Tης Χρυσάνθης-Ίριδας Ανεμογιάννη,
Δεν συνηθίζω να γράφω σε α’ ενικό. Δεν συνηθίζω να γράφω για εμένα. Υπάρχει λόγος που δεν το κάνω ή το κάνω.
Έχω τη συνήθεια να αργώ. Πολλά χρόνια, όχι μόνο τώρα. Όχι πολλή ώρα. Όχι επίτηδες. Πρόκειται τις περισσότερες φορές για λεπτά. Δύο, τρία, πέντε. Επίσης, τυχαίνει να είμαι από νησί. Να μένω σε νησί και να σπουδάζω σε ένα διαφορετικό νησί. Τυχαίνει, επίσης, να εντάσσομαι σε μια από τις πολλές «μειονότητες». Τυχαίνει να είμαι γυναίκα και να κατατάσσομαι στις θηλυκότητες. Τυχαίνει, επίσης, να μιλάω ελληνικά και να έχω γεννηθεί σε αυτή τη χώρα. Γι’ αυτόν τον λόγο τυχαίνει να θεωρούμαι χριστιανή και τυχαίνει να μην φοράω μαντίλα. Τυχαίνει να μην πάσχω εμφανώς από κάποια διαταραχή. Τυχαίνει να ξέρω να κολυμπάω, να κάνω βουτιές, να περπατάω, να τρέχω και να μιλάω άρτια. Τυχαίνει να μην έχω κάποια εξουσία. Τυχαίνει και πολλά άλλα, αυτά, όμως, φαίνεται να μπορούν και να φτάνουν για να με χαρακτηρίσουν. Και κάπως έτσι δημιουργώ μια αρκετά οικεία φιγούρα και εικόνα στους άλλους.
Και έτσι σήμερα αναρωτιέμαι. Τυχαίνει να παίρνω συχνά καράβια, συνήθως τις περισσότερες φορές που ταξιδεύω· αν εγώ σήμερα αργούσα και τολμούσα το άλμα, θα γλιστρούσα και θα έπεφτα στη θάλασσα; Ή αν τύχαινε να πάρω λεωφορείο και δεν είχα εισιτήριο, θα έπεφτα έξω από την πόρτα; Ή αν τύχαινε να πάρω αεροπλάνο και διαφωνούσα με κάποια αεροσυνοδό, θα πετούσα από το παράθυρο;
Και μετά θυμάμαι πόσες φορές έχω χάσει το πλοίο, το λεωφορείο, το αεροπλάνο και το έχω δει να φεύγει από μακριά. Και αναρωτιέμαι, αν θα έπρεπε να νιώθω τυχερή που δεν πνίγηκα ή που πρόλαβα να πάρω εισιτήριο ή που δεν διαφώνησα με κάποιον.
Και αναρωτιέμαι ξανά, αν τελικά είμαι τυχερή για τα παραπάνω ή για τα χαρακτηριστικά και όλα αυτά που έχω ή δεν έχω αντίστοιχα;
Και κάπως έτσι καταλήγω στη σκέψη πως για να απαντήσω στα ερωτήματά μου, οφείλω να ανακαλύψω πρώτα πού γεννιέται ο φόβος, πώς μετουσιώνεται σε οργή, πώς η εξεικόνιση της παντοδυναμίας του ενός έρχεται αντιμέτωπη με τη διαφορετικότητα του άλλου και τελικά δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να αποφασίζουμε για τους άλλους και την ύπαρξή τους.
