Της Χιόνας Οικονομάκη,
Συχνά, τα όνειρα και οι προσδοκίες συνθλίβονται από τη ματαιότητα της ζωής, αφήνοντας μία επίγευση γλυκόπικρη στη θύμηση του επιθυμητού αλλά ανέφικτου. Στο πλαίσιο της ποιητικής μετουσίωσης, βέβαια, τα όνειρα αναδημιουργούνται με έναν τρόπο μεστό, γεμάτο αντιθέσεις κι έντονα συναισθήματα, ενώ οι προβληματισμοί παίρνουν μία χροιά καθολική, ωριμότερη και σίγουρα πολυεπίπεδη. Η ποιητική συλλογή Απόφθεγμα στο Πουθενά του Πάνου Μπόρα, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μετρονόμος, χαρακτηρίζεται από αντιθέσεις δημιουργικές και μία υπαγόρευση άμεση, που μας φέρνει σε επαφή με τον «εσώτερο εαυτό» μας, τις πιο ενδόμυχες σκέψεις και τα απόκρυφα όνειρά μας.
Ο Πάνος Μπόρας γεννήθηκε στην Αθήνα και φοίτησε στη Δραματική Σχολή Αθηνών «Γ. Θεοδοσιάδης», έχει εργαστεί ως ηθοποιός στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Παράλληλα, ασχολείται με τη συγγραφή σεναρίων και τη σκηνοθεσία, ενώ με τη δημιουργία της παρούσας συλλογής πέρασε το «κατώφλι» της ποιητικής συνθέσεως. Ο ίδιος μεγάλωσε στη Νέα Πέραμο Αττικής, μία προσφυγική πόλη γεμάτη από το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, που, όμως, βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από τη γκρίζα, βιομηχανική Ελευσίνα. Κατόπιν αυτού, ο Πάνος Μπόρας έμαθε από μικρός να παρατηρεί τις αντιθέσεις και να τις ερμηνεύει. Μέσα από αυτή τη διαδικασία γεννήθηκε και η ανάγκη για τη γραφή, την ποίηση και τη δημιουργία.
Στην ποιητική του συλλογή με τίτλο Απόφθεγμα στο Πουθενά εκφράζει τις σκέψεις του αναφορικά με πλήθος ζητημάτων που απασχολούν διαχρονικά την ανθρωπότητα. Αναλυτικότερα, ένας βασικός θεματικός πυλώνας της συλλογής είναι οι συμβιβασμοί: Μικρές και μεγάλες υποχωρήσεις σε περιπτώσεις καθημερινές ή και καθοριστικότερες που ισοδυναμούν με μία παραίτηση, με την αποδοχή της εγκατάλειψης του επιθυμητού. Ένα άλλο ζήτημα που θίγεται είναι αυτό του έρωτα και των διαφορετικών διαστάσεων που μπορεί να λάβει στη ζωή του εκάστοτε ανθρώπου. Κάποιες φορές ως μία πληγή του παρελθόντος που δεν κλείνει, κάποιες άλλες ως μία δύναμη έντονη που καταδυναστεύει τα πάντα στο πέρασμά της κι άλλοτε ως μία αιχμαλωσία, έναν αέναο συμβιβασμό που υποτάσσεται στα κομφορμιστικά δεσμά, τα οποία κάποιοι αντιλαμβάνονται ως… ιμάντες προστασίας.
Η νέα γενιά, παραδομένη σε ανούσιες ευκολίες, πρόσκαιρες και άσκοπες ηδονές, είναι, επίσης, ένα θέμα με το οποίο καταπιάνεται ο συγγραφέας, υπογραμμίζοντας την παρακμή στην οποία έχει επιδοθεί ένα σημαντικό τμήμα της νεολαίας και τη διαχρονική ανάγκη για ομαδοποίηση, που, όμως, πια οδηγεί σε μία αποτελμάτωση καθολική που ισοδυναμεί με το χάος. «Αυτή η γενιά γεννήθηκε για να καταστραφεί» είναι ο στίχος στον οποίο καταλήγει το ποίημα με τίτλο Το Τέλος, ως ένα εγχείρημα ερμηνείας της απάθειας που χαρακτηρίζει μία μερίδα των νέων, τον ναρκισσισμό και την αλαζονεία τους.
Η ποιητική συλλογή του Πάνου Μπόρα με τίτλο Απόφθεγμα στο Πουθενά συνιστά μία δημιουργική μετουσίωση όλων εκείνων των ενδόμυχων σκέψεων στις οποίες όλοι έχουμε, κατά καιρούς, επιδοθεί. Η απαισιοδοξία, άλλωστε, με την οποία πολλοί από εμάς αντικρίζουμε τη σύγχρονη καθημερινότητα είναι απόρροια των γεγονότων που συντελούνται γύρω μας, των καταστάσεων που μας οδηγούν σε μία άνευ όρων παράδοση στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, την επικρατούσα ροή και την ίδια τη ζωή. Ο παράγοντας της πίστης, όμως, σε ένα «αύριο» πιο αισιόδοξο είναι ένα στοιχείο φωτεινό που αντισταθμίζει τον αρνητισμό και την ανησυχία που πηγάζουν από την ίδια την κοινωνική πραγματικότητα.
Πρόκειται, λοιπόν, για μία ποιητική συλλογή γεμάτη γοητευτικές αντιθέσεις, ανάμεσα στο δίπολο της ελπίδας και της απαισιοδοξίας, του αγώνα και της εγκατάλειψης. Ένα βιβλίο που εκφράζει λακωνικά, μεστά και κυρίως ποιητικά, τους προβληματισμούς όλων μας, τις σκέψεις και τις ανησυχίες μας. Κλείνοντας, αξίζει να παραθέσουμε τους στίχους το ποιήματος Το Κερί, που, ίσως, να περικλείουν την ουσία της συλλογής και την ώριμη οπτική της:
«Έσκυψα σ’ ένα κερί να δω τον ήλιο,
Μα γέμισε η ψυχή μου αποκαΐδια».
