Της Γεωργίας Σκαμπελτζή,
Γνωρίζουμε όλοι, δυστυχώς, ότι στη χώρα μας τα οδικά τροχαία ατυχήματα και δυστυχήματα παρουσιάζουν συνεχώς αυξητικές τάσεις. Κάθε μέρα ακούμε για παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, ακόμη και σε κατοικημένες περιοχές. Είτε αυτά οφείλονται κακή παιδεία των οδηγών είτε στο οδικό δίκτυο, το οποίο σε αρκετά σημεία μόνο ασφαλές δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, το αποτέλεσμα είναι να χάνονται χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.
Μόνο την 1η Σεπτεμβρίου καταγράφηκαν 368 παραβάσεις στην παραλιακή Ε.Ο. Αθηνών – Σουνίου, κάτι που αποδεικνύει ότι δεν μπορεί κανείς να εγγυηθεί ότι υπάρχει ασφάλεια στον δρόμο.
Έχοντας, λοιπόν, το παραπάνω ως δεδομένο, εδώ και χρόνια παρατηρείται άλλο ένα φαινόμενο το οποίο έχει δημιουργήσει ενός είδους «παράδοση», θα μπορούσε να πει κανείς. Ο λόγος για τις «κόντρες» που διεξάγονται σε πολλά σημεία ανά την επικράτεια με τη συμμετοχή οδηγών αυτοκινήτων ή μοτοσικλετών, οχημάτων που έχουν «πειραχθεί», ώστε να είναι ταχύτερα. Ένα από τα πιο μελανά σημεία της συγκεκριμένης δραστηριότητας είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις, οι «κοντράκηδες» είναι ανήλικοι, οδηγούν χωρίς να φορούν ζώνη ή κράνος και καταλήγουν να παίζουν τη ζωή τους κορόνα γράμματα για να κερδίσουν λίγα λεπτά αδρεναλίνης και πιθανότατα κάποιο στοίχημα που έχει συμφωνηθεί μεταξύ των διαγωνιζομένων.
Φυσικά, τα «επιτεύγματα» των νικητών και το θέαμα που προσφέρεται στους παρευρισκόμενους αναρτάται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που φιλοξενούν έτσι κι αλλιώς σε μεγάλο βαθμό πτυχές της ζωής του εκάστοτε χρήστη. Όμως, πέρα από την παροχή οπτικοακουστικού υλικού στο κοινό, τα μέσα αυτά χρησιμοποιούνται για να δοθούν τα «ραντεβού» των ενδιαφερόμενων.
Και όλα αυτά διαδραματίζονται κατά κανόνα βραδινές ώρες, προξενώντας ανησυχία στους κατοίκους των περιοχών, οι οποίοι ζητούν επέμβαση των αστυνομικών δυνάμεων για να περιοριστεί και γιατί όχι να εξαλειφθεί αυτή η κατάσταση. Η επικινδυνότητα της δραστηριότητας αυτής είναι τεράστια, αν αναλογιστεί κανείς ότι τίθενται σε κίνδυνο τόσο οι ζωές εκείνων οι οποίοι βρίσκονται πίσω από το τιμόνι του οχήματος όσο και ανυποψίαστων πολιτών, οι οποίοι μπορεί να βρεθούν στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή.
Παρά το γεγονός ότι διεξάγονται έλεγχοι από την πλευρά της Τροχαίας, ανεξάρτητα από το αν είναι επαρκείς ή όχι, δεν φαίνεται να οδηγούν στον περιορισμό αυτής της δραστηριότητας. Αξίζει, αλήθεια, να ρισκάρει κανείς τη ζωή του για την αδρεναλίνη και το πρεστίζ; Για να αποδείξει ότι το δικό του μηχανάκι είναι καλύτερο από του φίλου του; Ακόμα και η εμπειρία που επικαλούνται οι νεαροί οδηγοί -την οποία πολλοί απέκτησαν από το γεγονός ότι έπιασαν τιμόνι σε ηλικία 13 χρόνων- δεν διασφαλίζει σε καμία περίπτωση ότι θα βγουν από αυτήν τη μάχη αρτιμελείς, κάτι που, άλλωστε, αποδεικνύεται από τους θανάτους που σημειώνονται τακτικά.
Σίγουρα είναι αναγκαίο να ενταθούν οι έλεγχοι των αρμόδιων υπηρεσιών και να αυστηροποιηθούν οι ποινές που επιβάλλονται, όμως πολλή σημασία πρέπει να δοθεί και στην αλλαγή νοοτροπίας. Χωρίς αυτή δεν πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση προς το καλύτερο, αντίθετα απ’ ό,τι φαίνεται μόνο θα χειροτερεύει.
