Της Μαρίας Αλευρομαγείρου,
1066: Πραγματοποιήθηκε μια από τις σημαντικότερες μάχες την περίοδο του Mεσαίωνα, που άρδην άλλαξε το σκηνικό της Αγγλίας. Ο λόγος για την περίφημα μάχη του Χέιστινγκς, ανάμεσα στις δυνάμεις του Νoρμαδικού Δουκάτου και του Bασιλείου της Αγγλίας. Μέσα από αυτήν οι πρώτοι κατόρθωσαν να γίνουν κυρίαρχοι της Αγγλίας, αλλάζοντας τον ρου της Ιστορίας.
Όλα ξεκίνησαν στις αρχές του έτους, όταν ο Βασιλιάς της Αγγλίας, Εδουάρδος ο Ομολογητής, έφυγε από τη ζωή άτεκνος, με το πρόβλημα της διαδοχής να είναι άμεσο και πιο επείγον από ποτέ. Οι διεκδικητές, όλο αυτό το διάστημα, ήταν πολλοί, αλλά στο τέλος επικράτησε ο Κόμης του Ουέσσεξ, Χάρολντ Γκόντουινσον, με τη στέψη του να πραγματοποιείται στις 6 Ιανουαρίου. Η ανάρρησή του, όμως, αμφισβητήθηκε από τις γειτονικές δυνάμεις του βασιλείου. Ένας από αυτούς ήταν και ο Δούκας της Νορμανδίας Γουλιέλμος, που θα λάβει αργότερα το προσωνύμιο Κατακτητής.
Οι επόμενοι μήνες θα κυλήσουν με εντάσεις από όλες τις πλευρές, με σημαντικές μάχες να λαμβάνουν χώρα. Η πιο κρίσιμη, πριν από τη μάχη του Χέιστινγκς, ήταν η μάχη του Φούλφορντ, στις 20 Σεπτεμβρίου, οδηγώντας σταδιακά στη μεγάλη σύγκρουση.
Έτσι, η μάχη του Χέιστινγκς ξεκίνησε λίγο αργότερα, στις 09:00 το πρωί της 14ης Οκτωβρίου και διήρκεσε μέχρι το σούρουπο. Οι δυνάμεις του Χάρολντ αναπτύχθηκαν σε έναν μικρό, πυκνό σχηματισμό στην κορυφή μιας απότομης πλαγιάς, με το περιβάλλον να τους ευνοεί, καθώς προστατεύονταν από δάση και ελώδες έδαφος μπροστά τους. Από την άλλη, οι δυνάμεις του Γουλιέλμου είχαν χωριστεί σε τρεις ευκίνητες ομάδες, με αντίστοιχους διοικητές να είναι κάτω από τις διαταγές του Νορμανδού ηγεμόνα –αυτοί ήταν οι Άλαν Ρούφους, Γουίλιαμ Φιτζ Όσμπερν και Ευστάθιος Β΄ της Βουλώνης. Οι πρώτες γραμμές αποτελούνταν από τοξότες, ενώ από πίσω υπήρχε μια σειρά από πεζούς οπλισμένους με δόρατα, με το ιππικό να διατηρείται ως εφεδρεία.
Η μάχη ξεκίνησε με τους Νορμανδούς τοξότες να ρίχνουν τα βέλη τους κατά των αντιπάλων τους, δίχως, όμως, κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφού το υψωμένο σημείο στο οποίο βρίσκονταν οι Άγγλοι δεν ήταν ευνοϊκό για τους πρώτους. Έπειτα, ο Γουλιέλμος αποφάσισε να ρίξει στη μάχη τους ακοντιστές, οι οποίοι δέχτηκαν τις λόγχες και τις πέτρες που εκσφενδόνιζαν οι αμυνόμενοι. Έτσι, ακολούθησε το ιππικό ως ύστατη ελπίδα από την πλευρά του Νορμανδού ηγεμόνα, αλλά και πάλι δεν κατέστη εφικτό να διασπάσει το ισχυρό «τείχος» από τους παρατεταγμένους άντρες του Εδουάρδου, οι οποίοι άρχισαν να καταδιώκουν τους εισβολείς, καθώς είχε διαδοθεί η φήμη πως ο Γουλιέλμος ήταν νεκρός, σκορπίζοντας τον φόβο.
Ωστόσο, ορισμένοι ιστορικοί ισχυρίζονται πως η υποχώρηση αυτή ήταν προϊόν τακτικής, μιας και μετά από λίγο το νορμανδικό ιππικό προωθήθηκε αστραπιαία κατά των Άγγλων, διασπώντας ένα σημείο του «τείχους» από τις ασπίδες τους. Στο μεταξύ, όμως, ο Άγγλος Βασιλιάς αργά το απόγευμα πέφτει νεκρός στο πεδίο της μάχης, σημαίνοντας την οριστική ήττα τους και την επικράτηση των Νορμανδών, με τον Γουλιέλμο να γίνεται ο Βασιλιάς της Αγγλίας, σηματοδοτώντας μια νέα περίοδο για το βασίλειο.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Battle of Hastings, britannica.com, Διαθέσιμο εδώ
- The Battle of Hastings, historic-uk.com, Διαθέσιμο εδώ
- WHAT HAPPENED AT THE BATTLE OF HASTINGS?, english-heritage.org.uk, Διαθέσιμο εδώ
- Battle of Hastings, history.com, Διαθέσιμο εδώ
