Του Κωνσταντίνου Μπαρτζώκα,
Ο Βορράς είναι πανέμορφος και εμάς τους Έλληνες μας έλκει ιδιαίτερα, μιας και δεν είμαστε συνηθισμένοι σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Αποπνέει κάτι το ρομαντικό… με τις κόκκινες καλύβες, το χιόνι και τη σκανδιναβική κουλτούρα εν γένει.
Τα νησιά Λοφότεν, τα οποία βρίσκονται στη Βόρεια Νορβηγία (δηλ. τέρμα θεού) δεν είναι κρυφό διαμαντάκι. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι οι Κυκλάδες της Νορβηγίας, καθώς είναι από τα πιο αγαπητά στους τουρίστες μέρη της χώρας, με πάνω από μισό εκατομμύριο επισκέπτες τον χρόνο. Και έχει επισκεψιμότητα όλο τον χρόνο, μιας και κάθε εποχή έχει κάτι διαφορετικό να προσφέρει, από το βόρειο σέλας και το χιονισμένο και κρύο τοπίο τον χειμώνα, μέχρι το πράσινο (αλλά και πάλι κρύο) τοπίο το καλοκαίρι που δεν νυχτώνει, το οποίο προσφέρει τη δυνατότητα για πολλές δραστηριότητες.
Αλλά ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Πώς μπορεί να πάει κανείς εκεί; Με διάφορους τρόπους. Υπάρχουν πολλά αεροδρόμια που επιτρέπουν ταχύτατη άφιξη με ανέσεις, ή μέσω Νορβηγίας (και με πλοίο), με οτοστόπ, αλλά μία δημοφιλής διαδρομή, την οποία έκανα και εγώ έχοντας κερδίσει ένα εισιτήριο, είναι με τρένο από τη Στοκχόλμη. Και μπορεί να χρειάζεται είκοσι πέντε ώρες, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι από τις πιο όμορφες διαδρομές, καθώς ζεις την εμπειρία του βραδινού τρένου και βλέπεις την αλλαγή από τα απέραντα σουηδικά δάση με πεύκα και έλατα στο πιο βουνίσιο, βραχώδες, νορβηγικό τοπίο με τα φιόρδ. Και κάπως έτσι φτάνεις με το Αρκτικό Τρένο στο Νάρβικ, μια πόλη δίπλα στα Λοφότεν και, έπειτα, παίρνεις ένα λεωφορείο που σε πηγαίνει σε οποιαδήποτε πόλη/χωριό θες. Υπάρχουν πολλοί καλοί δρόμοι και γέφυρες και δεν χρειάζεται απαραίτητα να πάρει κανείς πλοίο.
Τα νησιά Λοφότεν, όπως τα διασχίζει κανείς ανατολικά προς δυτικά ξεκινώντας από το Νάρβικ, είναι τα Hinnøya, το Austvågøy, τα Gimsøya, το Vestvågøy, τα Flakstadøya και τα Moskenesøya, τα οποία είναι προσβάσιμα οδικώς, αλλά και τα απομονωμένα Værøy και Røst, στα οποία πάει κανείς με πλοίο μόνο. Στον χάρτη φαίνονται σαν χερσόνησος, επειδή είναι κοντά το ένα στο άλλο.
