Της Αναστασίας Μπουραντά,
Η «Μεγάλη Παραίτηση» αποτέλεσε, εν μέρει, ένα από τα απότοκα που επέφερε η πανδημία μαζί με όλους τους περιορισμούς και το «πάγωμα» της οικονομίας. Αρχικά στις Η.Π.Α. και μετέπειτα στην Ευρώπη, πλειάδα εργαζομένων παραιτούνταν μαζικά από τις δουλειές τους εθελοντικά, αντιδρώντας, ουσιαστικά, στην αβεβαιότητα που επικρατούσε (και επικρατεί) ως προς τη διαμόρφωση του νέου εργασιακού περιβάλλοντος στη «μετά-covid» εποχή, τις μη ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας και τους στάσιμους μισθούς, ενώ η αγοραστική τους δύναμη λόγω της (τότε) σταδιακής ανόδου του πληθωρισμού που συρρίκνωνε την αγοραστική τους δύναμη. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος «κινήματος«, μόνο στις Η.Π.Α., σύμφωνα με τα στοιχεία του Γραφείου Στατιστικής Εργασίας της χώρας (BLS), 47 εκατομμύρια άνθρωποι εγκατέλειψαν τη δουλειά τους στις Η.Π.Α. το 2021 και 50 εκατομμύρια το 2022.
Ωστόσο, την τρέχουσα περίοδο το φαινόμενο αυτό τείνει να μεταβάλλεται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ο φόβος για την -πιθανόν- επερχόμενη ύφεση στις δυτικές οικονομίες, αλλά και παγκοσμίως, εντείνει την αβεβαιότητα μεταξύ των εργαζομένων (και όχι μόνο), προμηνύοντας πως η «Μεγάλη Παραίτηση» πλησιάζει στο τέλος της. Όπως είναι αναμενόμενο, βάσει της φύσης του ανθρώπου, οι εργαζόμενοι γίνονται πιο συντηρητικοί, καθώς οι πιέσεις στην αγορά εργασίας (βασικός στόχος των μεγάλων Κεντρικών Τραπεζών) κλιμακώνονται, με αποτέλεσμα να έχει παρατηρηθεί στα στοιχεία ερευνών πτώση στον αριθμό των παραιτήσεων. Τα στοιχεία που δημοσιεύθηκαν τον Μάιο του 2023 από την έρευνα του BLS για την απασχόληση και τις ροές εργασίας (JOLTS) δείχνουν ότι ο αριθμός των αποχωρήσεων από την εργασία έχει επιβραδυνθεί και έχει ομαλοποιηθεί στα προ της πανδημίας επίπεδα.
Παράλληλα, λόγω της εξομάλυνσης της αγοράς εργασίας και της προσαρμογής, εν μέρει, των εταιρειών και του εργατικού δυναμικού στα νέα δεδομένα, οι εργαζόμενοι έχουν κατασταλάξει ως προς την επαγγελματική καριέρα που θέλουν να ακολουθήσουν, ενώ σε αρκετές κάποιες περιπτώσεις οι εργοδότες έχουν προσαρμοστεί στις απαιτήσεις των εργαζομένων, λόγω της μέχρι τώρα τεράστιας ανάγκης για απασχολούμενους σε κάποιους τομείς της οικονομίας. Επικουρικά λειτούργησαν και τα κίνητρα από τις Κυβερνήσεις.
Πράγματι, σύμφωνα με τα στοιχεία έρευνας του Conference Board, μιας μη κερδοσκοπικής δεξαμενής σκέψης που παρακολουθεί την ικανοποίηση από την εργασία από το 1987, η τρέχουσα ικανοποίηση από την εργασία βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων σχεδόν 40 ετών: Σε μια έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε σχεδόν 2.000 εργαζόμενους στις Η.Π.Α. στα τέλη του 2022, πάνω από το 60% δήλωσαν ικανοποιημένοι από τη δουλειά τους, ενώ ορισμένοι από αυτούς αποτελούσαν εκείνους που εγκατέλειψαν τη δουλειά τους για να βρουν καλύτερη κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Πέρα από την επιβράδυνση και σε ορισμένες περιπτώσεις συρρίκνωση των δραστηριοτήτων, η ραγδαία άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης προκαλεί ανησυχίες στους εργαζομένους, τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα, σχετικά με τις μελλοντικές τους επιλογές εργασίας, οι οποίες αναμένεται να είναι πιο περιορισμένες. Κάτι ακόμα που έχει παρατηρηθεί είναι ανάδυση ενός νέου φαινομένου, της «Μεγάλης Ανακατάταξης», δηλαδή η μετατόπιση εργαζομένων σε πιο περιζήτητους κλάδους, που μπορεί να τους προσφέρουν και υψηλότερη ασφάλεια.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Έφθασε το τέλος της «Μεγάλης Παραίτησης» λόγω οικονομικής αστάθειας, businessdaily.gr, διαθέσιμο εδώ
- Μεγάλη Παραίτηση τέλος -Τι σημαίνει αυτό;, naftemporiki.gr, διαθέσιμο εδώ
