Του Ηλία Βασιλειάδη,
Κλείσαμε αισίως άλλα δύο χρόνια μέσα στη δεκαετία των τριάντα. Μεγαλώνω και μεγαλώνω, γερνάω και γερνάω. Πιστεύω, πλέον, ότι για να χωράνε τα κεράκια στην τούρτα γενεθλίων μου θα πρέπει να είναι XL. Αυτή η ηλικία είναι εκείνη η «κόκκινη γραμμή» ανάμεσα στην ανεμελιά της νεανικότητας και τα πρώτα σύννεφα σοβαρότητας που καταφτάνουν «φορτσάτα» πάνω από το κεφάλι σου. Μπαίνοντας κάποιος στα τριάντα βρίσκεται ανάμεσα στο «μεσουράνημα» της τελευταίας νεότητας και της επιτακτικής ανάγκης ανάληψης ευθυνών.
Είσαι σε εκείνο το σημείο που ξεφεύγεις από την χαλαρότητα των είκοσι και θέλεις να δημιουργήσεις τον δικό σου κώδικα ζωής, που πολλές φορές θα πιάσεις τον εαυτό σου να ζηλεύει την ηρεμία των συνομήλικων σου. Μπαίνεις σε μια δεκαετία αχαρτογράφητων νερών όπου αντιμετωπίζεις έντονα το φάσμα της ανεργίας, άλλοτε αν είσαι τυχερός και δουλεύεις μπορεί να κληθείς να αντιμετωπίσεις την ομορφιά του γάμου και των παιδιών. Μια ηλικία που σε «γεμίζει» αναμνήσεις νεανικές και προκλήσεις ενήλικες. Είναι μια δεκαετία όπου είσαι το πιο παραγωγικό στέλεχος μιας κοινωνίας. Πλέον δεν αναζητάς με λαχτάρα τη βουή του κόσμου, αλλά την ηρεμία και την ασφάλεια ενός «απάγκιου» λιμανιού.
Βγαίνεις, γιατί θέλεις να βγεις και όχι γιατί είναι της μόδας και της ηλικίας. Μπαίνεις σε μια νέα φάση εξερεύνησης της ζωής. Θα βγεις για να πιείς ένα ποτό για την γεύση του και όχι για να γίνεις λιώμα. Θα φας κάτι, επειδή σου «κινεί» την περιέργεια. Θα συναντηθείς με φίλους και θα θέλεις να μοιραστείς ποιοτικό χρόνο μαζί τους, για παράδειγμα παίζοντας επιτραπέζια. Θα θέλεις να ταξιδέψεις και να «ανοίξεις» τους ορίζοντες σου. Έχεις πλέον την ανάγκη να μοιράζεσαι τον χρόνο σου με λίγους και καλούς που θα σε συντροφεύουνε όμορφα. Αποκτάς σταδιακά την ανάγκη για μια μεγαλύτερη χρονικά σχέση με ευρύτερους ορίζοντες. Βλέπεις σταδιακά τους γύρω σου να αποκτούν πλέον μόνιμες και σταθερές σχέσεις, που αποκτούν νέο νόημα βαθύτερο. Είναι η «ασφυκτική» ανάγκη της επαγγελματικής αποκατάστασης μέσα σ’ ένα «τρεμάμενο» και «σαθρό» εργασιακό τοπίο. Όνειρα που νιώθεις ότι είναι η τελευταία στροφή που μπορείς να τα πραγματοποιήσεις και να μην γίνουν πληγές και απωθημένα. «Κουβαλάς» ήδη στο κορμί και στην καρδιά τα πρώτα νεανικά τραύματα σου, που σε αυτή την ηλικία είναι ένα πολύ όμορφο όνειρο και ένα τεράστιο κεφάλαιο στη ζωή σου. Πλέον καλείσαι να πάρεις ευθύνες και να επωμιστείς το βάρος τους.
Συνειδητοποιείς ότι η ζωή είναι μικρή και «κυλά» σαν νεράκι. Μπορεί να δεις τις πρώτες άσπρες τρίχες ή ακόμα για εμάς τους άντρες, την πρώτη αραίωση. Τώρα ψάχνεις ένα λιμάνι που θα αράζεις κάθε βράδυ και θα σου προσφέρει πραγματική χαρά. Πλέον θα μάθεις να χαίρεσαι και τα μικρά και ανούσια, που μπορεί να γίνουν τεράστια. Προσπαθείς να συμφιλιωθείς πλέον με αυτό που είσαι και να δώσεις ένα νόημα στη ζωή σου. Ίσως, πλέον οι στόχοι σου να είναι πιο μακροπρόθεσμοι. Αρχίζεις να βαραίνεις και να μεγαλώνεις. Δεν έχεις εκείνες τις μαραθώνιες υπερδυνάμεις για ολονύχτια ξενύχτια για σερί μέρες.
Πλέον αρχίζεις και ταυτίζεσαι με τα παππούδια και σκέφτεσαι την τέλεια εναλλακτική των ΚΑΠΗ με μπιρίμπα και ζεστό διπλό ελληνικό καφέ. Από την άλλη, η ζωή σου γίνεται πιο συγκεκριμένη και πιο συγκροτημένη. Έχεις μια ρουτίνα και μια σταθερά συνηθειών. Σας αφήνω μικρά μου, για να πιώ το υπέροχο τσαγάκι μου και να απολαύσω παρέα με τη ζεστή μου κουβερτούλα αγκαλιά στο μπαλκόνι μου, το ηλιοβασίλεμα που έρχεται και να αναπολήσω τα χαμένα νιάτα μου.
Καλή σας συνέχεια…