Η περιοχή γενικά είναι πολύ όμορφη, αλλά κάπου ανάμεσα στο Hinnøya και Austvågøy μόλις βγεις από ένα τούνελ, εκεί είναι που σου κόβεται η ανάσα. Αρχίζουμε να βλέπουμε τις χαρακτηριστικές ινσταγκραμικές εικόνες, τα πελώρια απότομα βουνά που αναδύονται κατακόρυφα από τη θάλασσα και τα φιόρδ που σχηματίζονται από αυτά τα βουνά, δημιουργώντας αυτή την ιδιαίτερη όψη και ομορφιά. Είναι από αυτές τις διαδρομές με το λεωφορείο που εύχεσαι να μην τελειώσουν ποτέ. Και εύχεσαι να υπήρχε και μια κενή θέση από την άλλη πλευρά του λεωφορείου, για να θαυμάσεις την ομορφιά από την άλλη πλευρά. Οι λέξεις δεν μπορούν να περιγράψουν σωστά την επιβλητικότητα αυτού του μέρους, αλλά και τα συναισθήματα που σου προκαλούν δέος. Και μια έντονη θέληση να προστατευτούν αυτά τα μέρη πάση θυσία από το καταστροφικό ανθρώπινο πέρασμα.
Συνεχίζοντας το ταξίδι, φτάνουμε στο Svolvær, το οποίο είναι και η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη των Λοφότεν και ταυτόχρονα η βάση για τους περισσότερους ταξιδιώτες, μιας και βρίσκεται στη μέση περίπου των νησιών. Εκεί υπάρχουν τα πάντα που μπορεί να χρειάζεται κανείς, αλλά είναι και μια όμορφη πόλη. Περιβάλλεται από βουνά, όπως το Tjelbergtind και το Fløyfjellet με τον βράχο Djevelporten που είναι σήμα κατατεθέν της περιοχής. Υπάρχουν, δηλαδή, τριγύρω μέρη όπου μπορεί κανείς να πάει για πεζοπορία και να απολαύσει μια απίστευτη θέα στην πόλη, τα βουνά και τη θάλασσα.
Από το Svolvær υπάρχει και η δυνατότητα να πάρει κανείς ένα καραβάκι, που μέσα σε λιγότερο από μια ώρα φτάνει στο νησάκι Skrova, το οποίο είναι ό,τι πρέπει για μια αυθημερόν εξόρμηση. Όπως, επίσης, μπορείς να νοικιάσεις ένα ποδήλατο και να εξερευνήσεις την περιοχή, τα γύρω χωριά, όπως το Kabelvåg ή ακόμα και την παραλία Rørvikstranda. Μια διαδρομή με το ποδήλατο είναι διαφορετική από αυτή με το λεωφορείο, γιατί αισθάνεσαι τον καθαρό αέρα, εστιάζεις στο τοπίο γύρω σου, μπορείς να εξερευνήσεις καλύτερα, να κάνεις στάση οπότε θες. Και όταν οι υποδομές το επιτρέπουν, τότε γίνεται μια μοναδική εμπειρία.
Και ένας πολύ βολικός τρόπος να εξερευνήσεις τα Λοφότεν, είναι με το αυτοκίνητο, το οποίο με παρέα αξίζει περισσότερο. Με το αυτοκίνητο μπορείς να εξερευνήσεις όλα τα χωριά που βρίσκονται στοn βασικό δρόμο, όπως το Leknes, το Reine και Moskenes και να περάσεις από αυτές τις χαρακτηριστικές γέφυρες που συνδέουν τα νησιά. Μετά από ένα σημείο, στο Vestvågøy, το τοπίο θυμίζει και λίγο Ισλανδία, μοιάζει ηφαιστειογενές με κοντό πράσινο χορτάρι. Αν φτάσεις μέχρι το τέλος, θα είσαι στο χωριό Å.
Έτσι με ένα απλό, λιτό και απέριττο όνομα, το Å (προφέρεται “Ο”) είναι ένα μικρό χωριουδάκι, αλλά η άφιξη εκεί συνοδεύεται με παράξενα συναισθήματα. Ότι έχεις φτάσει στην άκρη της Ευρώπης, ότι κοιτάς το πέλαγος που απλώνεται απέραντο μπροστά σου, ότι είσαι τόσο μακριά, και ότι ίσως θα είναι η μόνη φορά που πας σε αυτό το μέρος. Οπότε, αξίζει να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να νιώσεις τη στιγμή, να αισθανθείς το έδαφος στο οποίο βρίσκεσαι συνειδητά. Να αφήσεις όσο μπορείς τις σκέψεις που σου θολώνουν το μυαλό και να ζήσεις τη στιγμή. Και φυσικά να βγάλεις και μερικές φωτογραφίες, που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και ως προφίλ στην εφημερίδα που γράφεις.
