Της Γεωργίας Διπλού,
Η επιθυμία μου να ασχοληθώ και να θέλω να αναλύσω το “overthinking” ως ένα υπαρκτό κοινωνικό φαινόμενο δημιουργήθηκε στα Starbucks στη Μητροπόλεως, όπου μια βροχερή Τετάρτη πήγα για να διαβάσω. Έτσι, λοιπόν, όπως απολάμβανα τον overpriced καφέ μου -και τον έπινα σιγά σιγά για να μην τελειώσει γρήγορα, αφού πλήρωσα 6€ για έναν Americano- παρατηρούσα τον κόσμο γύρω μου. Ήμουν παρούσα σε ένα περιστατικό που μου θύμισε πολλά… Ήταν μια κοπέλα, η οποία βρισκόταν στα πρόθυρα μιας συναισθηματικής κρίσης. Ήταν έξαλλη και μιλούσε ακατάπαυστα με τρομερή ένταση. Πραγματικά, δεν νομίζω να έπαιρνε ανάσα. Κάτι σαν τον Eminem στο Rap God. Οι φίλες της από δίπλα γελούσαν και αυτό μπορώ να πω ότι είναι μια αρκετά οικεία εικόνα (Αιγόκερως θα ήταν η κοπέλα! Όπου μπαίνει το συναίσθημα, ο ορθολογισμός πάει περίπατο!). Προφανώς, εξέλαβε αλλιώς μια κατάσταση και όπως πάντα συμβαίνει, την εξέλαβε προς το χειρότερο. Smooth πάσα αυτό το περιστατικό.
Όποιος και αν σου πει «Σταμάτα να αγχώνεσαι», όταν πραγματικά νιώθεις πίεση, θεωρώ ότι θα έχεις κάθε δικαίωμα να «ξεσπάσεις» σε αυτόν που σου έδωσε την πιο ανούσια συμβουλή όλων των εποχών. Τύπου, αν ήταν τόσο απλό, θα το έκανα χωρίς να χρειαστεί να μου το πει κάποιος. Χρήσιμη, όμως, πληροφορία είναι ότι το 85% των άσχημων σεναρίων που δημιουργείς μόνος σου δεν υπάρχει περίπτωση να πραγματοποιηθούν ποτέ. Και αυτό δεν το βγάζω από το μυαλό μου. Έρευνα του Cornell University, έκανε το εξής πείραμα. Ακολούθησε μια ομάδα ανθρώπων, παρατηρώντας τις συναναστροφές και την καθημερινότητά τους. Κατέληξαν στο ότι το 85% των ανησυχιών τους δεν έγιναν ποτέ. Από το 15% που πραγματώθηκε όντως, στο 79% οι άνθρωποι χειρίστηκαν την κατάσταση πολύ καλύτερα από το αναμενόμενο. Σε απλά, λοιπόν, μαθηματικά το ποσοστό για το οποίο αξίζει κανείς να ανησυχεί όντως ανέρχεται στα 3%. Ας προσπαθήσουμε να αποστασιοποιηθούμε από τα συναισθήματά μας και ας εκλαϊκεύσουμε την κατάσταση. Αν το προσεγγίσουμε, δε, και αντίστροφα ΜΙΛΆΜΕ ΓΙΑ 97% ΧΑΜΈΝΩΝ ΩΡΏΝ. Όπως θα έλεγε και η αγαπημένη μας Janice “Oh My God”.
Επεξεργάσου τα αρνητικά που σου συμβαίνουν και αποδόμησέ τα. Με αυτόν τον τρόπο παίρνεις κάποια απόσταση από τα γεγονότα και δεν επιτρέπεις σε ακατάσχετες σκέψεις να σου «τρώνε» το μυαλό. Το να σκεφτόμαστε συνεχώς υπερβολικά αρνητικές καταστάσεις οδηγεί με ακρίβεια στην παγίωση αυτών των σκέψεων σε γεγονότα. Είναι completely normal να έχουμε αρνητικές σκέψεις, απλά είναι αναγκαίο να μπαίνει και ένα φίλτρο σε αυτές και κατ’ επέκταση να γνωρίζουμε πότε πρέπει να σταματάμε. Με αυτόν τον τρόπο, επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ηρεμήσει και να ζήσει στιγμές του παρόντος.
Σε μια συζήτηση που είχα με τον ψυχολόγο μου, άρχισα να του λέω για τους φόβους μου σε επίπεδο σπουδών, καριέρας και προσωπικής ζωής. Τον «βομβάρδιζα» με σενάρια που είχα «πλάσει» στο μυαλό μου, χωρίς αυτά να έχουν όντως συμβεί, απλοί φόβοι. Με διέκοψε και μου είπε να τον κοιτάξω στα μάτια και έπειτα να πάρω μια βαθιά ανάσα. Αυτό ήταν. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο παρά να κοιτάξεις κάποιον που εμπιστεύεσαι και να πάρεις μια βαθιά ανάσα. Κάνε ένα βήμα πίσω και σκέψου το «γιατί» των αποφάσεων σου. Τι διακυβεύεις με αυτή σου την απόφαση; Τη στηρίζεις στον φόβο και στην πίεση ή σε μια πραγματική πιθανότητα να σε κάνει ευτυχισμένο;
Καταλήγοντας, κάνω ένα reassuring pat. «Είναι ΟΚ να μην είσαι ΟΚ»! Το έχω εξάλλου αναλύσει διεξοδικά και σε προηγούμενο άρθρο. Το θέμα είναι πως διαχειρίζεσαι αυτό το “I’ m not ok”! Η μέθοδος του “overthinking” είναι η χειρότερη που μπορείς να ακολουθήσεις. Παίρνουμε μια μεγάλη ανάσα και στην εκπνοή νιώθουμε όλες τις αρνητικές σκέψεις να φεύγουν!!!
