Του Λάμπρου Βέλλιου,
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
Στα στρατόπεδα συγκέντρωσης υπήρχε στην πραγματικότητα μια διαλογή ψυχών. Η πρώτη επιλογή πραγματοποιούνταν στην αποβάθρα κι όσοι είχαν κριθεί ως ακατάλληλοι για εργασία, -άτομα ηλικιωμένα, άλλα με ειδικές ανάγκες, άρρωστα ή μητέρες με μικρά παιδιά και έγκυες- δολοφονούνταν σε θαλάμους αερίων αμέσως μετά την άφιξή τους. Στο συγκρότημα του Άουσβιτς καταγράφηκαν από το 1942, όταν κι άρχισε η μεταφορά τους εκεί, 130.000 κρατούμενες, εκ των οποίων 82.000 Εβραίες, 31.000 Πολωνές και 11.000 Ρομά. Ισχυρότερα πειστήρια από τους σχεδόν 2 τόνους γυναικείων μαλλιών, τα οποία συγκεντρώνονταν και δεν μεταφέρθηκαν δεν υπάρχουν. Τα μαλλιά συσκευάζονταν σε σακιά και πωλούνταν σε γερμανικές εταιρίες ως υλικό τρίχινων και τσόχινων υφασμάτων ως μια μορφή μακάβριας ανακύκλωσης. Η «προσφορά» στην επιστήμη της ναζιστικής ιδεολογίας φυσικά περιελάμβανε πειράματα στείρωσης σε εκατοντάδες Εβραίες από τον Γερμανό γυναικολόγο Καρλ Κλάουμπεργκ. Στα έγγραφα του στρατοπέδου αναφέρονταν κυνικά ως κρατούμενες για πειραματικές χρήσεις.
Όσον αφορά τα παιδιά του στρατοπέδου του Άουσβιτς, υπολογίζεται πως από τον Μάιο του 1942 και για πάνω από έναν χρόνο, τα παιδιά που γεννιούνταν στο στρατόπεδο, θανατώνονταν συνήθως με ένεση φαινόλης ή πνιγμό σε κουβά με νερό. Από τα μέσα του 1943 άφηναν στη ζωή τα παιδιά γυναικών μη εβραϊκής καταγωγής, τα κατέγραφαν και τους έδιναν αριθμό κρατουμένου. Τα παιδιά των γυναικών εβραϊκής καταγωγής για να μην αλλοιωθεί το ναζιστικό DNA θανατώνονταν μέχρι και τον Νοέμβριο του 1944, όταν οι Γερμανοί ανέστειλαν τη μαζική εξόντωση των Εβραίων στο Άουσβιτς. Στο στρατόπεδο γεννήθηκαν συνολικά 700 παιδιά, ενώ επέζησαν περίπου 60 μέχρι την τελική απελευθέρωση.
ΑΟΥΣΒΙΤΣ 2-ΜΠΙΚΕΡΝΑΟΥ
Οι Γερμανοί ξεκίνησαν την κατασκευή του στρατοπέδου το φθινόπωρο του 1941 κοντά στο εκκενωμένο πολωνικό χωριό Μπζεζίνκα. Αποτέλεσε το μεγαλύτερο ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης. Αν και το στρατόπεδο δημιουργήθηκε για σοβιετικούς αιχμαλώτους πολέμου, τελικά κατέληξε να γίνει το μεγαλύτερο κέντρο εξόντωσης Εβραίων, στο πλαίσιο της Τελικής Λύσης, που ήθελαν να εφαρμόσουν οι Ναζί. Αρχικά, λειτουργούσαν 2 προσωρινοί θάλαμοι αερίων, ενώ λίγο αργότερα τέθηκαν σε λειτουργία 4 μεγαλύτεροι μαζί με τα κρεματόρια που γινόταν καύση των πτωμάτων. Χαρακτηριστικά, το καλοκαίρι του 1944, περίοδο της εντατικότερης μεταφοράς Εβραίων από την Ουγγαρία και την κατεχόμενη Πολωνία, στο Μπίκερναου βρίσκονταν περίπου 90.000 έγκλειστοι εκ των οποίων 69.000 Εβραίοι, 13.000 Πολωνοί και 8.000 άτομα άλλων εθνικοτήτων.
Η τρομακτική πύλη την οποία διέσχιζαν τα τρένα με τους κρατούμενους έχει αποτυπωθεί στη συλλογική μνήμη, ως μια πύλη της κολάσεως. Σε αυτήν την πλατφόρμα έφταναν τα τρένα που συνολικά μετέφεραν πάνω από μισό εκατομμύριο ψυχές στο Μπίκερναου. Από εδώ αναχωρούσαν και αποστολές με χιλιάδες κρατούμενους προς άλλα στρατόπεδα. Σήμερα στην άκρη της πλατφόρμας, βρίσκονται ερείπια θαλάμων αερίων και κρεματορίων, ενώ υπάρχουν και δύο λιμνούλες όπου έριχναν οι Ναζί τις ανθρώπινες τέφρες.