Είναι ένα εξαιρετικά όμορφο μέρος τα Λοφότεν, αλλά ταυτόχρονα και πανάκριβο. Και αυτό πρέπει να το λάβει υπόψη ο ταξιδιώτης που ενδιαφέρεται να επισκεφτεί τα Λοφότεν. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να οργανώσει πολύ σωστά το ταξίδι. Εγώ τυχαίνει να έχω καλούς φίλους εκεί, οι οποίοι με φιλοξένησαν και είχαν βάρκα. Χωρίς αυτούς δεν θα μπορούσα να είχα πάει εκεί. Το μπάτζετ ενός δεκαοχτάχρονου δεν θα μπορούσε να αντέξει το κόστος. Για παράδειγμα, το τρένο που ήμουν έφτασε στο Νάρβικ, αφού έφυγε το τελευταίο λεωφορείο για τα Λοφότεν κι έτσι αναγκάστηκα να μείνω ένα βράδυ εκεί, δίνοντας διακόσια ευρώ στο φθηνότερο ξενοδοχείο(!). Υπάρχει, βέβαια, η επιλογή του ελεύθερου κάμπινγκ και στη Νορβηγία επιτρέπεται και θεωρείται ανθρώπινο δικαίωμα, αλλά αυτό θέλει καλή οργάνωση για να γίνει.
Ακριβά όμως είναι και τα σουπερμάρκετ, τα εστιατόρια, τα μπαρ, οι καφετέριες και οι δραστηριότητες (πχ κανό ή birdwatching), οπότε είτε θα αποφασίσεις να επιδοθείς μόνο σε αυτά που σου προσφέρει η φύση να κάνεις ή θα πας οικονομικά προετοιμασμένος. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τα Λοφότεν, αλλά και για τη Νορβηγία και τη Σκανδιναβία γενικά.
Και θέλω να κλείσω με την άποψη ότι όλα είναι εμπειρίες στη ζωή. Και το εννοώ με την έννοια ότι ένα ταξίδι είναι ένα ταξίδι. Δεν θα σου λύσει τα προβλήματά σου, ούτε θα σε κάνει πιο ολοκληρωμένο άνθρωπο. Ίσως λίγο πιο ολοκληρωμένο, ναι, αλλά ένας άνθρωπος που δεν ταξιδεύει δεν υστερεί σε σχέση με κάποιον που ταξιδεύει. Και το λέω έχοντας πάει. Φυσικά είναι μια αξέχαστη εμπειρία και την περιγράφω με τα καλύτερα χρώματα (εκτός από το οικονομικό κομμάτι), αλλά ζούμε στην εποχή του FOMO, που πρέπει να κάνουμε συνεχώς πράγματα για να νιώθουμε αρκετοί και εν τέλει αυτό δεν επιτυγχάνεται ποτέ. Και, για μένα, ταξιδεύοντας στο εξωτερικό με έκανε να εκτιμήσω την Ελλάδα, την οποία υποτιμούμε και θέλουμε να εγκαταλείψουμε. Είτε είσαι στα Λοφότεν, είτε στο Άσκιο στην Κοζάνη, σημασία έχει να είσαι καλά με τον εαυτό σου, να περιβάλλεσαι από άτομα που εκτιμάς και σε εκτιμούν και να είσαι χαρούμενος στη γη που πατάς.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Λοφότεν, Βικιπαίδεια, el.wikipedia.org, διαθέσιμο εδώ
- 3 μήνες στα νησιά Λοφότεν, lifo.gr, διαθέσιμο εδώ
