Της Ραφαηλίας – Προκοπίας Τσότρα,
Ο Σεπτέμβρης πλησιάζει και μαζί του η επιθυμία για μία καινούρια αρχή, μια αλώβητη υπόσχεση για την επιδίωξη του καλύτερου. Μολονότι αυτή η επιθυμία είναι ενίοτε χρήσιμη και προσφέρει κίνητρο για νέες εμπειρίες και δράσεις, ενέχει έναν πολύ σημαντικό κίνδυνο, την απαξίωση του παρελθοντικού μας εαυτού.
Όλοι έχουμε κάνει λάθη και κάνουμε καθημερινά –είτε εκούσια είτε ακούσια–, αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Επίσης, οι περισσότεροι έχουμε, συνήθως, μια έμφυτη ροπή προς την αυτοβελτίωση, ενώ η ανθρώπινη φύση μας οδηγεί ίσως σε έναν εξευγενισμό του πρωτογόνου αισθήματος για επιβίωση. Όμως, η άρνηση το παρελθόντος είναι αναπόφευκτη παγίδα. Πώς αλλιώς θα δημιουργήσεις το νέο, χωρίς να απορρίψεις το παλιό;
Αυτό που δεν συνειδητοποιούμε, ωστόσο, είναι ότι τα παλιά λάθη λειτουργούν ως εφαλτήριο για την αποφυγή λαθών του μέλλοντος, εάν, βέβαια, είμαστε δεκτικοί στο να τα εντοπίσουμε και να μην τα επαναλάβουμε. Κάθε λανθασμένη επιλογή και η αντίστοιχη προσπάθεια διόρθωσής της, ακόμα και αποτυχημένη, είναι το υπόβαθρό μας για το μέλλον, άλλωστε δεν ξεκινάμε ποτέ από το μηδέν. Αυτό είναι σημαντικό, γιατί έχοντας διανύσει ήδη μια μικρή απόσταση, μπορούμε να σχεδιάζουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια το μέλλον.
Από την άλλη πλευρά, η αποδοχή του παρελθόντος είναι μια πράξη αυτοαποδοχής, σημαντικής για τη συγχώρεση του εαυτού μας. Όπως προαναφέρθηκε, τα λάθη είναι στη φύση μας. Γι’ αυτό η συγχώρεση πρέπει να είναι μια αυτονόητη πράξη αγάπης προς τον εαυτό μας. Αν δεν καταλάβουμε τις πράξεις μας και δεν μας συγχωρέσουμε για αυτά, δεν προχωράμε ποτέ μπροστά στην πραγματικότητα. Γιατί κάθε πρωτοβουλία θα αποτελεί μια πράξη αυτοτιμώρησης για το λάθος του παρελθόντος και όχι μια προσπάθεια επιδίωξης αυτού που ξέρουμε ότι αξίζουμε. Το κίνητρο είναι αυτό που θα κάνει την προσπάθεια να κρατήσει. Αν τα κίνητρα είναι σαθρά, η αποτυχία είναι προδιαγεγραμμένη.
Σημαντικό είναι, επίσης, να κατανοήσουμε την ταυτότητά μας και τις ανάγκες μας, χωρίς κριτική. Όλοι είμαστε διαφορετικοί και ενίοτε οι ανάγκες μας είναι ιδιαίτερες και ανεξήγητες. Σε τέτοιες περιπτώσεις, χρήσιμο είναι να κατανοούμε από που αυτές προέρχονται, τι είναι αυτό που μας λείπει και ποιος είναι ο υγιέστερος και επωφελέστερος τρόπος να το επιδιώξουμε. Αν καταπιέσουμε και αρνηθούμε αυτές τις ανάγκες, είναι αναπόφευκτο να αναδυθούν και ενδεχομένως να εκραγούν με ανεξήγητο τρόπο, οδηγώντας μας σε παρορμητικές αποφάσεις.
Όλα, λοιπόν, ξεκινάνε από την αυτοεκτίμηση. Από το θάρρος να αγαπήσεις αυτό που είσαι στην ολότητά του, με τα λάθη, τις ατέλειες, τις δυνατότητες και τις αδυναμίες σου. Ξεκινώντας από εκεί, μπορούμε να προχωρήσουμε παρακάτω και να αγαπήσουμε πραγματικά και άλλους ανθρώπους.
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΗΓΕΣ
- Η σημασία της αυτοβελτίωσης, therapia.gr, διαθέσιμο εδώ
- Μάθε να χρησιμοποιείς τα λάθη προς όφελός σου, stories.thriveglobal.gr, διαθέσιμο εδώ
