Της Μαρίνας Νίκα,
Με το σημερινό άρθρο, θα μεταφερθούμε στη θάλασσα του Αιγαίου και συγκεκριμένα στις Κυκλάδες, όπου εκεί θα συναντήσουμε τη γοητευτική Σίφνο. Ένα καταπράσινο, μεσαίου μεγέθους νησί, που βρίσκεται μεταξύ Σερίφου – Κιμώλου και απέχει περίπου 80 ναυτικά μίλια από το λιμάνι του Πειραιά.
Οι γραφικοί περιστερώνες, οι αμέτρητες εκκλησίες, τα παραδοσιακά αρχοντικά, οι παραλίες με τα καταγάλανα νερά, οι ζωντανές παραδόσεις και οι χαλαροί ρυθμοί συνθέτουν ένα σαγηνευτικό τοπίο που καθηλώνει όποιον την επισκέπτεται. Μάλιστα, από πολλούς έχει χαρακτηριστεί ως το νησί των γεύσεων και των ποιητών, καθώς από εκεί κατάγεται ο Νίκος Τσελεμεντές αλλά και κορυφαίες προσωπικότητες από τον χώρο της ποίησης, όπως ο Ιωάννης Γρυπάρης, ο Κλεάνθης Τριανταφύλλου ή Ραμπαγάς και ο Αριστομένης Προβελέγγιος.
Η ονομασία του νησιού οφείλεται στον Σίφνο, γιο του Αττικού ήρωα Σούνιου, ο οποίος ήταν ο πρώτος οικιστής του νησιού ή, βάσει μίας άλλης εκδοχής, στο επίθετο «σιφνός», δηλαδή «κούφιος» και παραπέμπει στην παρουσία πολυάριθμων στοών, που αποτελούν προϊόν της έντονης μεταλλευτικής δραστηριότητας. Επίσης, το νησί αναφέρεται και με τις ονομασίες «Ακίς», «Μερόπη», «Σίφανος», «Σίφανα» ή «Σιφάντο». Ιστορικοί αναφέρουν ότι η Σίφνος πρωτοκατοικήθηκε από Πελασγούς και, στη συνέχεια, από τους Φοίνικες, Κάρες και Λέλεγες. Έπειτα, τα φύλα αυτά απομακρύνθηκαν από τον Μίνωα, ο οποίος εγκατέστησε στην περιοχή τους γιούς του ως ηγεμόνες.
Το νησί γνώρισε τεράστια ακμή και αναδείχθηκε σε κέντρο του Πρωτοκυκλαδικού Πολιτισμού την 3η χιλιετία π.Χ., ενώ, μετά τη λήξη του Τρωικού Πολέμου, εγκαταστάθηκαν στο νησί Ίωνες με επικεφαλής τον Αλκήνορα. Η άφιξη των νέων οικιστών σηματοδότησε μια καινούρια εποχή, κατά την οποία ιδρύεται μια σπουδαία πόλη, που ο Ηρόδοτος την ονόμασε «Άστυ» και εντοπίζεται στο σημερινό Κάστρο.
Η Σίφνος υπήρξε ένα από τα μέρη του αρχαίου κόσμου που είχε οικονομική δύναμη, κάτι που οφείλεται στα χρυσωρυχεία και τα αργυρωρυχεία που βρίσκονταν στην περιοχή. Το γεγονός ότι η Σίφνος ήταν πολύ πλούσια, πιστοποιείται από το ότι έκοψε νόμισμα γύρω στο 600 π.Χ., δηλαδή μετά την Αίγινα και πριν από την Αθήνα και την Κόρινθο.
Επίσης, χαρακτηριστικό δείγμα της ακμής του νησιού αυτήν την περίοδο είναι η οικοδόμηση, το 525 π.Χ., του γνωστού «Θησαυρού των Σιφνίων», που οι κάτοικοι αφιέρωσαν στο ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς, ενώ, σύμφωνα με τον Παυσανία, κτίστηκε από τα κέρδη των χρυσωρυχείων της Σίφνου. Πρόκειται για ένα πανέμορφο ιωνικού ρυθμού κτίριο, που στην πρόσοψη κοσμούσαν δυο γυναικεία αγάλματα παρόμοια με τις Καρυάτιδες, που υποβάσταζαν το θριγκό με πλούσια γλυπτική διακόσμηση, ενώ όλο το οικοδόμημα φιλοξενεί γλυπτά υψηλής καλλιτεχνικής αξίας.
Το νησί της Σίφνου έλαβε μέρος στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας κατά τη διάρκεια των Περσικών Πολέμων, ενώ, αργότερα, αποτέλεσε μέλος της Α΄ και Β΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας. Επιπρόσθετα, το νησί συμμετείχε στον αγώνα για την ανεξαρτησία του ’21, με εκστρατευτικό σώμα που οργάνωσε ο Νικόλαος Χρυσόγελος και δραστηριοποιήθηκε στην Πελοπόννησο. Τέλος, η Σίφνος γνώρισε την ιταλική κατοχή το διάστημα από το 1941 έως το 1944.
Κάθε χρόνο το νησί αποτελεί πόλο έλξης αρκετών ταξιδιωτών, καθώς, αν κάποιος αναζητά έναν «τέλειο» προορισμό που να διαθέτει ισορροπία από όμορφα φυσικά τοπία, καλό φαγητό και χαλαρή νυχτερινή ζωή, τότε μην κοιτάξει κάτι άλλο πέρα από τη Σίφνο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
