Της Μαριάντας Πιλάτη,
Ακούμε πολύ συχνά σήμερα ότι οι νέοι δεν θέλουν να δουλέψουν, ότι αρκούνται στο να παίρνουν επιδόματα, μαθαίνουμε ότι οι εργοδότες αδυνατούν να καλύψουν τις θέσεις εργασίας και, γενικότερα, αιωρείται μια άποψη περί «κακομαθημένων» νέων. Το φαινόμενο της ανεργίας στην Ελλάδα είναι έντονο και θα μπορούσε να πει κανείς ότι αποτελεί ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της χώρας. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το 31,3% των νέων δυσκολεύεται να ενταχθεί στην αγορά εργασίας, ποσοστό που κατατάσσει την Ελλάδα στη δεύτερη θέση με το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στους νέους. Ταυτόχρονα, παρατηρείται μια τεράστια αδυναμία στον κλάδο του τουρισμού να καλυφθούν απαραίτητες θέσεις, καθώς το 2022 έμειναν κενές 60.000 θέσεις και το καλοκαίρι του 2023 80.000. Τι συμβαίνει λοιπόν; Είμαστε τόσο τεμπέληδες όσο φαίνεται; Τι σημαίνει πραγματικά «Δουλεύω στην Ελλάδα το 2023»;
Αρχικά, έχουμε το ωράριο το οποίο είναι νόμιμο και θεσμοθετημένο και για το οποίο πάλεψαν εκατομμύρια άνθρωποι, γιατί ήταν το ιδανικό με τα τότε δεδομένα, ιδίως, αφού εργάζονταν πολλές φορές μέχρι και 15 ώρες την ημέρα. «8 ώρες εργασία, 8 ώρες ψυχαγωγία, 8 ώρες ανάπαυση» ήταν το σύνθημα των διαδηλωτών. Το 2023, ο αγώνας τους θα λέγαμε ότι «καταπατάται». Το 8ωρο στην Ελλάδα δεν τηρείται. Μέχρι πρότινος δεν τηρούνταν παράνομα, ενώ τώρα με το νέο νομοσχέδιο «περί δύο οχτάωρων» δεν τηρείται και νόμιμα.
Από την κρίση του 2008 βιώνουμε μόνο χαστούκια. Είμαστε η πιο μορφωμένη γενιά και ταυτόχρονα η γενιά που έχει υποστεί τα πάνδεινα. Οι νέοι πλέον κατέχουν 2 ή 3 πτυχία και έρχονται αντιμέτωποι με τις απολαβές των 200 ευρώ! Την ίδια ώρα ζούμε σε μία χώρα, όπου το ενοίκιο ξεπερνά τον βασικό μισθό. Δεν γίνεται να μην αναφερθεί ότι μαζί με τα προαναφερθέντα ταυτόχρονα κατηγορούμε τους νέους, επειδή δεν κάνουν τα βήματα που έκαναν οι γονείς τους στην αντίστοιχη ηλικία, ξεχνώντας ότι βίωσαν τελείως διαφορετικές κοινωνικοοικονομικές καταστάσεις. Λένε για παράδειγμα, «Εγώ στην ηλικία σου έκανα 40 δουλειές».
Τον Σεπτέμβριο του 2022, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέστειλε προειδοποιητική επιστολή στην Ελλάδα, διότι δεν ενσωματώθηκε πλήρως στις οδηγίες τους για το εθνικό εργασιακό δίκτυο περί διαφανών και ανθρώπινων συνθηκών εργασίας, ενώ άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να παραπέμψει τη χώρα στο δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν στον ελλαδικό χώρο.
Απλήρωτες υπερωρίες, απλήρωτοι μισθοί, ρατσισμός, σεξουαλικές παρενοχλήσεις, τριπλές βάρδιες, εξαθλίωση, μισθοί πείνας, μηδαμινά εργασιακά δικαιώματα, ανύπαρκτη ασφάλιση, επιστροφή των δώρων δεν αποτελούν απλώς λέξεις με αρνητικό φορτίο. Δυστυχώς, αντικατοπτρίζουν την Ελλάδα του σήμερα. Και οι καταγγελίες διαρκώς πληθαίνουν. Επομένως, το δεν θέλουμε να δουλέψουμε δεν υφίσταται. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν θέλουμε να γίνουμε σκλάβοι, και πολύ καλά κάνουμε.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Θέλει να εργαστεί, αλλά δεν αναζητάει δουλειά το 22,5% των Ελλήνων, Kathimerini.gr. Διαθέσιμο εδώ.
- Youth unemployment, Ec.Europa.eu. Διαθέσιμο εδώ.
- Youth unemployment rate in EU member states as of August 2023, Statista.com. Διαθέσιμο εδώ.
- «Καμπανάκι» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα, Dnews.gr. Διαθέσιμο εδώ.
