Του Αντώνη Πετρόπουλου,
Οι περιφερειακές και δημοτικές εκλογές που έλαβαν χώρα μας υπενθύμισαν την ευκαιρία μας να επιλέγουμε κατάλληλους ανθρώπους για τις τοπικές κοινωνίες, αλλά συγχρόνως και την αδυναμία μας να πράξουμε με περίσκεψη και ευθυκρισία. Ο αριθμός των πολιτών που έθεσαν υποψηφιότητα για τις εκλογές μπορεί να μεταφραστεί ποικιλοτρόπως. Το 2% του ελληνικού πληθυσμού θέλησε να θέσει υποψηφιότητα και σαφώς η σκοπιμότητα είναι διαφορετική. Σίγουρα, υπάρχει η ομάδα ανθρώπων που επιθυμούν να προσφέρουν στον τόπο τους, στην πόλη τους, στην περιοχή τους, στο χωριό τους. Έχουν τις γνώσεις, τα εφόδια, γνωρίζουν σε καλό επίπεδο τα προβλήματα των περιοχών και τα πλεονεκτήματα που μπορούν να αναδειχθούν. Αυτή η ομάδα πολιτών που δείχνει ζέση για τα κοινά είναι αποδεκτή και αυτό το προφίλ οφείλουν να κατέχουν οι υποψήφιοι, εξετάζοντάς το ακροθιγώς.
Στην αντίπερα όχθη, συναντήσαμε ανθρώπους που έχουν «αγκυλωθεί» σε κόμματα, διακατέχονται από εμμονή να αποκτήσουν αξίωμα στανικώς, δίχως παράλληλα να ενδιαφέρονται πραγματικά για το κοινό συμφέρον. Σε αυτό το σημείο, τέτοιοι άνθρωποι κακοφορμίζουν την έννοια και τη διαδικασία των εκλογών, δημιουργούν αποστροφή στον κόσμο και φυσικά δεν προσφέρουν στις τοπικές κοινωνίες. Οι δημότες έχουν ανάγκη από ανθρώπους πέραν κομματικών πλαισίων, δίχως να ακολουθούν γραμμές των κομμάτων, λειτουργώντας ανεξάρτητα για το κοινό καλό. Δεν ήταν λίγες οι τοπικές παρατάξεις που απέκτησαν ή περίμεναν το χρίσμα από τα μεγάλα κόμματα προκειμένου και οι πολίτες να αποφασίσουν να δώσουν τη ψήφο τους αντίστοιχα με τις κομματικές πεποιθήσεις που ακολουθούν. Και εδώ ίσως προκύπτει ο μεγαλύτερος προβληματισμός που εντοπίζεται.
Τα κομματικά όρια στις τοπικές εκλογές πρέπει να «σπάσουν» εφόσον η ψήφος είναι κατά κύριο λόγο προσωποκεντρική. Ο δημότης δίνει εμπιστοσύνη στο πρόσωπο και το πρόγραμμά του, το έργο του και βεβαίως την παρακαταθήκη του εφόσον διεκδικεί την επανεκλογή του. Τα κόμματα και οι παρατάξεις, από όπου κι αν προέρχονται, προσπαθούν να καθοδηγήσουν τις μικρές κοινωνίες αλλά είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι οι πόλεις, τα χωριά και οι γειτονιές έχουν άλλα χαρακτηριστικά. Αυτό μπορεί να μην έχει γίνει καθολικά αντιληπτό, αλλά παρατηρούμε ότι σε ορισμένες πόλεις, οι δημότες στηρίζουν το πρόσωπο στο οποίο βλέπουν όραμα και κυρίως πράξεις.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν ο κύριος Κώστας Πελετίδης, υποψήφιος Δήμαρχος Πατρέων και ο κύριος Ανδρέας Παχατουρίδης που έχει σπάσει εκλογικά ρεκόρ. Ο κύριος Κώστας Πελετίδης πήρε άνετη πρωτιά με μεγάλο προβάδισμα στο 39,95% και θα αναμετρηθεί στο δεύτερο γύρο με τον κύριο Κώστα Σβόλη που συγκέντρωσε το 25,57%. Το πιθανότερο σενάριο είναι η νίκη και η 3η επανεκλογή του κύριου Πελετίδη, αφού το ποσοστό της πρώτης Κυριακής έδωσε σαφές μήνυμα. Η στήριξη των Πατρινών οφείλεται στην ανθρωποκεντρική γραμμή που ακολουθεί ο εδώ και εννέα χρόνια Δήμαρχος της πόλης, με έμπρακτη βοήθεια στους αδύναμους και με στόχο τα λιγότερα έξοδα για τους δημότες σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο. Όσον αφορά τον κύριο Παχατουρίδη, δεν είναι τυχαίο ότι έχει επανεκλεγεί σε έξι συνεχόμενες εκλογικές αναμετρήσεις στο Δήμο Περιστερίου και την πρώτη Κυριακή (8 Οκτωβρίου 2023), διέγραψε σαρωτική νίκη αποσπώντας το 78% των ψήφων.
Φυσικά, άλλη μία πληγή που «θριάμβευσε» εκ νέου, όπως στις Εθνικές Εκλογές του καλοκαιριού, είναι η αποχή από τις κάλπες. Αυτό είναι ένα ξεκάθαρο πολιτικό μήνυμα από τον κόσμο που δημιουργεί έντονο προβληματισμό εφόσον διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των αποτελεσμάτων. Το μεγάλο ποσοστό αυτών που απείχαν από τη διαδικασία εγείρει ερωτήματα που οφείλουν να απαντηθούν από πολίτες και πολιτικούς, γιατί δεν είναι πρωτόγνωρο φαινόμενο…
