Της Μαρίας Κουκουτσέα,
Η ταινία A Haunting in Venice (ελληνική μετάφραση: Μυστήριο στη Βενετία) είναι ένας φόρος τιμής στα διαχρονικά αστυνομικά μυθιστορήματα της δημοφιλούς Αγγλίδας συγγραφέως Agatha Christie. Πιο συγκεκριμένα, η ταινία βασίζεται στη νουβέλα Hallowe’en Party (έτος συγγραφής 1969), αντλώντας χαρακτήρες και συνδυάζοντας, αν όχι εμπλουτίζοντας, περίτεχνα την ουσία του συγγραφικού έργου με νέα χαρακτηριστικά. Συγκριτικά με τα Death on the Nile (2022) και Murder on the Orient Express (2017), το A Haunting in Venice αποτελεί λιγότερο γνωστή ιστορία του Ηρακλή Πουαρό.
Η ιστορία (που χρονολογικά τοποθετείται μετά το Death on the Nile) λαμβάνει χώρα στη Βενετία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου, πλέον, κατοικεί ο Ηρακλής Πουαρό (Kenneth Branagh) μετά τη συνταξιοδότησή του. Ο Πουαρό έχει προσλάβει τον Βιτάλε (Riccardo Scamarcio) ως σωματοφύλακά του. Η φίλη του Πουαρό και επιτυχημένη Αμερικανίδα συγγραφέας μυστηρίου Αριάδνη Όλιβερ (Tina Fey) βρίσκεται στη Βενετία και τον πείθει να παρευρεθούν σε μια συνάθροιση ανήμερα του Halloween σε γειτονικό παλάτι, προκειμένου να απομυθοποιήσουν το διάσημο μέντιουμ Τζόυς Ρέϊνολτς (Michelle Yeoh). Κατά τη διάρκεια της βραδιάς στο βενετσιάνικο παλάτι –ουσιαστικά πρώην ορφανοτροφείο– γίνονται πολλά μεταφυσικά γεγονότα και ένας από τους καλεσμένους δολοφονείται. Ο Πουαρό παρασύρεται σε έναν μυστηριώδη κόσμο γεμάτο μυστικά και σκιές και επικεντρώνεται στην εξιχνίαση της δολοφονίας, καθώς και στο να αποκαλύψει όσες σκοτεινές αλήθειες κρύβουν οι παρευρισκόμενοι.
Χαρακτηριστικό της ταινίας είναι η καθηλωτική και απόκοσμη ατμόσφαιρα, κάτι το οποίο δημιουργείται τόσο από την ίδια τη Βενετία με τα δαιδαλώδη κανάλια και την αρχιτεκτονική της, αλλά και από τη σκηνοθετική επιμέλεια του ίδιου του Kenneth Branagh. Οι σκηνές φέρουν την αίσθηση του στοιχειωμένου, του υπερφυσικού, κάτι που παραμονεύει. Πέρα από τη σκηνοθεσία, η ταινία A Haunting in Venice συνδυάζει επιδέξια το στοιχείο της ψυχολογίας. Συγκεκριμένα, χτίζει σασπένς και σταδιακά αποκαλύπτει, αλλά και ανατρέπει. Η ταινία, επιπλέον, εμβαθύνει και σε θέματα που αφορούν την έννοια της οικογενειακής κληρονομιάς, της δύναμης της αγάπης και τις επιπτώσεις που αποφέρουν τα καλά θαμμένα μυστικά. Η εξερεύνηση αυτών των βαθύτερων και λεπτών θεμάτων κάνουν την ταινία να ξεπερνάει το τρομακτικό στοιχείο που τη χαρακτηρίζει και να βάζει τους θεατές σε ενδόμυχες σκέψεις.
Η ιστορία κυλάει με αρκετά ομοιόμορφο ρυθμό, όπως και στο Death on the Nile. Ωστόσο, οι τρομακτικές σκηνές της δεν έχουν επενδυθεί αναλόγως, κυρίως συγγραφικά, ώστε να παραπέμπουν σε αληθινή ταινία τρόμου. Περισσότερη έμφαση έχει δοθεί στο να φέρει η ταινία έναν αέρα μυστηρίου, παρά αυτόν ενός καθαρού ψυχολογικού θρίλερ. Αυτό δικαιολογείται στο γεγονός ότι η ταινία «πατάει» στο ύφος και τη συγγραφική παρακαταθήκη της Agatha Christie. Επομένως, κάτι τέτοιο δεν αφήνει αρκετό περιθώριο απόκλισης από αυτό. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ορισμένες σκηνές που ξαφνιάζουν τον θεατή και τον πιάνουν απροετοίμαστο ως προς το τί πρόκειται να εκτυλιχθεί μετέπειτα στην πλοκή.
Όσον αφορά το υπόλοιπο πρωταγωνιστικό καστ του A Haunting in Venice, το συμπληρώνουν οι Jamie Dornan (ως Δρ. Φεριέρ), Jude Hill (ως Λέοπολντ Φεριέρ, γιός του Δρ. Φεριέρ), Kelly Reilly (ως Ροουίνα Ντρέικ, τραγουδίστρια της όπερας και ιδιοκτήτρια του παλατιού) και Camille Cottin (ως Όλγκα Σέμινοφ, η πιστή οικονόμος της Ροουίνα).
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- A Haunting in Venice, imdb.com, διαθέσιμο εδώ
- A Haunting in Venice, 20thcenturystudios.com, διαθέσιμο εδώ
