φάση, για το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης η μαζική αποχώρηση στελεχών και Βουλευτών του. Το ερώτημα, όμως, είναι το εξής: Τι μπορούν όλοι αυτοί να κάνουν έξω από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α.;
Κακά τα ψέματα, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήταν, επί ηγεσίας Αλέξη Τσίπρα, ένα ακραία αρχηγοκεντρικό κόμμα. Ο τέως Πρόεδρός του είχε καταφέρει, εκμεταλλευόμενος τις συγκυρίες και το επικοινωνιακό του χάρισμα, να μετατρέψει ένα σύνολο ανερμάτιστων «συνιστωσών» σε κόμμα εξουσίας. Είναι δε χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο κατόρθωσε να βγει όχι μόνον αλώβητος, αλλά και ενισχυμένος από τις διασπάσεις που βίωσε. Η ρήξη με τον Αλέκο Αλαβάνο, η αποχώρηση της ομάδας του Φώτη Κουβέλη, η διάσπαση του 2015, όταν η μνημονιακή του στροφή οδήγησε στην έξοδο την «Αριστερή Πλατφόρμα» του Λαφαζάνη, καθώς και τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ο Τσίπρας βγήκε κερδισμένος, μιας και όχι μόνο ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν επλήγη εκλογικά, αλλά, αντιθέτως, όσοι έφυγαν από αυτόν ηττήθηκαν στις κάλπες, με την Κωνσταντοπούλου να κάνει πρόσφατα το come back, αλλά υπό συνθήκες που απαιτούν άλλον χώρο και χρόνο για να αναλυθούν…
Ο Τσίπρας είναι πλέον πολιτικά κι εκλογικά απαξιωμένος. Πλην όμως, εντός του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. είναι ο απόλυτος κυρίαρχος και στηρίζει τον Κασσελάκη. Αυτοί που έφυγαν ή θα φύγουν από το κόμμα τι πολιτικό εκτόπισμα διαθέτουν; Όλοι τους έχουν συνδέσει την πολιτική τους σταδιοδρομία με τον Τσίπρα. Ακόμα και η γερουσία της «Γενιάς του Πολυτεχνείου» είδε εξουσία μόλις το 2015. Έχουν τη δυνατότητα να δημιουργήσουν κάτι νέο, το οποίο θα είναι κατ’ ουσίαν σε αντιπαράθεση με τον Τσίπρα; Ο Κασσελάκης, όπως φαίνεται, έχει τη στήριξη διαφόρων μεγάλων συμφερόντων, εκτός πολιτικής, που έχουν επιλέξει να επενδύσουν σε αυτόν και προφανώς θα επιχειρήσουν να προστατεύσουν την επένδυσή τους. Ο Τσακαλώτος, ο Φίλης, ο Τζουμάκας και οι υπόλοιποι μπορούν να κάνουν κάτι τέτοιο; Ο νυν Πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θριάμβευσε όντως στο πεδίο της επικοινωνίας. Οι αντίπαλοί του μπορούν να τον χτυπήσουν εκεί; Ακόμα κι αν επιλέξουν να επενδύσουν στις προγραμματικές θέσεις, θα βρουν ευήκοα ώτα, βάσει των ιδεών που εκφράζουν;
Η διάσπαση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήταν αναπόφευκτη. Το τι νέο θα προκύψει και το κατά πόσο θα πετύχει έχει να κάνει με τα υλικά που θα το απαρτίζουν. Εν τέλει, τώρα θα μετρηθεί το πολιτικό μπόι του καθενός. Το να φύγεις από μία αδιέξοδη κατάσταση αποτελεί υγιή επιλογή. Το να φύγεις χωρίς να ξέρεις πού να πας είναι πρόβλημα. Το να θεωρείς ότι όλοι σε περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες, τώρα που έφυγες, είναι αφέλεια. Ο καιρός θα δείξει…