Στο στρατόπεδο Μπίκερναου λειτουργούσε από το 1943 και «σάουνα», δηλαδή χώρος υποδοχής και εγγραφής των νεοφερμένων. Τους αφαιρούσαν τα προσωπικά τους αντικείμενα όπως χρήματα, τιμαλφή και χρυσά δόντια, τα οποία αποστέλλονταν στην Κεντρική Τράπεζα του Ράιχ ενώ τα φθαρμένα ρούχα μετατρέπονταν σε πρώτη ύλη για την βιομηχανία υφασμάτων. Στη συνέχεια, ακολουθούσε απολύμανση και λουτρό, έπαιρναν αριθμό και φόρμα κρατουμένου. Στο Μπίκερναου υπήρχαν, επιπροσθέτως πλινθόκτιστοι και ξύλινοι κοιτώνες, χωρίς παράθυρα, με το φως να διοχετεύεται από φωταγωγούς της σκεπής. Οι άνθρωποι κοιμόντουσαν σε αχυροστρώματα στοιβαγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο. Το σύστημα θέρμανσης αποτελούνταν από δύο σόμπες, οι οποίες συνδέονταν με καπναγωγό αλλά λόγω του μεγέθους του χώρου ήταν ανεπαρκής.
Εξαιτίας όλων αυτών των κακουχιών, τον Οκτώβριο του 1944 σημειώθηκε εξέγερση της «Ζόντερκομάντο», μιας ειδικής ομάδας εργασίας Εβραίων, οι οποίοι αναγκάζονταν να βγάζουν τους νεκρούς από τους θαλάμους αερίων. Έγκλειστοι επιτέθηκαν σε μέλη των SS προκαλώντας σοβαρή ζημιά στο στρατόπεδο. Μερικοί μπόρεσαν να ξεφύγουν αλλά κατά τη διάρκεια της καταδίωξης σκοτώθηκαν. Τελικός απολογισμός ήταν 450 έγκλειστοι νεκροί και 3 μέλη των SS.
ΤΕΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΚΟΛΑΣΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ
Στα μέσα Ιανουαρίου του 1945, όταν ο Κόκκινος Στρατός διέλυσε τη γραμμή του μετώπου και πλησίασε προς το Όσβιεντσιμ, 56.000 έγκλειστοι εξαναγκάστηκαν από τους Γερμανούς σε πορεία θανάτου με τουλάχιστον 9.000 θύματα.
Το δεύτερο μισό του 1944 οι Γερμανοί, λίγο καιρό πριν την αποχώρηση άρχισαν να καταστρέφουν τα τεκμήρια των εγκλημάτων. Έκαιγαν μητρώα κρατούμενων και λίστες εκτοπισμένων κρατούμενων, μετέφεραν κλεμμένα αντικείμενα των θυμάτων, ενώ την τελευταία βδομάδα του στρατοπέδου ανατίναξαν τους θαλάμους αερίων και πυρπόλησαν τις αποθήκες με τα υπάρχοντα των Εβραίων-θυμάτων της μαζικής εξόντωσης. Τελικά, 7.500 άρρωστοι και εξαντλημένοι έγκλειστοι απελευθερώθηκαν από τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού σε τραγική κατάσταση.
Τα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης και κυρίως το Άουσβιτς, αυτό το κολαστήριο ανθρώπινων ψυχών, αυτή η αποθήκη παραγωγής ανθρώπινης στάχτης με διττό στόχο την τελική εκκαθάριση των κατώτερων φυλών και την επικράτηση της Άριας Φυλής, μέσω της εκμετάλλευσης της ανθρώπινης σάρκας και του ευτελισμού της ανθρώπινης υπόστασης έμελλε λοιπόν να αποτελέσει την πιο μαύρη κηλίδα της παγκόσμιας ανθρώπινης ιστορίας, την οποία κανείς δεν θα πρέπει να ξεχνάει αλλά αντιθέτως θα πρέπει να τιμάει. Να τιμάει τη μνήμη των 1,3 εκατομμύριων θυμάτων που βασανίστηκαν και θανατώθηκαν εκεί, τιμωρώντας τους εξυμνητές όσων έγιναν στο Άουσβιτς ή μάλλον όσων δεν έγιναν σύμφωνα με αυτούς. Τα στρατόπεδα αυτά, αποδεικνύουν πικρά μέχρι που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος…
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- ΑΟΥΣΒΙΤΣ: ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΩΝ ΝΑΖΙ, news247.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Ποια είναι η ιστορία του στρατοπέδου Άουσβιτς-Μπίρκενάου: Χώρος εξόντωσης 1,1 εκατομμυρίου ανθρώπων, skai.gr, Διαθέσιμο εδώ
- Στέφανος, Καβαλλιεράκης, Ολοκαύτωμα: Ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας, lifo.gr, Διαθέσιμο εδώ
