Της Γεωργίας Σκαμπελτζή,
Ίσως πρόκειται για την πιο κρίσιμη Κεντρική Επιτροπή στην Ιστορία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Π.Σ. και αυτό γιατί έλαβε χώρα με φόντο ένα εμφυλιακό σκηνικό και τη διάλυση που ακούμε εδώ και μήνες να είναι πλέον γεγονός, καθώς οι πρώτες αποχωρήσεις στελεχών –και μάλιστα ανθρώπων που έχουν παλέψει χρόνια για το κόμμα– είναι γεγονός.
Πολλοί αναρωτιόντουσαν τον τελευταίο καιρό εάν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. θα κατάφερνε να φτάσει στην Κεντρική Επιτροπή και άλλοι αν φτάσει, πώς θα φτάσει. Η καθοδική πορεία των τελευταίων ετών δεν κατέστη δυνατό να σταματήσει, αλλά αντίθετα φαίνεται να συνεχίζεται ακάθεκτη. Παθογένειες στο εσωτερικό του κόμματος υπήρχαν εδώ και χρόνια, αλλά ποτέ δεν είχαν πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις. Οι διαφωνίες των προηγούμενων ετών πλέον έχουν μετατραπεί σε ανελέητες συγκρούσεις, ενώ οι σκληρές επιθέσεις εκατέρωθεν δίνουν και παίρνουν καθημερινά.
Εντάσεις, διαφωνίες και αποχωρήσεις επικρατούσαν το τελευταίο διάστημα και αυτά τα χαρακτηριστικά δεν έλειψαν ούτε από την Κεντρική Επιτροπή, όπου οι τόνοι ήταν υψηλότατοι από την αρχή, όπως, άλλωστε, αναμενόταν. Η αποχώρηση κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Σαββάτου της «Ομπρέλας» του Ευκλείδη Τσακαλώτου, της ομάδας της Έφης Αχτσιόγλου και του Διονύση Τεμπονέρα ήταν δεδομένες, ενώ αφορμή γι’ αυτήν αποτέλεσε η άρνηση του προεδρείου για ψηφοφορία σχετικά με το «δημοψήφισμα» που ζήτησε ο Πρόεδρος αναφορικά με τις διαγραφές. Όμως, ήταν μόνο η αρχή.
Ενδεικτικό της έντασης είναι το γεγονός ότι η ομιλία του Προέδρου Στέφανου Κασσελάκη έτυχε έντονων αποδοκιμασιών από μερίδα των παρευρισκομένων, ενώ κρίθηκε αναγκαία η παρέμβαση του Προέδρου της Γραμματείας, ο οποίος ζήτησε να διακοπούν οι αποδοκιμασίες, διαφορετικά θα προβεί σε αποβολή των διαμαρτυρόμενων. Ο Κασσελάκης σε μία επίδειξη πυγμής καταφέρθηκε εναντίον όλων όσοι θεωρεί ότι υπονομεύουν τον ίδιο και το κόμμα, έχοντας ο ίδιος ως δυνατό χαρτί ότι νίκησε τους αντιπάλους του στις εσωκομματικές εκλογές και ανέτρεψε τους συσχετισμούς που γνωρίζαμε μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. Η εκκαθάριση του κόμματος από τα μέλη που το πληγώνουν είναι ίσως η μόνη λύση για να υλοποιήσει το όραμά του για το κόμμα. Πάντως και το τελεσίγραφο που έθεσε στην Επιτροπή Δεοντολογίας προκάλεσε αντιδράσεις. Όμως, η τακτική του δείχνει ότι μέρα με τη μέρα η παράταξη της οποίας ηγείται συρρικνώνεται όλο και περισσότερο.
Ναι, μπορεί κάποιοι να τον στηρίζουν, όπως στηρίζουν και τις προτάσεις του, δηλαδή στελέχη όπως ο Πολάκης, ο Αποστολάκης και ο Γ. Τσίπρας, όμως πόσο πιθανό είναι να γίνει ένα θαύμα και να ανακάμψει ως κόμμα εξουσίας; Ειδικά τώρα, που το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έχει φτάσει μια ανάσα από τη δεύτερη θέση, βάσει των τελευταίων δημοσκοπήσεων, και το Κ.Κ.Ε. έχει, επίσης, ανεβεί; Αν μόνος σκοπός είναι ο έλεγχος του κόμματος, τότε βρίσκονται σε καλό δρόμο. Αν, όμως, όπως ισχυρίζονται, θέλουν ένα κόμμα δυνατό και αξιόπιστο που θα κερδίσει στις επόμενες Εκλογές τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη, μάλλον έχουν επιλέξει λάθος μονοπάτι. Αυτό, γιατί με μαθηματική ακρίβεια οδηγούνται στην καταστροφή. Και για να μην πέσει όλο το ανάθεμα στον πρώτο τη τάξει του κόμματος, μερίδιο ευθύνης θα έχουν όλοι, ακόμη και αυτοί που έχουν επιλέξει τη σιωπή.
Λίγες ώρες νωρίτερα πήρε σάρκα και οστά ένα σενάριο που είχαμε όλοι ακούσει, αλλά δεν γνωρίζαμε πότε ακριβώς θα υλοποιηθεί. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και η «Ομπρέλα» αποχώρησαν από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α., μέσω μιας επιστολής που φέρει την υπογραφή 45 μελών της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος. Αποχώρηση που θα επιφέρει και τη μείωσης των Βουλευτών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας. Την πόρτα της εξόδου επέλεξε να ακολουθήσει και ο Στέφανος Τζουμάκας, που είχε πρόσφατα παραπεμφθεί στην Επιτροπή Δεοντολογίας. Το κλίμα στα εσωκομματικά τεκταινόμενα πυροδοτήθηκε τόσο από μια νέα κόντρα μεταξύ του Προέδρου και της Έφης Αχτσιόγλου σχετικά με μία αναπάντητη κλήση όσο και από δηλώσεις στελεχών κατά του Κασσελάκη και της τακτικής που ακολουθεί. Πάντως, με δεδομένα που ισχύουν σήμερα, Αχτσιόγλου και Τεμπονέρας παραμένουν στο κόμμα.
Μέσα σε όλα αυτά, ο κατά πολλούς χαρισματικός, μέχρι πρότινος ηγέτης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Αλέξης Τσίπρας, δεν έχει τοποθετηθεί δημόσια για την κρίση που περνά το κόμμα, παρά το γεγονός ότι έχει ζητηθεί η παρέμβασή του.
Το σίριαλ της διάλυσης του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πλησιάζει σιγά σιγά στο τέλος του. Μένει να δούμε αν θα σημάνει και το οριστικό τέλος ενός κόμματος που το 2009 μπήκε οριακά στη Βουλή, αλλά, έπειτα, ευνοήθηκε από τις συγκυρίες της προηγούμενης δεκαετίας, έφθασε να έχει στα χέρια του τη διακυβέρνησης της χώρας και σήμερα παλεύει να μείνει ζωντανό. Ένα κόμμα που πάλεψε για χρόνια ώστε να ανεβεί στην εξουσία, ωφελημένο, φυσικά, από τις πολιτικές συνθήκες, διαλύεται σε λιγότερο από δύο μήνες υπό τη νέα ηγεσία. Η φούσκα έχει σπάσει και αναμένουμε να δούμε προς τα που θα κινηθούν τα κομμάτια…
