Του Γιάννη Τζούφα,
Έφτασε η καταλληλότερη εποχή για να απολαύσουμε, όσοι συμπάσχουμε, αυτήν την ταινία. Μια ταινία που φαινομενικά μιλάει για τον έρωτα και τη ζωή δύο ανθρώπων, μια ταινία που πιστεύεις ότι ταυτίζεσαι με κάθε τι ρομαντικό που συμβαίνει στους πρωταγωνιστές. Η αλήθεια είναι πέρα απ’ τη φαντασία. Το παρακάτω άρθρο περιέχει spoilers, οπότε δείτε την ξανά και μετά ακολουθήστε τον… «λαγό στην τρύπα», σαν την Αλίκη.
Η ταινία του 2009, με βασικούς πρωταγωνιστές τους Joseph Gordon-Levitt και Zooey Deschanel στους ρόλους του Τομ και της Σάμερ, αφηγείται τη γνωριμία δύο φαινομενικά αδιάφορων ανθρώπων που συναντάμε στη δουλειά και πώς μέσα από κοινά ενδιαφέροντα (όπως οι smiths στη γνωστή σκηνή) και κοινές εμπειρίες καταφέρνουν να ερωτευτούν και να περάσουν τις μέρες ο ένας δίπλα στον άλλον. Ουσιαστικά, η ταινία πάει μπρος-πίσω σε αυτές τις 500 μέρες που απασχολεί η Σάμερ το μυαλό του Τομ, όπου κάπου στα μισά έχουν χωρίσει. Ο Τομ ενθουσιασμένος από τη λάμψη της Σάμερ και απ’ το γούστο της στη μουσική, δεν σκέφτεται λεπτό τίποτα άλλο πέρα απ’ τη Σάμερ και το πώς θα μπορέσει να την ευχαριστήσει. Απ’ την άλλη, η Σάμερ γοητευμένη απ’ τον ενθουσιασμό του Τομ, του έχει ξεκαθαρίσει απ’ την αρχή ότι δεν θέλει σχέση, παρόλα αυτά χαίρεται τη φιλική και σεξουαλική του παρέα και είναι σίγουρη ότι δεν είναι ακόμη έτοιμη για σχέση.
Όλα αυτά οδηγούν αναπόφευκτα στην ωραιοποίηση της Σάμερ απ’ τον Τομ και τις προσδοκίες που κρατάει ψηλά ο Τομ όσον αφορά τη σχέση τους. Καταλήγει να απορεί μπροστά στον θεατή τι πήγε λάθος και πως δεν του αρέσει η δουλειά του χωρίς εκείνη, με αποκορύφωμα ένα ξέσπασμα στο γραφείο του. Υπάρχουν αρκετές αντιθέσεις μέσα στην ταινία, με κορυφαία τις λεπτομέρειες που παρατηρεί ο Τομ στο σώμα της Σάμερ, όπως το μικρό της σημάδι που σχηματίζει καρδούλα, το γέλιο της, τα γόνατά της κ.λπ. Αρχικά, ως ερωτευμένος, λατρεύει αυτές τις μικρές λεπτομέρειες, όμως, μετέπειτα, με το γκρέμισμα των προσδοκιών του, δείχνει εσκεμμένα να μισεί τα ίδια σημεία που αγάπησε αρχικά στη Σάμερ. Ο Τομ λέει εξ αρχής ψέματα στον εαυτό του και δημιουργεί έναν κόσμο όπου φυλακίζει όλη την ευτυχία και τον έρωτα και τα κρατάει για τον εαυτό του, γιατί πιστεύει ότι του αξίζουν. Δίνει φρούδες ελπίδες και στη Σάμερ και, κυρίως, στον εαυτό του και παρουσιάζει τη Σάμερ ως υπαίτιο για όλο το φιάσκο της σχέσης. Η πραγματικότητα απέχει παρασάγγας.
Στις τελευταίες σκηνές της ταινίας, ο Τομ δοκιμάζεται ξανά, πηγαίνοντας στο αγαπημένο του παγκάκι για να αναλογιστεί τη ζωή του και συναντάει τη Σάμερ. Αυτή έχει παντρευτεί αμέσως μετά τον Τομ και νιώθει πιο έτοιμη από ποτέ. Μετά από μια ομηρική στιχομυθία βγαίνει φαινομενικά αλώβητος και πιο συνειδητοποιημένος από ποτέ. Έχει αποδεχτεί το μέλλον της Σάμερ και χαίρεται πραγματικά για αυτήν. Πλέον, ξέρει ότι την έχασε για πάντα. Φαίνεται, όμως, ότι δεν έχει εμπεδώσει πλήρως το μάθημά του, καθώς σε μια συνέντευξη για δουλειά συναντάει την Autumn (φθινόπωρο) και πέφτει ξανά θύμα των φαντασιώσεων και των προσδοκιών του.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- (500) Days of Summer, filmakias.gr, διαθέσιμο εδώ
- (500) Μέρες με τη Σάμερ, athinorama.gr, διαθέσιμο εδώ
