Της Χρυσάνθης Θανάση,
1968: Το Apollo 7 εκτοξεύτηκε με πύραυλο Saturn IB, καθιστώντας το την πρώτη επιτυχημένη αποστολή Apollo με πλήρωμα και τη μοναδική αποστολή Apollo με πλήρωμα που χρησιμοποίησε τον Saturn IB Rocket. Η εν λόγω αποστολή ήταν η πρώτη δοκιμή της μονάδας διοίκησης και εξυπηρέτησης με πλήρωμα. Το πλήρωμα περιφέρθηκε γύρω από τη Γη 163 φορές και πέρασε 10 ημέρες και 20 ώρες στο διάστημα.
Στο διαστημόπλοιο επέβαιναν οι Walter Schirra, Don Eisele και Walter Cunningham. Ο σκοπός της 10ήμερης πτήσης ήταν να δοκιμάσει τα συστήματα των Μονάδων Διοίκησης και Εξυπηρέτησης, ενώ βρισκόταν σε τροχιά της Γης. Ένας σημαντικός επανασχεδιασμός της μονάδας διοίκησης είχε συμβεί μετά τη φονική πυρκαγιά του Apollo 1 και αυτή η αποστολή ήταν η πρώτη ευκαιρία να δοκιμαστεί το πρώτο από το νέο διαστημόπλοιο Block II (CSM 101) σε τροχιά. Όλα τα συστήματα λειτουργούσαν όπως σχεδιάστηκαν, συμπεριλαμβανομένης της κρίσιμης μηχανής Service Module που χρειαζόταν για μελλοντικές αποστολές Apollo στο φεγγάρι.
Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της αποστολής ήταν ότι ο κινητήρας της μονάδας σέρβις μπορούσε να πυροδοτηθεί αξιόπιστα μετά από μεγάλες χρονικές περιόδους στο διάστημα. Αυτό ήταν ένα κρίσιμο βήμα πριν το διαστημόπλοιο μεταφερόταν σε σεληνιακή τροχιά και αν δεν λειτουργούσε εκεί, το πλήρωμα θα είχε καθηλωθεί. Η «κρουαζιέρα» shakedown αποκάλυψε, επίσης, μερικά προβλήματα που διορθώθηκαν για μελλοντικές πτήσεις. Πιο συγκεκριμένα, ένα από τα πάνελ που μοιάζουν με πέταλα λουλουδιών απέτυχε να ανοίξει ολόκληρο, κάτι που θα μπορούσε να εμποδίσει τα μελλοντικά πληρώματα να εξάγουν τη σεληνιακή μονάδα, με αποτέλεσμα την προσθήκη εκρηκτικών μπουλονιών για μεταγενέστερες αποστολές. Ορισμένες από τις κυψέλες καυσίμου, που παρείχαν ενέργεια στους αστροναύτες. Αυτό θα μπορούσε να είναι καταστροφικό εάν το πλήρωμα ήταν πολύ μακριά από τη Γη για να επιστρέψει με μπαταρίες. Επιπλέον, ορισμένα από τα παράθυρα της μονάδας εντολών είχαν θολώσει.
Η αποστολή περιελάμβανε, επίσης, μερικές μικρές συγκρούσεις μεταξύ των αστροναυτών και του ελέγχου της αποστολής, διότι και τα τρία μέλη του πληρώματος εμφάνισαν σοβαρά συμπτώματα κρυολογήματος και ο διοικητής, Wally Schirra, επέτρεψε στο πλήρωμα να κρατήσει μακριά τα κράνη τους κατά την επανείσοδο και την κάθοδο, ώστε να μπορούν να αποσυμφορούν τη μύτη τους, καθώς άλλαζαν τα επίπεδα πίεσης. Ο έλεγχος αποστολής υποστήριζε διαφορετική άποψη, αλλά το πλήρωμα κράτησε τα κράνη του ούτως ή άλλως.
Τα διδάγματα από το Apollo 7 άνοιξαν τον δρόμο για το Apollo 8, την πρώτη πτήση με πλήρωμα του Saturn V (Frank Borman, Jim Lovell και Bill Anders) γύρω από τη Σελήνη, τον Δεκέμβριο του 1968.
Συνοψίζοντας, το πρόγραμμα Apollo περιελάμβανε μεγάλο αριθμό δοκιμαστικών αποστολών (η χρηματοδότηση του προγράμματος ανέρχεται κατά προσέγγιση στα $ 20.443.600.000) χωρίς πλήρωμα και 12 αποστολές με πλήρωμα: τρεις αποστολές σε τροχιά γύρω από τη Γη (Apollo 7, 9 και Apollo-Soyuz), δύο αποστολές σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη (Apollo 8 και 10), ένα σεληνιακό swingby (Apollo 13) και έξι αποστολές προσγείωσης στη Σελήνη (Apollo 11, 12, 14, 15, 16 και 17). Δύο αστροναύτες από καθεμία από αυτές τις έξι αποστολές περπάτησαν στη Σελήνη (Neil Armstrong, Edwin Aldrin, Charles Conrad, Alan Bean, Alan Shepard, Edgar Mitchell, David Scott, James Irwin, John Young, Charles Duke, Gene Cernan και Harrison Schmitt) και είναι οι μόνοι άνθρωποι που πάτησαν το πόδι τους σε άλλο σώμα του ηλιακού συστήματος.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Apollo 7: The first crewed Apollo mission, planetary.org, διαθέσιμο εδώ
- Apollo 7, nssdc.gsfc.nasa.gov, διαθέσιμο εδώ
