Της Διονυσίας Βασιλάκη,
Θα ξεκινούσα αυτό το άρθρο με τη φράση «τα γεγονότα των τελευταίων ημερών», όμως αυτό θα ήταν κάπως άδικο και παραπλανητικό για την κατάσταση που επικρατεί στην Παλαιστίνη και το Ισραήλ. Γιατί αυτό; Καθώς αποτελεί μια σύγκρουση που ξεκίνησε ουσιαστικά πριν 76 χρόνια, το 1947, όταν μετά το τέλος του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, χιλιάδες Εβραίοι –συμπεριλαμβανομένων πολλών επιζώντων του Ολοκαυτώματος– μετανάστευσαν στην Παλαιστίνη, που ήταν τότε υπό βρετανική εντολή. Έτσι, από τις 29 Νοεμβρίου του 1947 ξεκινάει μια σειρά επεισοδίων πολέμου, θρησκευτικής καταπίεσης και προπαγάνδας που σήμερα φαίνεται να έχει λάβει την προσοχή που τόσα χρόνια δεν είχε.
Γιατί σήμερα; Εννοείται, πως έχουμε δει, έχουμε ακούσει, έχουμε διαβάσει για τον πόλεμο που από τις 7 Οκτωβρίου διαδραματίζεται μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ. Βασικά, για να το θέσω καλύτερα εναντίον Παλαιστίνης και όλου του Δυτικού Κόσμου. Αυτό που θα ήθελα κάποιος να σκεφτεί διαβάζοντας αυτό το άρθρο είναι πως τελικά η ενημέρωση που δεχόμαστε, μήπως είναι παραπλανητική και αν ναι με ποιο σκοπό. Η χρήση της γλώσσας και ειδικά μιας τόσο πλούσιας όσο η δική μας μπορεί να λάβει πολλές μορφές και να αλλάξει πολλά νοήματα. Οι δημοσιογράφοι πάντα αναφέρονται στην επίθεση των Χαμάς προς τους Ισραηλινούς. Πρακτικά, η πρόταση δεν έχει κάποιο λάθος, όμως σε μια εμπόλεμη κατάσταση όπου υποτίθεται ότι δεν παίρνεις θέση ως δημοσιογράφος, αναφέροντας την Παλαιστίνη ως θύτη και το Ισραήλ ως θύμα, προπαγανδίζεις και παραπλανείς. Το βρίσκω πολύ ειρωνικό το γεγονός ότι είμαστε μια χώρα που όλες της οι Εθνικές Εορτές συμβολίζουν την επανάσταση και την αντίσταση, αλλά μόλις ένας λαός της Δυτικής Ασίας, κυρίως αλλόθρησκος, παλεύει για την απελευθέρωση της πατρίδας του, γυρνάμε κατηγορηματικά το κεφάλι.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε με γεγονότα και στοιχεία, βλέπουμε πως το 1947, η Ειδική Επιτροπή Ηνωμένων Κρατών διχοτόμησε από την Παλαιστίνη 56,47% της γης της, ενώ το 1956, το εβραϊκό κράτος, με τη συνεργασία της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου, καταλαμβάνει την Γάζα και τη χερσόνησο του Σινά. Το 1967, στον Πόλεμο των Έξι Ημερών το Ισραήλ κατέλαβε τη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Λωρίδα της Γάζας, τη Χερσόνησο του Σινά και τα Υψίπεδα του Γκολάν. Πάρα πολλά ακόμα γεγονότα που φτάνουν μέχρι και το πρόσφατο 2021 με τον θάνατο περισσότερων από 200 Παλαιστίνιων, που αποδεικνύει την εσπευσμένη γενοκτονία της Παλαιστίνης.
Προσωπικά, με προβληματίζει ότι εγώ η ίδια όπως και ένα μεγάλο, ίσως το μεγαλύτερο μέρος του Δυτικού Κόσμου αυτά δεν τα γνώριζα. Χρειάστηκε να γίνει μια ακόμα επίθεση, η οποία ήρθε στο επίκεντρο της προσοχής, για να τα μάθω. Εδώ, καταλήγουμε στη στοχευμένη δολοφονία μιας ολόκληρης χώρας, όχι μόνο από το Ισραήλ αλλά και από τα Μέσα. Είναι αυτονόητο πως η ζωή ενός Ισραηλινού και ενός Παλαιστίνιου έχουν την ίδια αξία. Με το να αναγνωρίζεις τη γενοκτονία που υφίσταται, την αδικία, την περιθωριοποίηση και την απαλοιφή μιας ολόκληρης χώρας και ενός πληθυσμού από τον χάρτη δεν συμφωνείς με τη δολοφονία των Ισραηλινών. Είναι γεγονότα και στοιχεία που δεν δίνουν περιθώριο στην αμφισβήτηση σε μια τέτοια κατάσταση.
«Τότε που η μέρα που πέρασε
δεν είναι μια μέρα που χάθηκε
μα είναι η ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδι
κ’ είναι μια κερδισμένη μέρα κ’ ένας δίκαιος ύπνος
τότε που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του
να κυνηγήσει τη λύπη απ’ τις γωνιές του χρόνου
είναι η ειρήνη.»
Γιάννης Ρίτσος, «Ειρήνη»
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- «Ειρήνη», το ποίημα της Παρασκευής, beater.gr. Διαθέσιμο εδώ
- Παλαιστίνη-Ισραήλ, ένας πόλεμος, δίχως τέλος, popaganda.gr. Διαθέσιμο εδώ
- Η Παλαιστίνη αιμορραγεί: Νέα σφαγή στη Γάζα, έκρηξη βίας και στη Δυτική Όχθη, efsyn.gr. Διαθέσιμο εδώ
- Η ιστορία της Παλαιστίνης, sansimera.gr. Διαθέσιμο εδώ
