Της Κατερίνας Σφυράκη,
Είναι Κυριακή, ξυπνάς το πρωί κι είτε ετοιμάζεσαι για ωραιότατο μεσημεριανό καφεδάκι να απολαύσεις τον ήλιο του Νοέμβρη, ο οποίος λέει να σταματήσει να λάμπει, είτε μπορεί να ετοιμάζεσαι για δουλειά, αλλά, σε κάθε περίπτωση, Κυριακή μεσημέρι σημαίνει εκείνα τα ανέμελα εφηβικά χρόνια, ένα πράγμα για τους περισσότερους από εμάς: οικογενειακό τραπέζι και Φιλαράκια να παίζουν στο Star. Ακούγεται αρκετά γνώριμο, σωστά;
Πρόκειται, πράγματι, για μια αγαπημένη συνήθεια πολλών χρόνων, κάτι που όλοι ξέρουμε και κατά βάθος κανείς δεν θυμάται πότε είδε Φιλαράκια για πρώτη φορά. Είναι κάτι βαθιά ριζωμένο στη μνήμη, σαν τα Σαββατοκύριακα να ήταν από πάντα ζωγραφισμένα με αυτόν τον τρόπο. Αυτό το άρθρο δεν έχει σκοπό να συστήσει σε κάποιον αναγνώστη τη σειρά, παρά μόνο να θυμίσει σε όλους τους πιστούς fans μερικούς λόγους για τους οποίους όχι απλώς γελούσαμε με το έξυπνο χιούμορ της σειράς, αλλά λόγους για τους οποίους συνδεθήκαμε βαθιά με τους πρωταγωνιστές και συγκεκριμένα με τον Chandler Bing του Matthew Perry, αγαπημένο πολλών πρωταγωνιστή, ο οποίος απεβίωσε το Σάββατο στις 28 Οκτώβρη.
Αναμφίβολα, κάθε χαρακτήρας στη σειρά είναι μοναδικός και είμαι η πιο ακατάλληλη να γράψω για μια σειρά, καθώς έχω παρακολουθήσει ελάχιστες, αλλά η βαθιά ψυχική σύνδεση που έχει δημιουργηθεί και συνεχίζει να διαμορφώνεται με τα έξι «φιλαράκια» είναι τουλάχιστον συγκινητική. Διότι, υπάρχουμε κι εμείς που κάνουμε αναφορές σε σειρές με ατάκες τύπου “the one that Elizabeth graduated”, τρόπος με τον οποίο ξεκινούσε κάθε επεισόδιο των Friends. Εξάλλου, όπως πολύ σωστά είπε και ο Δεληβοριάς, δεν είναι τυχαίο ότι Κυριακή μεσημέρι θεατές απ’ όλο τον κόσμο θρηνούσαν τον θάνατο ενός ανθρώπου που ένιωθαν «δικό τους», χωρίς να έχουν γνωρίσει ποτέ από κοντά.
Ο αγαπημένος Chandler, λοιπόν, είναι ένας από τους πιο περίπλοκους χαρακτήρες της σειράς. Παιδί χωρισμένων γονιών, όχι υπό τις καλύτερες συνθήκες, παρουσιάζεται ως ένα άτομο με θέματα συναισθηματικής διαθεσιμότητας. Δυσκολεύεται να δεθεί και να δοθεί στις ερωτικές του σχέσεις, όχι όμως στις φιλικές. Είναι πάντα εκεί για τους φίλους του, τους οποίους αντιμετωπίζει ως οικογένεια, και είναι η μόνιμα ευχάριστη και χιουμοριστική φιγούρα της παρέας. Η σαρκαστική και κυρίως αυτοσαρκαστική του διάθεση αποτυπώνεται μόνιμα σε κάθε σχεδόν έκφανση της ζωής του, από καταστάσεις που αφορούν τη δουλειά του στον τομέα της στατιστικής ανάλυσης και αναδιαμόρφωσης δεδομένων, την οποία κατά βάθος απεχθάνεται, μέχρι τις κωμικοτραγικές εμπειρίες συγκατοίκησης με τον Joey Tribiani.
Ο Chandler είναι ένας χαρακτήρας ιδιαίτερα γοητευτικός κι αυτό αποδεικνύεται έντονα από τον τρόπο με τον οποίο εκτυλίσσεται το ειδύλλιο μεταξύ αυτού και της Monica, της μικρής αδερφής του κολλητού του Ross Geller, με την οποία βρισκόταν, επίσης, στην ίδια παρέα, αλλά βαθμιαία η σχέση τους εξελίχθηκε σε έναν μεγάλο έρωτα. Σε έναν έρωτα που διαφέρει κατά πολύ από αυτούς που συνήθως παρακολουθούμε σε άλλες αμερικάνικες παραγωγές, σε έναν έρωτα αληθινά δοσμένο μέσα από τις διαφωνίες, τους καυγάδες, τις ανασφάλειες και τις δυσκολίες που προκύπτουν σε μια σχέση, μα πάνω απ’ όλα σε έναν έρωτα βαθιά αληθινό, με την αγάπη να καλλιεργείται σε κάθε επεισόδιο ολοένα και περισσότερο.
Σε όλες τις σεζόν της σειράς ο Chandler αλλάζει σταδιακά. Ωριμάζει, εξελίσσεται, αφήνεται και δένεται όχι μόνο στη σχέση του με την Monica, αλλά και σε όλα όσα μεσολαβούν στη ζωή του. Ξεπερνά οικογενειακά τραύματα, βρίσκει το πάθος του στον εργασιακό τομέα, ξεπερνά τον φόβο της δέσμευσης και μπροστά στα μάτια όλων μας εξελίσσεται τόσο ομαλά κι αβίαστα σε έναν από τους μεγαλύτερους τηλεοπτικούς μας έρωτες όχι μόνο γιατί έχει παιγνιώδες χιούμορ, είναι γλυκός και τρομερά αυθόρμητος, αλλά γιατί ο ρόλος του ενέχει βασικά χαρακτηριστικά τα οποία δεν είναι καθόλου δεδομένα: ειλικρίνεια και αμοιβαιότητα.
Δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι μπορεί να βουρκώσω, γράφοντας για ανθρώπους που δεν γνώρισα ποτέ προσωπικά, για χαρακτήρες σειράς κι όχι κάποιας παρέας, αλλά οι συγκεκριμένοι χαρακτήρες απέκτησαν πράγματι αυτόν τον ρόλο με έναν τρόπο. Έγιναν η αγκαλιά και η συντροφιά όχι μόνο των ήσυχων μεσημεριανών ωρών του σαββατοκύριακου, αλλά το γέλιο και το κλάμα μας, η αφορμή να ονειρευόμαστε ότι η αληθινή αγάπη είναι κάπου εκεί έξω, ότι ο πρίγκιπας του παραμυθιού είναι αληθινός όχι αναγκαστικά επειδή θα είναι μέλος κοινής παρέας όπως ο Chandler, αλλά επειδή η πραγματική αγάπη μπορεί όντως να ξεπεράσει τα σκαμπανεβάσματά της.
Ο Matthew Perry έφυγε… αλλά τη μνήμη του θα φέρει πάντα ο αξέχαστος Chandler Bing, μαθαίνοντάς μας να ψάχνουμε για υποστηρικτικούς ανθρώπους που θα γίνουν ο ώμος για να κλάψουμε, το ξελάσπωμά μας σε γκάφες και οι μεγάλοι και δυνατοί έρωτες.
