Της Μαρίας Μπότη,
Καθώς μετράμε αντίστροφα για τις τελευταίες ημέρες του καλοκαιριού, οι διακοπές τελειώνουν και σιγά σιγά όλοι επιστρέφουν στις βάσεις τους. Αφήνουν τα όμορφα νησιά και τα γραφικά χωριά και ετοιμάζουν τις αποσκευές τους για τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας. Εκεί που θα περάσουν τον χειμώνα και θα περιμένουν με ανυπομονησία το επόμενο καλοκαίρι για να «δραπετεύσουν» και πάλι. Να αφήσουν το χάος της μεγαλούπολης και να ζήσουν για λίγο ξέγνοιαστες στιγμές σε ήρεμα μέρη.
Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται ότι όλο και περισσότεροι νέοι επιλέγουν να επισκεφθούν διάφορα χωριά και νησιά που τους προσφέρουν μία εμπειρία χαλάρωσης, διασκέδασης και ταυτόχρονα επαφής με την παράδοση. Έχουν την ανάγκη να αφήσουν για λίγο τους έντονους ρυθμούς ζωής και να έρθουν σε επαφή με τις ρίζες τους.
Έτσι, δοκιμάζουν ντόπια προϊόντα και φαγητά, γεύονται τοπικά κρασιά και εδέσματα, μαθαίνουν παραδοσιακούς χορούς και διασκεδάζουν σε πανηγύρια. Και κάπως έτσι τα χωριά αποκτούν για λίγο ζωή. Φιλοξενούν αμέτρητους επισκέπτες – Έλληνες και ξένους – που έχουν έρθει να ζήσουν μία μοναδική εμπειρία σε ένα μικρό τόπο.
Έναν τόπο που δεν μοιάζει σε τίποτα με τον μόνιμο τόπο κατοικίας των περισσότερων, αλλά – φυσικά – δεν έχει και τίποτα να ζηλέψει από ομορφιά. Αυτά τα χωριά μοιάζουν σαν να περιμένουν όλο το χειμώνα να περάσει και να δεχθούν στην «αγκαλιά» τους το καλοκαίρι όλους τους επισκέπτες. Μοιάζουν ανεξερεύνητα και κάθε σοκάκι τους είναι έτοιμο για εξερεύνηση. Στις πλατείες διοργανώνονται τα καλύτερα πανηγύρια και στα τραπέζια γίνονται οι καλύτερες γνωριμίες. Δεν χρειάζονται πολλά. Μόνο καλή διάθεση και καλή παρέα. Και εάν η παρέα σας δεν είναι μεγάλη, μην αγχώνεστε. Στα χωριά όλοι είναι μία παρέα!
Εκπέμπουν μία αίσθηση ασφάλειας και ανεμελιάς. Που δεν έχει ίχνος καχυποψίας και φόβου απέναντι σε νέες γνωριμίες και ατελείωτες συζητήσεις. Ίσως έτσι να ήταν τα παραδοσιακά «συστατικά» της κοινωνίας τα παλιά χρόνια. Τότε που εκείνα τα χωριά είχαν ακόμα ζωή όλες τις εποχές, όλες τις μέρες.
Στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας τους, οι ανθρώπινοι πληθυσμοί σε όλον τον πλανήτη ζούσαν κυρίως οργανωμένοι σε μικρές, τοπικές κοινότητες. Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες η συνθήκη αυτή έχει αλλάξει δραματικά.
Η μαζική μετανάστευση από τις αγροτικές στις αστικές περιοχές επιτάχυνε και διεύρυνε, γεωγραφικά και κοινωνικοοικονομικά, το φαινόμενο της αστικοποίησης.
Παρατηρήθηκε μεγάλη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των αστικών κέντρων (ίδρυση πανεπιστημίων, νοσοκομείων, βιομηχανιών, χώρων ψυχαγωγίας, αθλητικών εγκαταστάσεων κ.ά.) που προσέφερε περισσότερες επιλογές και ευκαιρίες και έτσι παρατηρήθηκε ραγδαία αύξηση του πληθυσμού.
Και κάπως έτσι τα χωριά ερήμωσαν και απέμειναν κάποια λιγοστοί κάτοικοι – κυρίως μεγάλης ηλικίας – που έμειναν για να ζήσουν στο σπίτι τους και να διαφυλάξουν όσα ήδη είχαν χτίσει εκεί.
Δεν γίνεται να αποτρέψουμε το φαινόμενο της αστικοποίησης, γιατί πηγάζει από την ανάγκη του ανθρώπου να δημιουργεί, να εργάζεται, να παράγει, να καλλιεργείται, να συνυπάρχει, να ζει! Ωστόσο, είναι ανάγκη να διατηρήσουμε ζωντανή αυτή την ανάγκη των ανθρώπων, κυρίως των νέων, να επισκέπτονται παραδοσιακούς οικισμούς που «αφηγούνται» παλιές ιστορίες και «αναβλύζουν» αναμνήσεις.
Έστω και λίγες μέρες είναι αρκετές για να θυμόμαστε από πού ξεκινήσαμε, πώς εξελιχθήκαμε και πού συνεχίζουμε. Να κρατάμε μέσα μας το αυθεντικό ελληνικό χωριό με τους καλόκαρδους ανθρώπους, τις δυνατές φωνές και τα αυγουστιάτικα δειλινά.
Και να θυμόμαστε να γυρίζουμε πίσω σε αυτά κάθε χρόνο. Πίσω στις ρίζες μας.
Ραντεβού λοιπόν το επόμενο καλοκαίρι σε ένα χωριό…
Με όρεξη, κέφι, χορό και καλή παρέα. Δημιουργώντας όμορφες αναμνήσεις που θα μας συντροφεύουν μέχρι να έρθει το επόμενο καλοκαίρι.
Ένας ατέρμονος κύκλος με αρχή τέλος την ομορφότερη εποχή, στα ομορφότερα μέρη!
