Της Ειρήνης Λάττα,
Όσα χρόνια και αν περάσουν, το φαινόμενο της ενδοοικογενειακής βίας, δυστυχώς, θα συνεχίζει να μαστίζει και να στιγματίζει κάθε γενιά, αλλάζοντας κάθε φορά μορφή. Το εν λόγω φαινόμενο έχει κάποιες συγκεκριμένες κατηγορίες: την ψυχολογική βία, τη λεκτική, την οικονομική και τη σωματική ή σεξουαλική. Όλες αυτές οι κατηγορίες συμπληρώνουν η μία την άλλη, αφού συνήθως παρατηρείται ένας συνδυασμός των παραπάνω. Αναφορικά με την ψυχολογική βία, υπάρχουν κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, τα οποία είναι ο εκφοβισμός και οι απειλές για σωματική ή σεξουαλική βία, η διαρκής ταπείνωση και η κριτική για κάθε πράξη του εκάστοτε ατόμου, η δημιουργία ενοχών και η επιθυμία ελέγχου κάθε πτυχής της προσωπικής ζωής του, τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της αυτοεκτίμησης του ατόμου και τη σκέψη πως αυτό είναι υπεύθυνο για ό,τι περνάει.
Επόμενη κατηγορία της ενδοοικογενειακής βίας είναι η λεκτική, η οποία συνδέεται άμεσα με την ψυχολογική κακοποίηση. Πρόκειται για έντονο θυμό, φωνές, εξυβρίσεις και απειλές, που φθάνουν μέχρι το επίπεδο της τρομοκρατίας. Βασικός στόχος των θυτών είναι η χειραγώγηση και η μείωση της αυτοπεποίθησης του ατόμου, προσπαθώντας, μάλιστα, αρκετές φορές να του επιρρίψουν τις ευθύνες της κακοποιητικής αυτής συμπεριφοράς. Η συγκεκριμένη μορφή βίας αρκετές φορές αποκρύπτεται, καθώς δεν υπάρχουν αποδείξεις, αλλά και επειδή το άτομο προσπαθεί να αδιαφορήσει και να «καταπιεί» τις προσβολές και τα λόγια που δέχεται. Παράλληλα, το θύμα έρχεται πολλές φορές αντιμέτωπο με τη στέρηση οικονομικής βοήθειας ακόμα και για τα βασικά αγαθά, για αυτονομία ή ακόμα και εργασία.
Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα από τα πιο σοβαρά κοινωνικά φαινόμενα, το οποίο έχει βαρύτατες συνέπειες τόσο για κάθε άτομο ξεχωριστά, όσο και για το κοινωνικό σύνολο. Τέτοιες συμπεριφορές «στιγματίζουν» την ψυχή κάθε θύματος, του δημιουργούν άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, μετατραυματικό στρες, αυτοκτονικές σκέψεις και ακόμη χειρότερα ψυχοσωματικά νοσήματα. Όταν πρόκειται, μάλιστα, για βία σε βάρος κάποιου παιδιού, παρατηρούνται συχνά μαθησιακές δυσκολίες και η απομόνωσή του από το ευρύτερο οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον του, κάτι που καταστέλλει και εμποδίζει την ομαλή του κοινωνικοποίηση.
Τέτοιου είδους καταστάσεις στις μέρες μας είναι κάτι παραπάνω από συχνές. Σπάνιο είναι να μην ακούσουμε για κάποια οικογένεια στην οποία δεν ασκείται κάποιας μορφής βία, σε άλλες περισσότερο, σε άλλες λιγότερο. Περιστατικά αυτού του είδους προκαλούν τεράστιες ανασφάλειες σε κάθε παιδί, του προκαλούν έλλειψη εμπιστοσύνης και ασφάλειας με αποτέλεσμα να δυσκολευτεί μελλοντικά να συνάψει οποιαδήποτε μορφή ανθρώπινης σχέσης. Αναφορικά με τις περιπτώσεις στις οποίες οι γυναίκες υφίστανται ενδοοικογενειακή βία, συνήθως από τον σύζυγό τους, έχει χαθεί πια το μέτρημα. «Άνδρες» φτάνουν στο σημείο να σκοτώνουν γυναίκες, γιατί έχουν διαφορετική άποψη ή επειδή δεν τους θέλουν άλλο στη ζωή τους. Καμιά φορά, μάλιστα, αυτοκτονούν στη συνέχεια, αφού τελειώσουν το εγωιστικό παιχνίδι εξουσίας τους. Σαν να μην υπάρχει άλλο και αλλού νόημα στη ζωή τους, πέρα από το να καταφέρουν να επιβληθούν σε έναν άλλον άνθρωπο και πολύ περισσότερο σε μια γυναίκα, που είναι και σύντροφος τους, ένας άνθρωπος που «αγαπούν».
Η τραγικότητα του σύγχρονου κόσμου έχει χάσει κάθε λογική… είτε έχει να κάνει με την κακοποίηση αθώων παιδικών ψυχών, είτε συντρόφων, με βλακώδεις προφάσεις και λόγους, αποτελώντας έναν από τους κυριότερους λόγους για την παρακμή της σύγχρονης εκπίπτουσας κοινωνίας και για τα τόσα ψυχικά θέματα που καλούνται τόσοι συνάνθρωποι μας να αντιμετωπίσουν καθημερινά. Σε κάθε περίπτωση, η έγκαιρη παρέμβαση και η επικοινωνία είναι ένα τεράστιο βήμα για την αντιμετώπιση οποιασδήποτε μορφής ενδοοικογενειακής βίας, που όλοι ευχόμαστε να σταματήσει!
